Demonic #1

O Christopher Sebela δεν είναι από τα παλιά ονόματα της βιομηχανίας, αλλά στα λίγα χρόνια που τον γνωρίζει το κοινό, το όνομά του έχει συνυφαστεί με ένα υψηλό επίπεδο ποιότητας, όχι μόνο στο σενάριο (όπου θα μπορούσε κανείς να πει: “duh!”) αλλά και στο artwork, αφού κάθε φορά καταφέρνει να συνεργαστεί με εξαιρετικά ταλαντούχους ανθρώπους, με μοναδική γραμμή, συνήθως νεοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες που δείχνουν να έχουν προοπτικές στην βιομηχανία των comics.

Ο αστυνομικός Scott Graves παρουσιάζεται στις πρώτες σελίδες του DEMONIC #1 σαν τον τυπικό βαρετό και καταπιεσμένο sidekick, της/του bad-ass αστυνομικού και το μόνο που περιμένεις από εκείνον είναι το πότε θα διαβάσεις το “I’ m too old for this shit”. Από τη μία σελίδα στην άλλη, όμως, η εικόνα αυτή “καταρρέει” και τα πράγματα παίρνουν μία πιο μακάβρια στροφή. Ο Scott μπαίνει χωρίς ενισχύσεις στο σπίτι μιας γυναίκας που, εν μέσω κάποιας κρίσης, διαμελίζει και σκοτώνει μέλη της οικογένειας της. Ο Scott βγαίνει φαινομενικά (σωματικά) αλώβητος από αυτή την εμπειρία και επιστρέφει στο σπίτι του, στη γυναίκα του και το άρρωστο παιδάκι του, όπου σιγά-σιγά και δραματικά αποκαλύπτεται η σχέση του με την τύχη της τρελής γυναίκας και τις σκοτεινές δυνάμεις που την παρακίνησαν να σκοτώσει τους δικούς της.

Ο Sebela αποκαλύπτει σε αυτό το τεύχος τόσα, όσα είναι απαραίτητα για να σε κρατήσουν, να σου κινήσουν το ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες και την μοίρα τους, αλλά όχι αρκετά για να σε βοηθήσουν να καταλάβεις τι ακριβώς μπορείς να περιμένεις από το DEMONIC. Δηλαδή, το ξέρουμε ότι θα έχει τουλάχιστον έναν τρομαχτικό/hot θηλυκό δαίμονα και πολλά αίματα, αλλά στο πρώτο τεύχος διακρίνεται και μια νότα vigilantism, ένα άρωμα από κρίση μέσης ηλικίας και μερικές πινελιές από οικογενειακό δράμα – το σε ποιο από όλα τα aspects θα δώσει βάρος ο Sebela στα επερχόμενα τεύχη, μπορούμε μόνο να συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το comic για να μάθουμε. Περιττό είναι, βέβαια, να πούμε ότι όλα αυτά τα στοιχεία που συνθέτουν το πρώτο τεύχος του DEMONIC φτιάχνουν μια ιστορία που δύσκολα θα αποφασίσει κανείς να μην παρακολουθήσει.

Το artwork του Niko Walter, ενός καλλιτέχνη χωρίς πολλά credits στο δυναμικό του ακόμα, είναι υπέροχο. Με εξαιρετική απόδοση της ατμόσφαιρας της αστικής παρακμής που επιβάλλεται σαν εικόνα, ακόμη και πάνω από τους δαίμονες και τους σκοτωμούς, ο Walter φαίνεται πως ξέρει καλά τι κάνει, και το συγκεκριμένο comic ταιριάζει τέλεια στο στιλ του.

Μετά από μια πολύ δυναμική αρχή, το DEMONIC αφήνει το κοινό να περιμένει με την ανάσα κομμένη για την συνέχεια της ιστορίας του Scott Graves και την εξήγηση των δαιμονικής προέλευσης προβλημάτων του.