Invincible Iron Man #11

Invincible Iron Man #11

Τα πισωγυρίσματα πότε δεν αποτελούν έξυπνη κίνηση. Στις φιλίες, στις σχέσεις, στα comics, σε όλους τους τομείς. Πάντα στο τέλος κάποιος καταλήγει να πληγώνεται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση (και στις περισσότερες περιπτώσεις), εγώ που αποφάσισα να ξαναρίξω μια ματιά στην υποτιθέμενη ναυαρχίδα του All New Marvel Universe, την οποία είχα εγκαταλείψει τρία-τέσσερα τεύχη πριν. Και εκείνη ήταν μια σοφή απόφαση.

Συνειδητοποίησα σχετικά γρήγορα το λάθος της επιστροφής μου, που έκανα παρασυρόμενος από το “The Road To Civil War II” που κοσμούσε το εξώφυλλο του τεύχους, αλλά δεσμευμένος στον όρκο μου προς το Comicdom, αναγκάστηκα και διάβασα όλο το τεύχος.

Το όλο story-arc ήταν από την αρχή ένα filler και, παρότι το τεύχος αυτό αποτελεί πρόλογο του καλοκαιρινού event, δεν υπάρχει καμία ευθεία σχέση του τεύχους με το CIVIL WAR II, που έχει ήδη στην καμπούρα του τέσσερα τεύχη απραξίας. Ίσως ο συγγραφέας ήθελε να επικεντρωθεί στη σχέση μεταξύ των Tony-James, αλλά οι αλληλεπιδράσεις τους δεν συγκινούν. Η εισαγωγή της Mary Jane στο πλάι του υπερήρωα δεν καταλήγει πουθενά, ενώ όλοι οι νέοι χαρακτήρες καταλήγουν αδιάφοροι.

Με τα νέα της αντικατάστασης του δημοφιλούς υπερήρωα από έναν έγχρωμο έφηβο θηλυκό διάδοχο να είναι ακόμα φρέσκα, ο συγγραφέας οδηγεί το δεύτερο arc του τίτλου σε ένα αντικλιμακτικό φινάλε. Και με τον David Marquez μακριά από τον τίτλο, η συνέχεια προβλέπεται το ίδιο απογοητευτική, παρά την επέκταση της συνεργασίας με την Marvel.