Previews Picks

Deadpool Annual #1

Κάποτε, γυρίστηκε ένας πιλότος για το DEADPOOL AND HIS INSUFFERABLE FRIENDS, ο οποίος, χρόνια ολόκληρα, αποτελούσε ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Όχι πια, όμως! Έφτασε η ώρα να λάμψει η αλήθεια! Και να μάθουμε όλοι τι γυρεύουν εκεί η Firestar και ο Iceman.

Ακόμα μια ευκαιρία για Deadpoolικό κανιβαλισμό. Τον θέλετε, και η Marvel το ξέρει.

The Marvel Universe According To Hembeck

Πραγματικά, δεν μπορώ να ξέρω ποιοι και πόσοι μπορεί να θυμούνται σήμερα τον Fred Hembeck, έναν cartoonist με ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό προσωπικό ύφος, που ήταν ιδιαίτερα παραγωγικός, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80. Απόδειξη αυτού, το παρόν trade paperback των 300 σελίδων, που συλλέγει το έργο του στην Marvel.

Το χιούμορ του ίσως να μοιάζει ασφαλές και παρωχημένο στις μέρες μας, αλλά και η δική μου αδυναμία σε αυτό είναι έκδηλη.

Doom Patrol #1

Επιστροφή, για ακόμη μια φορά, του ιστορικού τίτλου, υπό το νέο imprint της DC, Young Animal, που βρίσκεται υπό την καθοδήγηση του Gerard Way, ο οποίος υπόσχεται, μέσες-άκρες, edgy και “ιδιαίτερα” πράγματα.

Δυστυχώς, οποιαδήποτε προσπάθεια αναβίωσης του συγκεκριμένου τίτλου, κουβαλά στις πλάτες της το πολιτισμικό βάρος του ιστορικού run του Grant Morrison. Ένα βάρος, που κανένας από τους συνεχιστές του δεν κατάφερε να σηκώσει, με όλες τις απόπειρες να αποδεικνύονται βραχύβιες. Θα υπάρξει μια συνέχεια αντάξια της κληρονομιάς; Πείτε με κυνικό, αλλά δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.

Supergirl #1

Σύμφωνα με το solicitation, ο καινούργιος τίτλος της Supergirl έχει κάποια στοιχεία από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, αν και η πρωταγωνίστρια εδώ είναι στην εφηβεία.

Αγαπητός χαρακτήρας, αν και το ύφος του σχεδιαστή Brian Ching κάπως με ξενίζει.

Trinity #1

Ο Francis Manapul επαναπροσδιορίζει τις σχέσεις μεταξύ των τριών ακρογωνιαίων λίθων του DC Universe, υπό το κλισέ του “together again for the first time”, σύμφωνα με το νέο status quo.

Ανάλαφρο μοιάζει. Γιατί όχι;

Supergirl Book One

Ναι, ξανά Supergirl, αλλά ίσως όχι όπως πολλοί από εσάς την ξέρετε! Στην πέτρινη δεκαετία του ’90, η Supergirl ήταν η ένωση του συνθετικού οργανισμού με το όνομα Matrix, που δημιούργησε ο Lex Luthor, και της έφηβης Linda Danvers.

Ξεκάθαρα μέλος της ευρύτερης οικογένειας των superbooks, δίχως όμως τους δεσμούς me ton Krypton, με την πραγματικά ισχυρή δημιουργική ομάδα των Peter David και Gary Frank να είναι υπεύθυνοι για τον τίτλο.

Everafter: From The Pages Of Fables #1

Δεν πρόλαβε να αποσυρθεί το FABLES και απέκτησε τη συνέχεια του! Τον τίτλο τον βρίσκω λίγο ακαλαίσθητα μακρόσυρτο, ενώ οι Matthew Sturges και Dave Justus υπόσχονται επιστροφή παλιών αγαπημένων χαρακτήρων, αλλά και εισαγωγή καινούρgιων.

Μακάρι να μακροημερεύσει, βρίσκοντας τα πατήματα και την ιδιαίτερη ταυτότητα του.

