A Month In Covers

Άλλη μια περίπτωση αντίστοιχη με εκείνης του MONSTRESS του προηγούμενου μήνα, το AUTUMNLANDS έχει σταθερά πολύ καλά εξώφυλλα, από το πρώτο τεύχος, αλλά για κάποιο λόγο έμενε πάντα έξω από την δεκάδα.

Αν παραβλέψουμε το κλισέ του βολικά και στρατηγικά τοποθετημένου ατμού (ή ανάλογα με την περίπτωση, καπνού, υφάσματος, σκιάς κ.λπ.), οι σαγηνευτικές γυναίκες-αγάλματα ραγίζουν κάτω από την πίεση της ενέργειας που εκλύουν και μοιάζουν τρομερά επικίνδυνες. Η υπέροχη μετάβαση από το ζεστό κόκκινο στο μπλε, δίνει μια απόκοσμη αίσθηση δειλινού.

Σημειώνοντας την πέμπτη παρουσία της σειράς στην στήλη, το BEAUTY προσφέρει αυτό που διαφημίζει – ομορφιά, αλλά μάλλον μόνο κατ’ όνομα, καθώς πάντα υπάρχουν σκοτεινές νότες.

Η κλασική πόζα ενός pin-up girl, που κοιτάζει μέσα σε ένα καθρεφτάκι τσέπης, και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, γρήγορα χαλάνε στην όψη του τρόμου που χαράζεται στο πρόσωπο της, αλλά και στα ανοιχτά δάκτυλα του δεξιού χεριού, που γαντζώνουν το μαξιλάρι.

Ο αμφιλεγόμενος δημιουργός Frank Miller συμμετέχει με το όγδοο (!) variant εξώφυλλο του τεύχους και φέρνει την δράση κοντά, εξωφρενικά κοντά. Σαν να έχεις πατήσει παύση σε μια ταινία, έτσι και εδώ, ο χρόνος σταματά ακριβώς τη στιγμή που το κεφάλι και ο ώμος του Batman διαπερνούν το τζάμι.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το μπλε κομμάτι, που καλύπτει μονότονα τα δύο τρίτα του σχεδίου, αλλά μας δείχνει τη σκιά από το υπόλοιπο σώμα του ήρωα που σε λίγο θα εμφανιστεί, καθώς και την εμμονή του δημιουργού να σχεδιάσει γυαλάκι-γυαλάκι τα θραύσματα.

Ένα όμορφο, μελαγχολικό εξώφυλλο, με τον, υποθέτω, πρωταγωνιστή να σκορπά στον άνεμο φωτογραφίες, αναμνήσεις, σηματοδοτώντας ένα τέλος που ήρθε. Ο εξωγήινος φίλος του στέκεται στο πλευρό του και, υποθέτω πάλι, τραγουδάει ή μιλάει σε μια άγνωστη γλώσσα, όπως προδίδουν τα περίεργα σύμβολα.

Τα χρωματιστά διάσπαρτα pixels, που μοιάζουν σαν να σου κάνει νούμερα η κάρτα γραφικών, αλλά και το logo φτιαγμένο από παύλες και τελείες σαν κώδικας Μορς, περιέργως δένουν πολύ όμορφα και χωρίς αυτά το εξώφυλλο θα έμοιαζε λίγο.

O R.M. Guera μας επιτρέπει να δούμε κάτω από το ματωμένο τσεκούρι, που λειτουργεί σαν κουρτίνα αυλαίας θεάτρου, δίνοντας βαθιά προοπτική στο εξώφυλλο, αλλά και χρησιμεύοντας ως μαρκίζα για τον τίτλο της σειράς. Αυτό που αντικρίζουμε είναι ξεκάθαρα κάποιοι κανίβαλοι και ο αρχηγός τους, αν κρίνουμε από τη χρυσή αμφίεση, με πρόσωπα ήρεμα και σκληρά σαν να ετοιμάζονται για μάχη.

Ωραία ιδέα και εκτελεσμένη με τέτοιο τρόπο που σε κάνει να νιώθεις το βάρος του τσεκουριού.

