New Super-Man #1

Μην ανησυχείτε, φανατικοί οπαδοί της DC. Αυτός ο Superman σίγουρα δεν θα πάρει τη θέση του παραδοσιακού (ξέρετε πως δουλεύουν τα περί θανάτων, όταν μιλάμε για την DC και τη Marvel). Όπως και με τον προηγούμενο “μεγάλο” θάνατο του Kal-El, από τα χέρια του Doomsday, έτσι και τώρα, έχουμε πολλούς, διαφορετικούς αντικαταστάτες (βλέπε Lex Luthor), για τον ρόλο του Ανθρώπου από Ατσάλι, με τον Kong Kenan να είναι ένας από αυτούς.

Το story του συγκεκριμένου τεύχους είναι αρκετά ενδιαφέρον. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται στην Κίνα, με τον ήρωα μας να είναι ένα ευγενικό και καλοπροαίρετο παιδί, θύμα συνεχούς bullying από τους συμμαθητές του, που το δαγκώνει μια ραδιενεργή αράχνη, δίνοντάς του υπερφυσικές δυνάμεις. Τώρα, πάρτε αυτήν την ιστορία και αντιστρέψτε την. Γιατί ο Kong είναι στην πραγματικότητα ο νταής, όχι το θύμα. Ο ήρωας μας, λοιπόν, είναι ένας εγωκεντρικός, υπερφίαλος και αγενής έφηβος, ο οποίος περνά τις μέρες του βασανίζοντας τον λιγότερο δημοφιλή συμμαθητή του, τον Lixin. Μια μέρα, όμως, ο Kong καλείται να υπερασπιστεί το θύμα του, απέναντι σε έναν ντόπιο super-villain, κερδίζοντας τον θαυμασμό και την προσοχή των media.

Τελικά, μαθαίνουμε πως ο Kong είναι τόσο κόπανος λόγω του πατέρα του, ο οποίος δεν του δίνει την παραμικρή σημασία και είναι ιδιαίτερα επικριτικός. Ύστερα από έναν βαρύ καυγά, ο νεαρός προσεγγίζεται από μια μυστηριώδη κυβερνητική ομάδα, η οποία, με τη συγκατάθεσή του, του χαρίζει δυνάμεις παρόμοιες με αυτές του Superman, γεννώντας έναν νέο ήρωα.

Ήταν ένα προσεγμένο comic από όλες τις πλευρές, με την πλοκή να ξεδιπλώνεται άρτια. Ο πρωταγωνιστής έχει ορισμένες αξιοπρόσεκτες διαφορές με τον κλασικό Superman. Αρχικά, είναι από τη Γη, ντόπιο παιδί. Επιπλέον, ο Kenan ξεκινά ως αντιπαθητικός, αλλά καθώς προχωρά η ιστορία, ο χαρακτήρας του αποκτά περισσότερο βάθος. Έχει ρεαλιστικά προβλήματα και οι νεαρής ηλικίας αναγνώστες μπορούν να ταυτιστούν μαζί του – τον απασχολούν τα κορίτσια, τον απασχολεί το image του, τον απασχολεί ο πατέρας του. Κάνει σφάλματα, αποτυγχάνει, δεν είναι τέλειος, είναι ανθρώπινος.

Η ιστορία κάνει ένα βαθύ ζουμ στον πρωταγωνιστή, χωρίς να αφήνει ιδιαίτερο χρόνο για τους άλλους χαρακτήρες και τα υπόλοιπα concepts, όπως τη μυστική οργάνωση, τον Lixin και τον πατέρα, κάτι το οποίο συγχωρείται, αφού είμαστε ακόμη στο πρώτο τεύχος.  Πρέπει να σκιαγραφηθεί καλά ο χαρακτήρας με τον οποίο θα περάσουμε τον χρόνο μας στη συνέχεια.

Το σχέδιο του Bogdanovic, σε συνδυασμό με τη δουλειά του Hi-Fi στο χρώμα, καταφέρνει να μας δώσει μερικές πολύχρωμες σελίδες που αποπνέουν “άνεμο Σαγκάης”. Η στολή του Super-Man ήταν καλοσχεδιασμένη, αν και μου θύμιζε λίγο Robin. Αξιοπρόσεκτες είναι και οι εμφανίσεις της “Κινέζας Lois Lane”, της οποίας το όνομα έφερε λίγο περισσότερο προς Lana Lang, αλλά και των Chinese counterparts του Batman και της Wonder Woman.

Σε γενικές γραμμές, ήταν ένα αξιοπρεπές τεύχος από όλες τις απόψεις. Ίσως, βέβαια, να έχει να πει περισσότερα σε μικρότερους αναγνώστες, παρά σε πιο έμπειρους, που αναζητούν κάτι πιο σοβαρό και βαρύ. Σε αντίθεση με αρκετούς τίτλους της DC, δεν είχαμε φοβερά πολύ διάλογο, κάτι που ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς, κακά τα ψέματα, οι περιττές κουβέντες κουράζουν.

Μας αφήνει με κάποια ερωτήματα, τα οποία λογικά θα απαντηθούν στα μετέπειτα τεύχη, αλλά, γενικότερα, αποτελεί μια καλή απομάκρυνση από τους άριστους και τέλειους ήρωες που συνήθως πλασάρει η DC. Είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα δουλειά, με πολλές προοπτικές. Μακάρι να συνεχίσει δυναμικά.