Comicdom Files: Coraline

Ιστορία

Η Coraline – και όχι Caroline – μετακομίζει σε ένα τεράστιο σπίτι στη μέση μιας εξοχής, που έχει μετατραπεί σε μια ιδιότυπη πολυκατοικία. Είναι καλοκαίρι και η Coraline κάνει αυτό που κάνουν πολλά παιδιά το καλοκαίρι. Κάτι που τους κάνει να επανεκτιμούν την αξία του σχολείου: βαριέται. Οι γονείς της δουλεύουν διαρκώς και η ίδια είναι το μοναδικό παιδί στην περιοχή, με τις μυστήριες ηλικιωμένες κυρίες και τον ημίτρελο κύριο που διατείνεται ότι εκπαιδεύει ποντίκια να μην είναι αρκετή παρέα. Και έτσι, η Coraline γίνεται εξερευνήτρια, τόσο μέσα όσο και έξω από το σπίτι. Όταν ανακαλύπτει μια πόρτα που φαίνεται να μην οδηγεί πουθενά, η Coraline θα βρεθεί σε έναν άλλο κόσμο που όλα μοιάζουν – αλλά δεν είναι – ίδια με τον δικό της. Και εκεί θα χρειαστεί όλο το θάρρος και τις δυνάμεις της για να ελευθερώσει την ίδια και τους γονείς της, αλλά και τις ψυχές των παιδιών που βρίσκονται παγιδευμένα εκεί.

Τι Μας Άρεσε

Πολλοί έχουν προσπαθήσει να μιμηθούν το ALICE IN WONDERLAND, αλλά κανένας δε τα έχει καταφέρει. Κανένας, εκτός από τον ευφυέστατο παραμυθά, Neil Gaiman. Και αυτό, γιατί έχει κάνει έναν εξαιρετικό συνδυασμό ανάμεσα στο πόνημα του Lewis Carroll (κάνει κάποιο παιχνίδι με το όνομα της πρωταγωνίστριάς του ο Gaiman;) και του παραδοσιακού παραμυθιού. Ναι, η Coraline μοιάζει σε πολλά με την Alice. Και οι δύο είναι δύο κορίτσια που βαριούνται και βρίσκουν μια δίοδο σε έναν άλλο κόσμο, όπου όλα είναι παράξενα και παράδοξα. Και οι δύο κινδυνεύουν να χάσουν κάτι, η μία το κεφάλι της και η άλλη την ψυχή της. Και οι δύο βρίσκουν έναν φίλο και σύμμαχο σε μία γάτα. Αλλά εκεί που ο Caroll φτιάχνει μια εντελώς αλλοπρόσαλλη ιστορία που μοιάζει βγαλμένη από ένα τρελό τριπάκι ληγμένων ναρκωτικών, ο Gaiman είναι απόλυτα νηφάλιος. Η Coraline δεν περιφέρεται άσκοπα από τη μια σουρεαλιστική σκηνή στην άλλη. Έχει κάνει ένα τεράστιο λάθος και πρέπει να το διορθώσει μόνη της. Έχει να αντιμετωπίσει τη μάγισσα των παραμυθιών, όπως έκαναν οι Hansel και Gretel πριν από αυτήν, όπως η Vasilisa τα έβαλε με την Baba Yaga. Οπλισμένη με μαγικά αντικείμενα και μαγικούς βοηθούς, καλείται να συγκεντρώσει όση δύναμη έχει και δεν έχει για να βγει θριαμβεύτρια, να ωριμάσει και να μάθει.

Το βιβλίο μου άρεσε ήδη από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Αλλά όταν αυτή η ιστορία συνδυάζεται με το απίστευτο σχέδιο του P. Craig Russell τότε τα πράγματα απογειώνονται. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Russell είναι μέσα στην 10αδα των κορυφαίων καλλιτεχνών, όπως αυτή αναδείχθηκε από την ομάδα του Comicdom.gr. Ο Russell έχει έναν τρόπο μαγικό να ζωντανεύει τον κόσμο που καλείται να απεικονίσει και η μαεστρία με την οποία πλάθει τα πρόσωπα του έργου σε κάνουν να βουτήξεις και να χαθείς στην ιστορία. Με τον ίδιο τρόπο χειρίζεται και την παλέτα του, η οποία είναι μακράν από τις αγαπημένες μου στο χώρο των comics. Αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο, θα έλεγα ότι η ιστορία έχει γραφτεί μόνο και μόνο για να γίνει comic από τον παραμυθένιο P. Craig Russell.

