Captain America: Death Of The Red Skull

Ιστορία

O Captain America βρίσκεται σε μία από τις καλύτερες φάσεις της ζωής του. Ετοιμάζεται να παντρευτεί την αγαπημένη του, Bernie Rosenthal, και εκπαιδεύει τον Nomad ως νέο συνεργάτη του. Η επανεμφάνιση του Baron Zemo, τον οποίο υποκινεί η μυστηριώδης Mother Superior, θα σημάνει την αρχή μιας σειράς γεγονότων, που θα οδηγήσουν στον Red Skull. Βλέποντας το τέλος να έρχεται, καθώς το σώμα του γερνάει, ο Skull ενορχηστρώνει ένα εφιαλτικό σχέδιο, με στόχο να πάρει μαζί του, στον θάνατο, τον δια βίου εχθρό του. Αφού προηγουμένως έχει συνθλίψει κάθε τομέα της ζωής του Cap, ο Red Skull πλέκει έναν ιστό εξαπάτησης, εμπλέκοντας όλους τους αγαπημένους ανθρώπους του ήρωα, με στόχο την παράδοσή του, και κατ’ επέκταση, την τελική, επική, θανατηφόρα αναμέτρηση.

Τι Μας Άρεσε

Ο J.M. DeMatteis έγραψε μία επική ιστορία, τα θεμέλια της οποίας έθετε καθ’ όλη τη διάρκεια του run του στον τίτλο. Αν και το DEATH OF THE RED SKULL διαβάζεται αυτόνομα, χωρίς να απαιτείται – απαραίτητα – γνώση των όσων έχουν προηγηθεί, αποτελεί την εξέλιξη, το grand finale, όχι μόνο του συγκεκριμένου run, αλλά και μιας ιστορίας δεκαετιών, που βασίζεται στις αρχετυπικές ενσαρκώσεις του καλού και του κακού, μέσω των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Ο σεναριογράφος αποδεικνύει όχι μόνο ότι έχει εντρυφήσει στην ουσία του ήρωα και των αξιών του, αλλά και ότι τον αντιλαμβάνεται ως κάτι περισσότερο, ένα – στα όρια του μεταφυσικού – σύμβολο ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Τίποτα από τη μέχρι τότε ιστορία του ήρωα δεν πετιέται. Ακόμη και η Sharon Carter (νεκρή τότε), διαδραματίζει το ρόλο της στις σκέψεις του Cap, λίγο πριν πάρει τη μεγάλη απόφαση να επισημοποιήσει τη σχέση του με την Bernie. Παρόντες και με σημαντικό ρόλο στην ιστορία, τόσο ο διαχρονικός sidekick του ήρωα, Falcon, όσο και ο Nomad, ο Black Crow, ένας χαρακτήρας-τότεμ που δημιούργησε ο DeMatteis για να συνδέσει τον Cap με το σύμβολο της γηγενούς αμερικανικής ψυχής, αλλά και φίλοι από το παρελθόν, σύμβολα των διαφορετικών εποχών και των προκλήσεων της πολυκύμαντης ζωής του Steve Rogers.

Το σχέδιο του Βρετανού, Paul Neary, απηχεί την τεχνική του μεγάλου Steve Ditko, χωρίς όμως να αποτελεί κλώνο της. Ο Neary αποτυπώνει, με αξιοθαύμαστη ακρίβεια, την ευρεία γκάμα συναισθημάτων που απαιτεί η ιστορία, ενώ παράλληλα, οι σκηνές δράσεις του είναι εντυπωσιακά δυναμικές, αποτελώντας ιδανικό αντίβαρο στην προοπτική να διολισθήσει το comic στην κατηγορία του μελοδράματος, εξαιτίας των βαρύγδουπων διαλόγων και της αναπόφευκτης έντασης που δημιουργεί το υπερ-φιλόδοξο σενάριο.

Στο #298, ο Red Skull αποκαλύπτει στον Cap όλα όσα συνέβησαν στη ζωή του και δημιούργησαν (ή μάλλον έβγαλαν στην επιφάνεια) το τέρας που όλοι γνωρίζουμε. Το τεύχος αποτελεί υπόδειγμα του πώς δομείται και παρουσιάζεται το origin ενός χαρακτήρα.