Revolution #1 & 2 (of 5)

Η IDW υπόσχεται το μεγαλύτερο μέχρι τώρα event της, το οποίο είναι ένα ανελέητο crossover μεταξύ των γνωστών της properties (TRANSFORMERMS, G.I. JOE, ROM, MICRONAUTS και δεν ξέρω ποιο άλλο μπορεί να ξεχνάω).

Αμφιβάλλω για την όποια καλλιτεχνική αξία μπορεί να έχει αυτό το εγχείρημα, αλλά η ίδια η εκδοτική το προωθεί γερά και ο κατάλογος του έχει δώσει τη σφραγίδα “Gem Of The Month”. Στην τελική, εγώ δεν είμαι παρά ένας φτωχός, πλην τίμιος, συντάκτης, που προσπαθεί να βρει μερικές επιλογές για να γράψει πέντε αράδες…

Jack Kirby: Pencils And Inks

Τσουχτερή στην τιμή της έκδοση, που αφορά μόνο τους φανατικούς  του Jack Kirby, παρουσιάζοντάς τη δουλειά του σε THE DEMON #1, KAMANDI #1 και OMAC #1, τόσο με μελάνια όσο και και χωρίς, στην πιο ωμή μορφή του.

Ιδιαίτερη έκδοση, που ακριβώς λόγω της ιδιαιτερότητας της, αφορά μόνο λίγους.

Cerebus In Hell #0

Καινούργιο CEREBUS; Και μάλιστα σε τευχάκι; Count me in!!!

Το ultra-classic δημιούργημα του Dave Sim επιστρέφει, σε αυτό το 4-issue limited series, στο οποίο θα μάθουμε πού τριγυρνούσε ο Cerebus στο διάστημα των δώδεκα χρόνων που πέρασαν από το θάνατό του, στο επικό τεύχος #300. Χαράς ευαγγέλια για τους fans και ενδεχομένως μια καλή αφορμή για νέους αναγνώστες να ανακαλύψουν ένα από τα κορυφαία comics όλων των εποχών!

Lola XOXO Vol. 2 #1

Το solicitation μιλάει για το “breathtaking artwork” της δημιουργού Siya Oum. Στα δικά μου μάτια, πρόκειται για “έναν ακόμη κλώνο του μακαρίτη Michael Turner”, σε ένα comic που πρωταγωνίστρια είναι ένα ξέκωλο με όπλα, το οποίο σημαίνει πως, αν ο δημιουργός ήταν άντρας, θα είχαμε άπειρες κατηγορίες για σεξισμό.

Η ίδια η Siya είναι ωραιότατη, πάντως. Και ελπίζω αυτό το σχόλιο να μην κατηγορηθεί για σεξισμό…

Skybourne #1 (of 5)

Το γνωστό “τεχνικά άρτιο, αλλά καλλιτεχνικά βαρετό μέχρι θανάτου” artwork του Frank Cho, σε μια νέα limited σειρά, η οποία, με δεδομένο πως το σενάριο το γράφει ο ίδιος ο Cho, δεν θα είναι κατά πάσα πιθανότητα τίποτα σπουδαίο, story-wise.

Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, αποκλειστικά για τους fans του δημιουργού του LIBERTY MEADOWS. Αυτούς, δηλαδή, που βρίσκουν ωραίο το συγκεκριμένο artwork.

Nicolas

Ο Pascal Girard, που έγινε ευρύτερα γνωστός (OK, ίσως η χρήση της συγκεκριμένης φράσης να είναι ελαφρώς υπερβολική) από τα υπέροχα graphic novels του, REUNION και PETTY THEFT, επιστρέφει με μία ακόμη αυτοβιογραφική ιστορία. Ο Nicolas του τίτλου ήταν ο μικρός αδερφός του δημιουργού, ο οποίος πέθανε σε πάρα πολύ νεαρή ηλικία, και το graphic novel εξερευνά το πώς ο Pascal βίωσε και αντιμετώπισε αυτό το τραγικό γεγονός.

