I Am A Hero Omnibus Vol. 1

Το I AM A HERO έφτασε στα χέρια μου ως δώρο γενεθλίων από φίλους, και ήταν ευχάριστα απροσδόκητο, τόσο ως κίνηση (ευχαριστώ, φίλοι!) τόσο και ως περιεχόμενο.

Σημάδι της ηλικίας ή της πείρας; Ότι απ’ τα δυο και αν ισχύει, οφείλω να ομολογήσω ότι είχα χρόνια να νιώσω γνήσια έκπληξη με την ανάγνωση ενός manga. Αν ούτε εσείς δεν το είχατε παρατηρήσει όταν έκανε την εμφάνισή του στις σελίδες του PREVIEWS, δεν σας αδικώ: πόσα ζόμπι-manga να αντέξει ο καημένος ο αναγνώστης; Μετά τους βρικόλακες, η νέα τούτη μόδα που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στα manga (ναι, και άργησε σε σχέση με τα αμερικανικά) έχει εξαντλήσει το αντικείμενο με καλούτσικες, μέτριες, έως πολύ κακές προσεγγίσεις, και σίγουρα η υπομονή (θα ήθελα να ελπίζω όλων, αλλά δεν το νομίζω) εξαντλείται. Και η καταχώρηση δεν το βοηθούσε να αναδείξει όσα το κάνουν ξεχωριστό.

Ο Hideo είναι ημι-αποτυχημένος δημιουργός manga, που εργάζεται ως βοηθός στο studio ενός, πολύ διασημότερου από τον ίδιο, mangaka. Αφήγηση που, δίχως άλλο, στηρίζεται στις νεανικές εμπειρίες του δημιουργού του I AM A HERO, Kengo Hanazawa, από την εποχή που εργαζόταν ως βοηθός του Osamu Uoto. Αν εξαιρέσει κανείς, λοιπόν, τις παραισθήσεις του Hideo και τον πολύ creepy φανταστικό του φίλο, δεν υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο στην καθημερινότητά του. Σε σημείο που αγωνίζεται όχι για να είναι “ήρωας”, αλλά έστω πρωταγωνιστής στην ίδια του την ζωή.

Η συγκεκριμένη έκδοση της Dark Horse είναι omnibus και περιλαμβάνει τους δύο πρώτους τόμους του manga, μια πολύ σοφή εκδοτική επιλογή, γιατί ο πρώτος τόμος κυλάει σε μια, κατά τόπους, διασκεδαστική ηρεμία, με την αφήγηση της καθημερινότητας του Hideo, τους γραφικούς συνάδελφούς του, τη συμπαθή κοπέλα του και εκτενείς συζητήσεις για την δημιουργία των manga και την επιρροή τους ως εξαγώγιμο πολιτιστικό προϊόν της Ιαπωνίας. Ναι, σαν ένα “manga για τα manga”, μια κατηγορία που, όπως και αυτή των ζόμπι, μας έχει δώσει πολύ υλικό τα τελευταία χρόνια, αν και σαφώς πιο ενδιαφέρον από τους σαρκοβόρους φίλους μας. Το μόνο που σε προϊδεάζει για όσα έπονται, είναι προφανώς οι παραισθήσεις που βιώνει ο Hideo, οι οποίες είναι εξαιρετικά άβολες για τον αναγνώστη, καθώς θυμίζουν μάστορες του Ιαπωνικού τρόμου, όπως ο Junji Ito. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι τη στιγμή που το αναπόφευκτο zombie apocalypse χώνει μια γροθιά στο στομάχι και συνεχίζει την πορεία του, στον δεύτερο τόμο αυτού του omnibus, ως οπτικός οδοστρωτήρας.

Ο χειρισμός του θέματος είναι υποδειγματικός. Ο Hideo δεν μεταμορφώνεται σε ήρωας από τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά παραμένει ο κάπως loser εαυτός του, μέχρι (τουλάχιστον) το τέλος του πρώτου αυτού volume. Οι παραισθήσεις του προσφέρουν καλές ευκαιρίες για να διερωτηθεί ο αναγνώστης κατά πόσο όσα απεικονίζονται συμβαίνουν όντως, ή είναι αποκυήματα της φαντασίας του (πλέον αναγκαστικά) πρωταγωνιστή. Η εισαγωγή των στοιχείων του ζομπιακού (ζομπιασμένου; ζομπιδιακού;) τρόμου είναι σταδιακή και αρκετά αληθοφανής. Ο ρεαλισμός που διακατέχει όλο το manga είναι εμφανής, και στο ατμοσφαιρικό, λεπτομερές σχέδιο, αλλά και στην ιστορία, που όμως δεν στερείται αιματοβαμμένων κορυφώσεων. Μια ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στα ίδια τα ζόμπι και την φρέσκια προσέγγιση στη σαπισμένη σάρκα τους (…συγνώμη), που το τρομακτικό και το σοκαριστικό περνούν αβίαστα στα τσιφλίκια του μαύρου χιούμορ και επιστρέφουν με την υπερταχεία. Δεν θα ήθελα να αποκαλύψω περισσότερα, για να σας αφήσω να περιηγηθείτε στο I AM A HERO με περίπου την ίδια yotsubiστική άγνοια που το μετέτρεψε και για μένα σε μια υπέροχη, ασυνήθιστη αναγνωστική εμπειρία.

Το I AM A HERO δεν θα το πρότεινα σε κάποιον χωρίς αντοχές στο gore ή σε στην γενικότερη “περιεργίλα”. Για όλους τους υπόλοιπους, προχωρήστε άφοβα και θα σας αποζημιώσει. Άλλωστε, δικαιολογημένα μετράει τρεις υποψηφιότητες για Manga Taishō Αwards και μια νίκη στα Shogakukan Manga Awards. Ο μεγάλος Jason Thompson το έβαλε στην κορυφή της λίστας με τα 10 καλύτερα ζόμπι manga όλων των εποχών και δεν έχω κανέναν, μα κανέναν λόγο να διαφωνήσω μαζί του.

Τέλος, απ’ ότι με ενημέρωσαν από το κοντρόλ (γεια σου, κοντρόλ!), έχει κυκλοφορήσει και σε ταινία. Από το trailer παρατηρώ μερικές διαφορές, αλλά αν πω ότι δεν ανυπομονώ να το δω, ψέματα θα πω.