The Flash #1

Έχω ξαναπεί πρόσφατα ότι σε κάθε major event της DC, ο τίτλος προς τον οποίο πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας είναι συνήθως αυτός του Flash. Τα προηγούμενα παραδείγματα (FLASHPOINT και CRISIS ON INFINITE EARTHS), άλλωστε, επιβεβαιώνουν τον κανόνα αυτό. Το νέο THE FLASH #1, όμως, μοιάζει να τον διαψεύδει, καθώς το πρώτο αυτό τεύχος απομακρύνεται από τις εξελίξεις του DC UNIVERSE: REBIRTH και απλά μας εισάγει στον κόσμο του Barry Allen και του alter ego του.

Όσοι περιμένετε, λοιπόν, να δείτε νέες εξελίξεις στο γενικό status quo του DC Universe στο THE FLASH #1 μάλλον θα απογοητευθείτε, αφού σε αυτό το τεύχος υπάρχουν μόνον κάποιες αναφορές σε προηγούμενα γεγονότα. Όσοι, από την άλλη, ψάχνατε μια καλή ευκαιρία να ξεκινήσετε την ενασχόλησή σας με τον fastest man alive θα βρείτε την καταλληλότερη!

Μέσα στις σελίδες του τεύχους, άλλωστε, βλέπουμε όλα όσα μπορούν να εισάγουν τους νέους αναγνώστες στα τεκταινόμενα στη Central City – από το φόνο της μητέρας του Barry Allen και τη μεταμόρφωσή του σε Flash, έως τις σχέσεις τους με τους συναδέλφους του στο CCPD και τους φίλους του, όπως την Iris και τον Wally West (όχι εκείνον του Rebirth, εκείνον του New 52 – μη μπερδεύεστε). Όλα τα παραπάνω καταλαμβάνουν αρκετές σελίδες στο πρώτο τεύχος της νέας σειράς και, όπως είναι φυσικό, απευθύνονται κατά κύριο λόγο σε νέους αναγνώστες.

Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι και παλιότεροι αναγνώστες δε θα βρουν ενδιαφέροντα πράγματα σε αυτό. Άλλωστε, από τη συνεργασία των Joshua Williamson και Carmine Di Giandomenico προκύπτουν κάποιες έξυπνες σκηνές που μπορούν να απολαύσουν όλοι. Για παράδειγμα, το κλισέ του ότι ο γρηγορότερος άνθρωπος στον κόσμο δεν προλαβαίνει τα πάντα και πάντα φτάνει καθυστερημένος παίρνει μια νέα τροπή σε αυτό το τεύχος, όταν ο Flash καλείται να αντιμετωπίσει δύο επείγοντα περιστατικά την ίδια στιγμή. Μπορεί να αποτελεί παραλλαγή μιας κλασικής δοκιμασίας και να έχουμε δει παρόμοια περιστατικά στο παρελθόν, αλλά οι δημιουργοί καταφέρνουν να παραδώσουν μια σκηνή που κλέβει την παράσταση, με τη ζωντάνια και την αίσθηση του επείγοντος που κυριαρχούν στη σελίδα.

Παράλληλα, ακόμη και οι παλιότεροι αναγνώστες θα εκτιμήσουν το twist που κλείνει το τεύχος. Αυτό είναι ουσιαστικά που ξεκινά και το πρώτο arc του THE FLASH, μετά την εισαγωγή του πρώτου τεύχους. Και αυτό, όπως και τα προηγούμενα γεγονότα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, απεικονίζεται με εξαιρετικό τρόπο.

Το πιο δυνατό σημείο του τεύχους, άλλωστε, δεν είναι άλλο από το σχέδιο του Di Giandomenico. Όταν, άλλωστε, έχεις έναν σχεδιαστή με το όνομα Carmine σε τεύχος του THE FLASH, το αποτέλεσμα δε μπορεί παρά να είναι άνω του μετρίου! Ειδικά στις σκηνές που δε βλέπουμε τον Barry Allen, αλλά τον Flash, τα panels σφύζουν από κίνηση και ενέργεια. Ακόμη και οι μικρές αστραπές που συνοδεύουν την κίνηση είναι προσεκτικά μελετημένες, ώστε να ζωντανεύουν ακόμη περισσότερο τα panels. Ειδικά το προαναφερθέν κομμάτι της ιστορίας, με τα δύο επείγοντα περιστατικά να συμβαίνουν ταυτόχρονα (και στην ιστορία και στη σελίδα) είναι το κορυφαίο σημείο του τεύχους.

Βέβαια, όσο καλό κι ήταν το τεύχος, άλλα περίμενα και άλλα είδα. Όχι ότι μου υποσχέθηκε κανείς κάποια σύνδεση με το DC UNIVERSE: REBIRTH, αλλά εγώ την περίμενα – και αυτός ήταν πιθανότατα ο βασικός λόγος απόκτησης του τεύχους. Η σύνδεση αυτή, όμως, δεν υπήρχε και στη θέση της είδα μόνο κάποιες αναφορές και ένα ακόμη πρώτο τεύχος του THE FLASH, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κι επειδή τελευταία (ξεκινώντας από το CAPTAIN AMERICA: STEVE ROGERS #1, το οποίο, κατά την ταπεινή μου άποψη δημιούργησε τόσο χαμό για το τίποτα – και ήδη επιβεβαιώνομαι σιγά-σιγά) μου αρέσει να κάνω προβλέψεις χωρίς hard evidence, θα μεταθέσω τις ελπίδες μου για στοιχεία, όσον αφορά στο event της DC, στο TITANS και στον Wally West (όχι εκείνον του Νew 52, εκείνον του Rebirth – μη μπερδεύεστε).