Τι Μας Ενόχλησε

Βασικά το ότι τελείωσε. Πραγματικά, δε μπορώ να βρω τίποτε που να μη μου άρεσε σε αυτή τη δουλειά. Κάτι πήγα να ψελλίσω για την απουσία background σε κάποια panels από τον Russell, αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι, όπου το έχει πράξει αυτό, το έχει κάνει για κάποιο καλό λόγο, αντικατοπτρίζοντας το κενό στη ζωή της Coraline ή το άδειο του “άλλου” κόσμου. Και κατάπια τη γλώσσα μου.

Συνολική Εκτίμηση

Το CORALINE είναι ένα αριστουργηματικό έργο για όλες τις ηλικίες. Ναι, για όλες τις ηλικίες. Μοιάζει σκληρό και τρομαχτικό και μπορεί να σας κάνει να σκέφτεστε ότι δεν είναι για παιδιά. Αλλά αν δεν είναι σκληρή και τρομαχτική μια ιστορία, αν δεν παίζονται όλα για όλα, τότε γιατί να ενδιαφέρει ένα παιδί; Τα παιδιά φοβούνται όπως φοβόμαστε και εμείς. Φοβούνται το σκοτάδι, αυτό που είναι κάτω από το κρεβάτι, τον κόσμο που τους μοιάζει τεράστιος. Χρειάζονται την Coraline, χρειάζονται τα παραμύθια. Όπως λέει και ο ίδιος ο Gaiman “Τα παραμύθια είναι αληθινά: όχι γιατί μας λένε ότι οι δράκοι υπάρχουν, αλλά γιατί μας λένε ότι μπορούμε να τους νικήσουμε”.

Παράλληλες Προτάσεις

Υπάρχει ένα αιώνιο ερώτημα, τόσο στην ομάδα του Comicdom όσο και εκεί έξω: “Grant Morrison ή Alan Moore;”. Σε αυτό το ερώτημα απαντώ πάντα: “E… Neil Gaiman”. Αν ζείτε σε ένα παράλληλο προς το δικό μου σύμπαν και δεν ξέρετε ποιος είναι ο Neil Gaiman, καλό θα ήταν να αρχίσετε πάραυτα. Και ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που καλούμαι να κάνω τώρα είναι να σας πω από πού να αρχίσετε. Αν σας αρέσουν τα comics, αρχίστε από το κορυφαίο THE SANDMAN και, όταν τελειώσετε με τους 10 τόμους του, συνεχίστε με το SANDMAN: DREAM HUNTERS. Και στις δύο περιπτώσεις θα βρείτε τον P. Craig Russell κάπου και θα αναγαλλιάσει η ψυχούλα σας. Θα έδινα σε ένα παιδί να διαβάσει το BOOKS OF MAGIC, για να δει ποιος ήταν ο πρώτος Harry Potter. Αν διαβάζετε και βιβλία χωρίς εικονίτσες, βάλτε στη συλλογή σας το AMERICAN GODS και διαβάστε με ένα πιτσιρίκι το GRAVEYARD BOOK και το OCEAN AT THE END OF THE LANE, αλλά και το εξαιρετικό STARDUST, όπου θα δείτε και την παραμυθένια δουλειά του Charles Vess.

Αν τώρα ερωτευθήκατε και το σχέδιο του Russell – και καλά κάνατε εδώ που τα λέμε – και σας αρέσει και η λογοτεχνία του φανταστικού, τότε μην χάσετε τη μεταφορά του ELRIC: STORMBRINGER. Το magnum opus του, όπως ο ίδιος λέει, είναι η μεταφορά της όπερας του Wagner THE RING OF NIBELUNG. Προσωπικά, αγαπώ τις μεταφορές των παραμυθιών του Oscar Wilde και τις προτείνω ανεπιφύλακτα.