Brik #1

Τραμπουκισμός, εκβιασμοί, μαύρη μαγεία και 2^ος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι τα κύρια συστατικά που φτιάχνουν το BRIK. Τώρα πώς συνδέονται όλα αυτά, είναι μία άλλη ιστορία που θα σας πω ευθύς αμέσως.

Ο Drew είναι ένας νέος που στο σχολείο δεν περνάει καθόλου καλά – μιας και τον γονατίζουν καθημερινώς – και στο σπίτι του βιώνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν η μητέρα και ο παππούς του. Όλα αυτά επιβαρύνονται από τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του. Οπότε η μόνη πλέον πατρική φιγούρα που του απομένει, προσπαθεί να του διδάξει περί καλού και κακού μέσω από ιστορίες. Οι ιστορίες του γέροντα πηγαίνουν πίσω στα νιάτα του, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο χωριό του (έξω από το Μινσκ, για όποιον ενδιαφέρεται).

Η ιστορία περιλαμβάνει πόλεμο, βία, θάνατο και αρχαία εβραϊκά ξόρκια, με όλα αυτά να καταλήγουν στη δημιουργία ενός golem – τέρας φτιαγμένο από πηλό – βίαιο και δυνατό, αλλά καταστροφικό και ανεξέλεγκτο. Παρ’ όλη τη δράση, δεν μαθαίνουμε ποτέ το ηθικό δίδαγμα. Το μόνο που μας λέει ο παππούς είναι πως ήταν τόσο τρομερό, που έσβησαν και ξεχάστηκαν αυτού του είδους τα ξόρκια.

Δυστυχώς, όμως, για τον Drew, που ήδη του λείπει ο πατέρας, το άδικο και κακό κυριαρχεί στη πόλη (και στη ζωή) και χάνει και τον παππού του. Οργισμένος και βαθιά λυπημένος, προσπαθεί να γεμίσει το νέο κενό που έχει δημιουργηθεί. Άδικα, βέβαια, γιατί παραμένει ακόμα ένα παιδί μπροστά στον υπόλοιπο κόσμο που εμπλέκεται στην ιστορία. Αλλά, ίσως και να έχει βρει τον τρόπο να αντιμετωπίσει όλα του τα προβλήματα, μιας και φαίνεται πως ο παππούς κρύβει περισσότερα από ό,τι δείχνει.

Τη συνέχεια θα πρέπει να περιμένουμε για να την μάθουμε. Έτσι κι αλλιώς δεν ήταν και λίγες οι πληροφορίες με τις οποίες μας βομβαρδίζουν οι συγγραφείς. Αλλά έχουμε ένα γαλήνιο, σχεδόν αγγελικό, σχέδιο να το αντισταθμίζει. Δε ξέρω πως κατάφερε ο σχεδιαστής Harwinder Singh, μέχρι και τα πρόσωπα των κακών να μην εμπνέουν κανένα φόβο. Ούτε λίγη αηδία. Μόνο το golem έχει έναν αρκετά “κακό” σχηματισμό, που αν μέχρι και εκεί δεν υπήρχε, θα το παρατούσα στη μέση. Τουλάχιστον, έχει ωραίο χρώμα, και ας είναι γλυκούλι το σχέδιο.

Όπως και να ‘χει, θέλω να διαβάσω τη συνέχεια – και ας μην ήταν exciting το πρώτο τεύχος. Τώρα, δεν ξέρω αν είναι από περιέργεια, ενδιαφέρονν ή καθαρή χολή που θα ήθελα να ρίξω και δεν έτυχε τελευταία. Απολαύστε!