Wonder Woman #1
Ο Greg Rucka επιστρέφει στον τίτλο της πιο διάσημης υπερηρωίδας της 9ης Tέχνης, μετά από μία δεκαετία (και μια επεισοδιακή αποχώρηση από τη DC που συνοδεύτηκε από κατηγορίες περί εκμετάλλευσης των συγγραφέων από την εκδοτική εταιρεία), για να επεκτείνει την σφραγίδα του στις περιπέτειες της Wonder Woman και να διαμορφώσει το νέο της status-quo, μετά τις αλλαγές που επέφερε το DC: REBIRTH. Προφανώς, εξαιτίας της προηγούμενης επιτυχημένης θητείας του στον τίτλο, το hype είναι υψηλό, με τον συγγραφέα να φαίνεται ότι προς το παρόν καταφέρνει να καλύψει τις προσδοκίες των αναγνωστών.
Η πρώτη σελίδα του τεύχους βρίσκει την πριγκίπισσα των Αμαζόνων στην φανταστική αφρικανική χώρα Βwunda, όπου προσπαθεί να έρθει σε επαφή με έναν θεό παλιό της εχθρό, προκειμένου να δημιουργήσει μια συμμαχία, με σκοπό την αναζήτηση της αλήθειας για τις πραγματικές τις αναμνήσεις. Παράλληλα, εξελίσσεται και μια δεύτερη ιστορία, στην οποία ο Steve Trevor ηγείται μιας παραστρατιωτικής αποστολής, οργανωμένης από την Amanda Waller. Συμπωματικά, όσον αφορά στους χαρακτήρες τουλάχιστον, και οι δύο πλοκές εξελίσσονται στην ίδια περιοχή και το πρώτο τεύχος εναλλάσσεται μεταξύ των δύο αυτών πλοκών.
H αλήθεια είναι ότι το πρώτο τεύχος της σειράς, αν και διατηρεί βασικά δομικά γνωρίσματα ενός πρώτου τεύχους, θυμίζει περισσότερο δεύτερο, καθώς η πλοκή συνεχίζεται από εκεί που τελείωσε το WONDER WOMAN: REBIRTH. Το τεύχος μπορεί να λειτουργήσει και αυτόνομα, αλλά για κάποιον αναγνώστη που αγνόησε τον πρόλογο αυτό, η κατανόηση των κίνητρων και των προθέσεων της Wonder Woman θα είναι αδύνατη.
Το pacing του τεύχους είναι σχετικά αργό. Ο συγγραφέας επικεντρώνεται στο set-up της συνάντησης της Wonder Woman με την προαιώνια εχθρό της, που λαμβάνει χώρα στην τελευταία σελίδα, και στην οικειοποίηση των αναγνωστών με το supporting cast, με τη δράση να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Παρ’ όλα αυτά, η δυναμική του Rucka βρίσκεται στην απόδοση των χαρακτήρων και ο συγγραφέας σκιαγραφεί κατάλληλα την Wonder Woman, απεικονίζοντας όλες τις διαφορετικές πλευρές του χαρακτήρα της. Της πολεμίστριας, της γυναίκας, της υπερηρωίδας, της πριγκίπισσας, της πρέσβειρας, της θεάς! Ένας χαρακτήρας που έχει λάβει τόσους πολλούς τίτλους στο παρελθόν, που αρκετοί δυσκολευτήκαν να δαμάσουν, αλλά ο Rucka δεν έχει πρόβλημα στο να υιοθετήσει την γλώσσα της.
Ένα μη αναμενόμενα ευχάριστο κομμάτι του τεύχους ήταν η δυναμική μεταξύ των δευτερευόντων χαρακτήρων του τεύχους. Η στιχομυθία μεταξύ του Trevor, της Waller και των υπόλοιπων στρατιωτών (;) μπορεί να καταλαμβάνει μεγαλύτερο μέρος του τεύχους από ότι θα επιθυμούσαν αρκετοί fans της ηρωίδας, αλλά καταφέρνει και κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, χωρίς να κουράζει.
Τo κερασάκι στην τούρτα για το το τεύχος αυτό είναι αναμφισβήτητα το οπτικό κομμάτι. Ο Liam Sharp και η Laura Martin, με τα μεγαλεπήβολα πλάνα τους, προκαλούν μια αίσθηση ευφορίας στον αναγνώστη. Η Wonder Woman βρίσκεται σε απόγνωση και οι μεταστάσεις από τη μια συναισθηματική κατάσταση στην επόμενη αποτυπώνονται άριστα στο πρόσωπό της, διατηρώντας την δυναμική που τη διακρίνει. Οι ελάχιστες σκηνές δράσεις είναι ελαφρά στατικές, αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο ταιριαστές στο script του Rucka, που απαιτεί το επίκεντρο της προσοχής να εστιάζεται στους χαρακτήρες και όχι στην πλοκή. Τα προσεγμένα μαγευτικά τοπία, σχεδιασμένα με πολλή λεπτομέρεια μαγεύουν τον αναγνώστη, ενώ η τελευταία σελίδα, στην οποία η Wonder Woman έρχεται αντιμέτωπη με αυτή που αναζητούσε, είναι γεμάτη ένταση, που πηγάζει από την αντίθεση μεταξύ των συναισθημάτων των δύο χαρακτήρων.
Το run των Brian Azzarello και Cliff Chiang στο WONDER WOMAN ήταν ένα από τα ελάχιστα του New 52 που κατάφεραν να αφήσουν το στίγμα τους ως ένα από τα καλύτερα run στην Iστορία των comics, όμως προς το τέλος του το creative team που αντικατέστησε το παραπάνω δίδυμο οδήγησε τον τίτλο στη λίστα με τους χειρότερους τίτλους της εταιρείας. Με την έλευση του REBIRTH, o Rucka και ο Sharp δε φαίνεται να είναι διαθέσιμοι να απογοητεύσουν τους fans της διασημότερης Αμαζόνας και επαναφέρουν τον τίτλο στη must-read κορυφή που του αξίζει.