Παράλληλα, όπως και με τον Spider-Man και το KRAVEN’S LAST HUNT, o DeMatteis παίρνει τον ήρωα από τις συμβατικές ασφάλειες που συναντάμε στις ιστορίες του είδους, και τον εντάσσει σε ένα περιβάλλον εφιαλτικό, με σαφείς γοτθικές αναφορές. Στο ίδιο πλαίσιο, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, ώστε να δημιουργήσει στον αναγνώστη την αδιόρατη αίσθηση ότι αυτή θα μπορούσε να είναι και η τελευταία ιστορία του Captain America, αυξάνοντας κατακόρυφα το ενδιαφέρον (σε ορισμένες περιπτώσεις και την αγωνία) για το τι πρόκειται να συμβεί. Η τελική σύγκρουση ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες, κατορθώνει να αναδείξει την αρχετυπική φύση τους, με τα σιωπηλά sequences να αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα, ακόμη και από τους εξαιρετικούς διαλόγους.

Τι Μας Ενόχλησε

Πρώτα απ’ όλα, το γεγονός ότι ο DeMatteis αποχωρεί από τον τίτλο στο #300, ένα τεύχος πριν την ολοκλήρωση του storyline, αφήνοντας τον ουσιώδη – μια και ολοκληρώνει εκκρεμότητες – επίλογο, στην πένα ενός άλλου σεναριογράφου. Παρ’ ότι ο Mike Carlin γράφει ένα αξιοπρεπέστατο φινάλε, παραμένει προβληματικό το γεγονός της πρόωρης αποχώρησης εκείνου που εμπνεύστηκε την ιστορία, καθώς είναι εμφανείς οι διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές των δύο.

Σχεδόν κάθε τεύχος έχει και διαφορετικό inker (ρίξτε μια ματιά στα credits και θα καταλάβετε). Το κακό δεν είναι ότι αυτό συνέβη, αλλά ότι φαίνεται! Και αν, κατά την ανάγνωση των τευχών, το πρόβλημα δεν είναι και τόσο εμφανές, όποιος διαβάζει την ιστορία σε paperback, πρέπει να έχει προβλήματα όρασης για να μην το εντοπίσει.

Με την ολοκλήρωση του run του DeMatteis, η Marvel είχε την ευκαιρία να ξεκινήσει μία νέα εποχή για τον ήρωα, χωρίς τον Red Skull. Εν τούτοις, επέλεξε να τον δείξει να επιστρέφει ως πνεύμα, στο CAPTAIN AMERICA #326, και με σάρκα και οστά, στο CAPTAIN AMERICA #350, αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, τη σαφή στρατηγική επιλογή της να μη ρισκάρει επενδύοντας μακροπρόθεσμα σε νέες ιδέες και κατευθύνσεις. Αν θέλετε να μάθετε τι οδήγησε τον DeMatteis στην παραίτηση, ποιος είναι ο μυστηριώδης Michael Ellis, ο οποίος και πιστώνεται το plot του #300, αλλά και ποια θα ήταν η πορεία του ήρωα, σε περίπτωση που ο σεναριογράφος είχε παραμείνει, ακολουθήστε το link και μάθετε τα πάντα από τον ίδιο τον δημιουργό!

Συνολική Εκτίμηση

Αν και υπάρχουν δύο προσεγγίσεις για το ποια τεύχη αποτελούν το storyline (η μία επιλέγει τον πυρήνα της ιστορίας, τα #293-300, ενώ η άλλη, κατά τη γνώμη της Marvel – και του γράφοντα – πιο σωστή, περιλαμβάνει τα #290-301, δηλαδή το set up και τον επίλογο της ιστορίας), όλοι συμφωνούν ότι το DEATH OF THE RED SKULL είναι μία επικών προδιαγραφών, αριστοτεχνικά δομημένη ιστορία, που θα μπορούσε να ολοκληρώνει το μύθο του ήρωα, και η οποία δικαίως φιγουράρει στις ιστορικά ενήμερες “Best Of” λίστες.

Παράλληλες Προτάσεις

Αν θέλετε να παρακολουθήσετε την πορεία των δύο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, η Marvel έχει δημιουργήσει ένα εξαιρετικό master list με όλες τις ιστορίες που τους αφορούν, συνόψεις των ιστοριών αυτών, καθώς και σε ποιες επανεκδόσεις μπορείτε να τις βρείτε. Παράλληλα, παρόμοιο σε πνεύμα, αισθητική και προσέγγιση, είναι και το SPIDER-MAN: KRAVEN’S LAST HUNT, του ίδιου σεναριογράφου, το οποίο είναι, αντίστοιχα, μια από τις καλύτερες ιστορίες που έχουν κυκλοφορήσει.