Ένας καλλιτέχνης που ναι μεν έχει φιλοξενηθεί αρκετές φορές στην πρώτη δεκάδα, έχουμε δε πολύ καιρό να τον δούμε (18 μήνες), ο Jae Lee, επανέρχεται με το πρώτο τεύχος της δεύτερης “σεζόν” της σειράς του Mark Millar, JUPITER’S LEGACY.

Φανερά συμβολιστικά, η Mεγάλη Σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών παίρνει ζωή, αν και ίσως όχι για πολύ ακόμα, καθώς παρουσιάζεται τσακισμένη και έτοιμη να πνιγεί από το ίδιο της το motto, E pluribus unum. O Brandon Sampson έχει πια κατακτήσει την Αμερική και ο θείος του, στο πλευρό του, τον στηρίζει από το παρασκήνιο.

O Dave Dorman είναι ένας φανταστικός illustrator, γνωστός κυρίως για το artwork του στο Star Wars franchise, αλλά και στα Dungeon & Dragons, Magic the Gathering, ενώ είναι επίσης ο πρώτος που σχεδίασε το Predalien.

Μιλώντας για το extended universe του Alien, σχεδιάzει ένα εξώφυλλο με πρωταγωνιστή τον Engineer, που αποτελεί και φόρο τιμής στα 30 χρόνια κυκλοφορίας της ανθολογίας DARK HORSE PRESENTS. Το μοτίβο με το κεντρικό θέμα και τα τρία κεφάλια αριστερά, πρωτοεμφανίστηκε στο τέταρτο τεύχος της σειράς (1987) και καθιερώθηκε για τα επόμενα 6-7 χρόνια της, ώσπου εγκαταλείφθηκε στο τεύχος #91 (1994), κάνοντας από εκεί και πέρα σκόρπιες εμφανίσεις.

Ο δημιουργός Robbi Rodriguez πρόσφατα ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από τα comics, παρ’ όλο που βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του και είναι μόλις 34 ετών. Ο λόγος είναι ότι πάσχει από κερατόκωνο και βρίσκεται λίγο πριν την τύφλωση.

Το συγκεκριμένο, όμορφα χρωματισμένο εξώφυλλο ,χάρη στην εξαιρετική χρήση της νερομπογιάς, παίρνει άλλη διάσταση, όταν ξέρεις ότι σχεδιάστηκε από έναν άνθρωπο που τα μάτια του πονάνε καθημερινά.

Το όνομα του καλλιτέχνη Danijel Zezelj δεν μου έλεγε τίποτα αρχικά, ώσπου θυμήθηκα ότι μου τον είχε αναφέρει ο Goran Sudzuka στην συνέντευξη που του πήρα, στο πλαίσιο του Comicdom Con Athens 2016.

Ο Κροάτης δημιουργός σχεδιάζει ένα σχεδόν ασπρόμαυρο εξώφυλλο, στο οποίο δεσπόζει μια γυναικεία φιγούρα, με πόνο και ελπίδα στα μάτια. Η αριστερή πλευρά των μαλλιών της σχηματίζει τη γραμμή ορίζοντα κάποιας μεγαλούπολης και η σκελετωμένη ανατομία για χασάπηδες ενός ζώου, μοιάζει ειρωνική σε ένα τίτλο που λέγεται “Λιμοκτονία”.

Στην πέμπτη παρουσία του μεγάλου δημιουργού Bill Sienkiewicz, σε αυτήν εδώ τη στήλη, τί μένει πια να πει κανείς γι’ αυτόν τον καλλιτέχνη; Η έμφυτη σχεδιαστική του ευαισθησία τραβά τα βλέμματα σαν μαγνήτης, ακόμη και αν σχεδίαζε κατσαρίδες.

Αυτό το τελευταίο δεν το λέω τυχαία, καθώς η γυναίκα με τα μέλη εντόμου, που απεικονίζεται εδώ, σε κανονικές συνθήκες θα σε έκανε να στρέψεις τη ματιά σου αλλού, αλλά τελικά θέλεις να κάτσεις και να απολαύσεις την κάθε λεπτομέρεια αυτού του έργου.