Doom Patrol: Crawling From The Wreckage

Ιστορία

Η πόλη του Orqwith, ένα φιλοσοφικό κατασκεύασμα που δεν υφίσταται στον φυσικό κόσμο, εισβάλει σταδιακά στην πραγματικότητα, μεταβάλλοντας την σύμφωνα με τα πρότυπα της, αποκτώντας υπόσταση. Η μόνη ομάδα υπερηρώων που αντιλαμβάνεται την εισβολή αυτή, είναι η Doom Patrol. Μόνο που η ομάδα βρίσκεται υπό καθεστώς διάλυσης, με κάποια από τα μέλη της νεκρά και κάποια άλλα να αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα ψυχικής και σωματική υγείας. Αναγκαστικά, παρά τις αντίξοες συνθήκες, μια καινούργια ομάδα θα σχηματιστεί, από παλιά και νέα μέλη, με τη συμμετοχή ανθρώπων, οι οποίοι, αν και έχουν υπερδυνάμεις, απέχουν πολύ από τα υπερηρωικά πρότυπα.

Τι Μας Άρεσε

Το DOOM PATROL του Grant Morrison, χρησιμοποιεί ως βάση την κλασική υπερηρωική πλατφόρμα, που θέλει ανθρώπους με φανταστικές υπερδυνάμεις, να αντιμετωπίζουν επιτυχώς εξίσου φανταστικές απειλές. Η διαφορά, αυτή που δίνει στο comic τον μοναδικό του χαρακτήρα, βρίσκεται στην προσέγγιση. Με σεβασμό στην παράδοση που άφησε πίσω του ο συγγραφέας Arnold Drake, δημιουργός της αυθεντικής ομάδας, ο Morrison δεν παραποιεί το ύφος και τους χαρακτήρες, ενώ παράλληλα εισάγει ιδέες, έξυπνες όσο και υπερβολικές.

Καταστραμμένοι άνθρωποι καλούνται να σώσουν την πραγματικότητα, ενώ, πιθανότατα, δεν μπορούν καν να βοηθήσουν τους εαυτούς τους. Ο Cliff Steele, παγιδευμένος σε ένα ρομποτικό σώμα, έχοντας όλες τις αναμνήσεις από τις αισθήσεις που του πρoσέφερε το προηγούμενο, ανθρώπινο σώμα του. To Rebis, ερμαφρόδιτο πλάσμα, προϊόν της ένωσης (τόσο σωματικής, όσο και πνευματικής) του Larry Trainor, της Dr. Poole και του Negative Sprit. Και τέλος, η Crazy Jane, τρόφιμος ψυχιατρείου, θύμα κακοποίησης, με 64 προσωπικότητες, κάθε μια με τη δική της, μοναδική υπερδύναμη.

Η μοναδικότητα της προσέγγισης του Morrison, δεν εξαντλείται αποκλειστικά στους χαρακτήρες. Τα thought balloons απουσιάζουν, ο διάλογος έχει πιο φυσική ροή, δίχως τους μελοδραματισμούς που συνηθίζονται στα υπερηρωικά comics, και το όλο ύφος είναι πιο “στεγνό” και λιτό. Οι ιδέες του, περίεργες, με αναφορές σε ετερόκλητες πηγές, από αυτές που συνηθίζονται σε αντίστοιχα comics, συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας, που μπορεί να χαρακτηριστεί ενοχλητική. Ένα διαρκές, αγχωτικό, άβολο συναίσθημα ανησυχίας, να πλανάται μέσα στις σελίδες, καθώς διαφεύγει από αυτές. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και το τελικό σύνολο είναι αρμονικό.

Άξιος ως συνεργάτης, αποδεικνύεται ο σχεδιαστής Richard Case. Δεν κατατάσσεται μεταξύ των κορυφαίων σχεδιαστών, όμως το στιλ του διακρίνεται από συνέπεια, έχοντας την ικανότητα απόδοσης των ιδεών του Morrison, και συμπληρώνοντας το ύφος του comic, προσδίδοντας λίγο επιπλέον “χαρακτήρα”.

Τι Μας Ενόχλησε

Πραγματικά, μια άβολη στιγμή, μιας και σε αυτή τη σύντομη παράγραφο, δεν μπορώ να βρω κάτι το μεμπτό. Ελπίζω να μου συγχωρήσετε την παράλειψη αυτή, καθώς δίνω το μικρόφωνο στο κοινό.

Συνολική Εκτίμηση

Το DOOM PATROL: CRAWLING FROM THE WRECKAGE, πέρα από ένα άρτιο, μοναδικό υπερηρωικό comic, αποτελεί και δείγμα της εποχής και των συνθηκών που το γέννησαν. Δείγμα της Βρετανικής εισβολή του δεύτερου μισού της δεκαετίας του ’80, στη DC, παράγωγο της καλλιτεχνικής και εμπορικής επιτυχίας του Alan Moore (MIRACLEMAN, SWAMP THING, WATCHMEN), προσέγγισε την υπερηρωική φόρμουλα, δίχως να έχει την πρόθεση να την ανατρέψει, ή να την αποδομήσει, εμπλουτίζοντας την με ιδέες, εντός ενός κλίματος που, όσο ήταν αντισυμβατικό, άλλο τόσο ήταν και παραδοσιακό. Ήταν μια περίοδος, που η ποιότητα του μέσου τίτλου της DC ήδη ήταν σε καλό επίπεδο, και το DOOM PATROL, μαζί με άλλους αντίστοιχους τίτλους της Βρετανικής εισβολής (SANDMAN, HELLBLAZER, SHADE: THE CHANGING MAN), αποτέλεσε ιδανική επιλογή για αναγνώστες που αναζητούσαν πιο οξυδερκή και ώριμα comics, δίχως όμως να εγκαταλείπουν πλήρως το mainstream. Οι τίτλοι αυτοί, αποτέλεσαν τη βάση του imprint της Vertigo, όπου συσπειρωθήκαν μαζί με νέες προσθήκες.

Ο συγκεκριμένος τίτλος είναι συνήθως από τους πρώτους που έρχονται στο μυαλό, όταν αναφέρεται το όνομα του Grant Morrison, επιδεικνύοντας τον βαθμό ταύτισης του δημιουργού με το δημιούργημα. Δυστυχώς, παρά τις πολλαπλές αναβιώσεις του τίτλου μέσα στα χρόνια, δεν υπήρξε κάποια αντάξια συνέχεια της κληρονομιάς που άφησε.

Παράλληλες Προτάσεις

Πέρα από τους τίτλους που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο, οι οποίοι αξίζουν με το παραπάνω την προσοχή σας, αναφορά πρέπει να γίνει και στο γενικότερο έργο του Grant Morrison. Πέρα από το υπόλοιπο run του στο DOOM PATROL, που έληξε με το τεύχος #63, πρώτη στάση, φυσικά, το ANIMAL MAN, ως δείγμα αποδήμησης, αλλά και το BATMAN: ARKHAM ASYLUM, ως το τρίτο comic που έθεσε τα θεμέλια για το οικοδόμημα του Σκοτσέζου συγγραφέα.

Για τα πιο παραδοσιακά γούστα, υπάρχουν πάντα τα runs του Morrison σε JLA και X-MEN, τα οποία δεν στερούνται ευφυΐας, ενώ το THE FILTH αποτελεί απόδειξη ότι ο εγκέφαλος του παρέμεινε “φευγάτος”.