Gullivera

Ιστορία

H ερωτική ματιά του Milo Manara στο κλασσικό διήγημα του Jonathan Swift, μας ζωγραφίζει την όμορφη και περιπετειώδη Gullivera (αρχικά Gulliveriana) να ταξιδεύει με το ουρανόσταλτο πλοίο της στη χώρα των κωμικοτραγικών Λιλιπούτειων, να μπλέκει σε καυγάδες με άτακτους γίγαντες, να γίνεται θήραμα αλόγων που μιλάνε και παραμελημένων γυναικών πάνω σε ιπτάμενα νησιά, βρίσκοντας έγκυρους λόγους να βγάζει μερικά από τα ρούχα της, κατά μήκος της διαδρομής.

Τί Μας Άρεσε

Αντιπροσωπευτικό και άριστο παράδειγμα τεχνοτροπίας της εποχής του, με καθαρές γραμμές και χρώματα, ξεκουράζει τα μάτια ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζει, με την ποικιλία του, τον αναγνώστη-θεατή. Αγαλματένιο κορμί με θεσπέσιες αναλογίες, φιλήδονο καλοσχηματισμένο στόμα και έντονη εκφραστικότητα στην κίνηση, είναι αυτά που χαρίζει ο δημιουργός κάθε φορά στις αδρές γραμμές της πρωταγωνίστριάς του. Ο Manara ζωγράφισε μία εξιδανικευμένη μορφή του τέλειου και με μικροδιαφορές μένει πιστός σε αυτή, σε κάθε εικονογράφηση που φιλοτεχνεί. Επιπλέον, ως αίσθηση, αφήνει αυτή τη μυσταγωγική ιδιωτικότητα του κορμιού, τον ερωτισμό λίγο πριν τον μοιραστείς.

Το σενάριο που συνοδεύει τις εικόνες, επίσης καλογραμμένο, απλό και ανάλαφρο, εμπνέεται από την πρωτότυπη ιστορία, κάπου της αποτίει φόρο τιμής και κάπου την παρωδεί, κυρίως όσον αφορά τα κοινωνικά χρηστά ήθη.

Τί Μας Ενόχλησε

Δεν μας ενόχλησε απολύτως τίποτε! Πρόκειται για Manara, οπότε αυτομάτως παίρνει 10 στα 10. Αυτό με λίγα λόγια…

Με κάπως περισσότερα, όλες του οι ιστορίες έχουν θέση στη συλλογή σας, παρ’ όλα αυτά άλλες που φιλοτέχνησε θεωρώ καλύτερες. Επιπλέον, δεν είναι έντονα διαστροφικό – εν προκειμένω αυτό είναι πλεονέκτημα! OK, η λογοκρισία είναι γελοία όταν αποσιωπούνται καταστάσεις για να παριστάνουμε ότι δεν υπάρχουν (και για τις οποίες συχνά ισχυρίζονται ότι “συγκλονίζονται” οι σεμνότυφοι θύτες). Αλλά αυτό απέχει παρασάγγας από την περιγραφή αρρωστημένων συνθηκών προς τέρψη στερημένων νοητικά υποκειμένων. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον αισθητικά, προτιμώ την απουσία απεικόνισης σκηνών ζωοφιλίας και άλλων μη συναινετικών παρεκκλίσεων.

Ο Manara αποφεύγει αριστοτεχνικά τη συγκεκριμένη κατεύθυνση στην πλειονότητα των έργων του,  ακόμη και όταν τον οδηγεί η ιστορία σε κάτι τέτοιο. Παραμένει έντονα ερωτικός, χωρίς να εκχυδαΐζει την πλοκή. Παρ’ όλα αυτά, κάποιες παραφωνίες σαφέστατα υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχει άλλος καλλιτέχνης που να ελίσσεται καλύτερα γύρω από αυτές, από τον Manara. Το τέλειο θα ήταν να τις εκμηδενίσει και αυτές μαζί με τους κοινωνικούς καθωσπρεπισμούς.

Συνολική Εκτίμηση

Η πεμπτουσία του έργου του Manara είναι η αισθησιακή γυναίκα σε διεγερτικές καταστάσεις, η σεξουαλική ένταση που παραμονεύει κάτω από τις κοινωνικές νόρμες. Με πρωταγωνιστή τον ατόφιο ερωτισμό, σχεδόν πάντα προσωποποιημένο σε ένα αισθησιακό γυναικείο αρχέτυπο και ανταγωνιστή ό,τι υφέρπει υπόγεια μέχρι να επιτεθεί και να τον τιθασεύσει, διηγείται την πιο έντονη πτυχή της ζωής σε όλα σχεδόν τα έργα του. Παραμένει συνήθως σε μία επιφάνεια ανάλαφρη και παιχνιδιάρικη, αλλά αφήνει ανεξιχνίαστες τις πιο λεπτές αποχρώσεις της θεματολογίας του, ίσως εξαιτίας της άρνησης να υποκλιθεί στο γενικότερο σωβινιστικό περιβάλλον της πραγματικότητας. Στη συγκεκριμένη ιστορία, ταιριάζει απόλυτα αυτή ελαφρότητα και γίνεται το ιδανικό ανάγνωσμα για κάποιο καλοκαιρινό απόγευμα των διακοπών σας.