Ναι, αναμένεται αρκετά “στενάχωρο” και ενδέχεται να χρειαστείτε μερικά χαρτομάντηλα παραπάνω όταν το διαβάζετε, αλλά σίγουρα θα είναι εξαιρετικό!

Love & Rockets Vol. IV #1

Καινούργιο LOVE & ROCKETS; Και μάλιστα σε τευχάκι; Count me in!!!

(Ναι, δεν προσπαθώ καν να είμαι πρωτότυπος. Παρ’ ολ’ αυτά το CEREBUS και το LOVE & ROCKETS είναι δύο από τα αγαπημένα μου comics όλων των εποχών, οπότε θέλω να πιστέψετε ότι ο ενθουσιασμός μου είναι γνήσιος…)

Ο Jaime θα συνεχίσει να εξιστορεί τις περιπέτειες της Maggie, της Hopey και των υπόλοιπων πρώην punks (το οποίο είναι μάλλον “mixed blessing”, αν κρίνουμε από τα τελευταία δύο volumes του LOVE & ROCKETS: NEWS STORIES), ενώ ο Gilbert θα ξεκινήσει τις καινούργιες ιστορίες, με τα νέα οικογενειακά δράματα της Fritz, κάτι που υπόσχεται telenovela-style υστερίες, “actressing” και ανατροπές.

Ακόμη και αν και οι δύο Los Bros κάνουν τη χειρότερη δουλειά της καριέρας τους, και πάλι θα πρόκειται για ένα comic που θα ξεχωρίζει από το σωρό.

The Lost Work Of Will Eisner

Δύο άγνωστα και αδημοσίευτα comic strips του κορυφαίου δημιουργού, που ανακαλύφθηκαν σε κάποιες ξεχασμένες εκτυπωτικές πλάκες, συγκεντρώνονται για πρώτη φορά, σε μία συλλογή 72 σελίδων, την οποία επιμελήθηκε ο σπουδαίος Denis Kitchen.

Ακόμη και αν πρόκειται για πρώιμες δουλειές, προτού ο μεγάλος Will Eisner τελειοποιήσει την Τέχνη του στο έπακρο, μέσω του αριστουργηματικού THE SPIRIT, η συγκεκριμένη έκδοση είναι must-buy, έστω και για ιστορικούς λόγους.

Night’s Dominion #1

Ο Ted Naifeh είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ σχεδιαστής! Χωρίς υπερβολή, το artwork του είναι οπτικά οργασμικό και συνδυάζει άψογα μια μοντέρνα post-90s semi-indie αισθητική και ενός κλασικού στιλ που αποτελεί πάντρεμα καρτουνίστικου και ρεαλιστικού. Απλά αριστουργηματικό!

Από την άλλη, τα comics που ΓΡΑΦΕΙ ο Naifeh είναι συνήθως βαρετά, εξυπνακίστικά, βλακωδώς γλυκουλιάρικα και απευθύνονται σε ανθρώπους με τους οποίους θα προτιμούσα να μην συναναστρέφομαι ποτέ, εκτός και αν πρόκειται να κερδίσω πολλά λεφτά ή αρκετή δόξα από αυτή τη συναναστροφή.

Βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα από τα παραπάνω…

2000 AD #2000

Είμαι σίγουρος πως, κάθε φορά που βγαίνει ένα special ή επετειακό τεύχος του 2000 AD και όλοι εμείς που δεν αγοράζουμε σε μόνιμη βάση το περιοδικό, “ξυπνάμε” και παραγγέλνουμε το συγκεκριμένο τεύχος, ο πιστός αναγνώστης (και συλλέκτης) της ιστορικής βρετανικής ανθολογίας, Άρης Κώτσης, τσαντίζεται! Όχι γιατί “ερχόμαστε απρόσκλητοι στο πάρτι την ώρα που μοιάζουν τζάμπα ποτά”, αλλά γιατί δεν στηρίζουμε το 2000 AD και στις μη εορταστικές ή επετειακές του φάσεις.