Παράλληλες Προτάσεις

Η GULLIVERA εγκαινίασε, πριν μερικές εβδομάδες, την επανέκδοση τριών τίτλων του Manara, από τη Humanoids, σε μεγαλύτερες των αρχικών διαστάσεις. Προσεχώς επίκεινται ακόμη δύο:

THE GOLDEN ASS! Ναι, αυτό μου είχε έρθει και εμένα στο μυαλό, το ‘χασα στη μετάφραση και αγόρασα το πρώτο διασωθέν αρχαίο ρωμαϊκό μυθιστόρημα… Ευτυχώς χρησιμοποίησε καταλλήλως το λογοπαίγνιο ο Manara και δημιούργησε, τέσσερα χρόνια μετά τη GULLIVERA, ακόμη ένα ερωτικό παραμύθι, βασισμένο στο εν μέρει αυτοβιογραφικό έργο του Απουλήιου. Παραμένει και αυτό αρκετά πιστο στην πρωτότυπη ιστορία της Μεταμόρφωσης του Λεύκιου σε γάιδαρο και της περιπλάνησής του στον κόσμο. Η όποια ποιητική αδεία και αναπροσαρμογή της πρωτότυπης ιστορίας γίνεται για να στήριξει την ερεθιστική γραμμή που ο καλλιτέχνης ακολουθεί στο σύνολο των δημιουργιών του. (Το μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται είναι επίσης πολύ καλό!).

Το συγκεκριμένο κυκλοφόρησε το 2013 στα ελληνικά, από τις Εκδόσεις Γνώση, και η επικείμενη επανέκδοση από τη Humanoids έχει οριστεί για τις 23 Αυγούστου. Συλλογιζόμενη την απότομη μετάβαση μεταξύ κάποιων καρέ της αρχικής έκδοσης, πιθανολογώ ότι η καινούργια, που διαφημίζεται ως μη λογοκριμένη, ίσως περιλαμβάνει ακόμη πιο δυσάρεστες σκηνές ζωοφιλίας; (Δράττομαι της ευκαιρίας να διευκρινίσω επιτέλους ότι “φιλόζωος” είναι αυτός που αγαπάει τα ζώα, ενώ “ζωόφιλος” είναι ο κτηνοβάτης. Μην τα μπερδεύετε!) Ελπίζω να κάνω λάθος, αλλά αν ισχύει δεν θα το στηρίξω αγοράζοντάς το, και προτρέπω και εσάς να προτιμήσετε το αρχικό. (Το οποίο είναι επίσης πάρα πολύ παραστατικό, θεωρήστε εαυτόν πληροφορηθέντα.) Καθώς δεν του λείπει του Manara ούτε το ταλέντο, ούτε η οξυδέρκεια, όπως φαίνεται στην ατμόσφαιρα που ξέρει να δημιουργεί, τέτοιες προεκτάσεις κάνουν το THE GOLDEN ASS να χαρακτηρίζεται, τελικά, κάτι λιγότερο από το αριστούργημα που θα μπορούσε να είναι.

PANDORA’S EYES. Σε σχέδιο του Milo Manara και σενάριο του Vicenzo Cerami. Αστυνομική περιπέτεια καταδίωξης, με μία πιο απαλή εκδοχή του στοιχείου της πρόκλησης,  Ό,τι συμβαίνει συνεισφέρει στην πλοκή, και συνολικά πρόκειται για ένα ευανάγνωστο, δετό έργο. Η κυκλοθυμική Πανδώρα ζει με τους γονείς της στην Ευρώπη, όταν πέφτει θύμα απαγωγής και μεταφέρεται στην Άγκυρα. Έτσι, αρχίζει η εξερεύνησή της για τον μαφιόζο βιολόγικό της πατέρα και το παρελθόν των οικείων της προσώπων. Ψάχνοντας την αλήθεια, έρχεται αντιμέτωπη με σοβαρούς κινδύνους, αλλά, όταν θυμώνει, τα μάτια της αποκτούν μία περίεργη λάμψη…

Ίσως η πιο αναμενόμενη από τις επικείμενες εκδόσεις, μιας και θα είναι επιχρωματισμένη. Συγκρατώ τις προσδοκίες μου όσο πιο χαμηλά αντέχω, εύχομαι όμως να είναι πολύχρωμη!

Στο κινηματογραφικό του θέματος, strong female lead – η δυνατότερη! – σε ταινία με πειρατές, είναι η Geena Davis ως Morgan Adams και το CUTTHROAT ISLAND θα σας αρέσει πολύ. (Αυτό είναι διαταγή!) Ως θεματολογία και ως αισθητική, συνάδει με τη GULLIVERA – θα μπορούσε να είναι η ενήλικη εκδοχή της. Η ανεμελιά είναι το κυρίαρχο συστατικό, με ελάχιστα μελαγχολικά σημεία διάσκορπισμένα εδώ και εκεί, τόσα ώστε να παραμένουν στην επιφάνεια.