Μεταξύ μας, εγώ θα αγοράσω το συγκεκριμένο τεύχος, γιατί έχει νέα ιστορία Dredd από τους John Wagner και Carlos Ezquerra, καθώς και δουλειές από τους Pat Mills, Kevin O’Neill, Dan Abnett, Dave Gibbons, Brian Bolland, αλλά και του “δικού μας” Rufus Dayglo (σε συνεργασία με τον Peter Milligan, but still…) και όλα αυτά “πακεταρισμένα” σε wraparound εξώφυλλο του Glenn Fabry!

Και όχι, δεν θα αγοράσω τα επόμενα. Κι ας λέει ο,τι θέλει ο Άρης Κώτσης.

Brighter Than You Think: 10 Short Stories By Alan Moore

Επειδή υπάρχει κίνδυνος να τσαντίστηκε ο Άρης Κώτσης με τα παραπάνω, ας αναφέρω εδώ ως πρόταση (και όχι “πρόταση”) αυτή τη συλλογή με δέκα σύντομες ιστορίες του γνωστού Βρετανού υπερ-κοινωνικού ερημίτη (ναι ο τίτλος είναι self-explanatory).

Δεν έχω ιδέα τι ιστορίες είναι αυτές, αλλά λίγο το γεγονός ότι (λογικά) οι περισσότερες πρέπει να είναι ψιλο-παλιές, προτού ο μουσάτος λαοπλάνος τα χάσει εντελώς, και λίγο το ότι τα ονόματα των σχεδιαστών που αναφέρονται (John Totleben, Rick Veitch, Stephen Bissette, Peter Bagge) είναι εξαιρετικά, ενδέχεται η συλλογή να αξίζει τα λεφτά της.

X-Manowar #50

Επετειακό (αλλά και τελευταίο) τεύχος για τον flagship τίτλο της νέας Valiant και η εκδοτική φαίνεται πως αποφάσισε να τα δώσει όλα για να κάνει την αποχαιρετιστήρια γιορτή όσο πιο εντυπωσιακή γίνεται!

64 σελίδες, με την main ιστορία να είναι γραμμένη από τον Robert Venditti, σε σχέδιο των Joe Bennett & Roberto De La Torre, αλλά και πολλά back-up stories και tributes, από δημιουργούς όπως οι Matt Kindt, Doug Braithwaite, Cary Nord, Tomas Giorello Javier Pulido και άλλοι.

Επίσης, το τεύχος θα έχει συνολικά δεκατρία εξώφυλλα (επτά κανονικά και έξι variants), με το βασικό εξώφυλλο να αποτελεί jam με τη συμμετοχή 50 διαφορετικών σχεδιαστών!

Britannia #1

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, αγοράζω με κλειστά τα μάτια όλα τα comics της Valiant, ακόμη και αν έχω μείνει πίσω στην ανάγνωση κάποιων τίτλων. (ΟΚ, πολλών τίτλων. ΟΚ, όλων των τίτλων!)

Αυτό σημαίνει πως αγοράζω και κάθε καινούργιο τίτλο, χωρίς να κοιτάζω καν ποιοι πρωταγωνιστούν, ποιά είναι η υπόθεση ή ακόμη και ποιοι είναι οι συντελεστές! Άρα θα αγοράσω και αυτό, παρόλο που το γράφει ο Peter Milligan, ένας συγγραφέας του οποίου τα καλύτερα χρόνια έχουν μάλλον περάσει ανεπιστρεπτί και που εδώ και παααααάρα πολύ καιρό, τα comics που γράφει μπορούν να χαρακτηριστούν βαρετά, μετριότατα, βλακώδη ή εκνευριστικά μέχρι αηδίας. Και αυτοί είναι οι πιο κομψοί χαρακτηρισμοί που μπορώ να χρησιμοποιήσω…

Τουλάχιστον το artwork του Juan Jose Ryp θα είναι εγγυημένα καλό!