Hellblazer #1

Οι fans του Άγγλου εξορκιστή (μεταξύ άλλων) είχαν υποστεί την απόλυτη απογοήτευση, όταν ακυρώθηκε η δεύτερη σεζόν της σειράς CONSTANTINE, αλλά πάντοτε είχαν παρηγοριά τα comics του HELLBLAZER. Το REBIRTH, όπως έκανε για πολλούς χαρακτήρες της DC, έδωσε και στον John Constantine μία δικιά του νέα σειρά. Το νέο HELLBLAZER μας κρατά με το να μας δίνει ό,τι αγαπάμε για τον φίλτατο John, αλλά ταυτόχρονα μας στενοχωρεί που δε θα δούμε μεταφορά του στη μεγάλη ή στη μικρή οθόνη σύντομα.

Σε αυτό το τεύχος, ο John Constantine συναντά τον παλιό του φίλο και σύμμαχο στην ομάδα Justice League Dark, Swamp Thing, με τον οποίο είχε κάνει μία συμφωνία, και ήρθε η σειρά του Constantine να τηρήσει το δικό του μέρος: να τον βοηθήσει στην αναζήτηση της χαμένης του γυναίκας, Abby Holland.

Το artwork είναι το αδύναμο σημείο του τεύχους. Ο Moritat, παρόλο που κάνει φανταστική δουλειά στο εξώφυλλο, στο υπόλοιπο τεύχος φαίνεται πως τεμπελιάζει. Τα πρόσωπα είναι υπερβολικά απλοϊκά με πολύ λίγες λεπτομέρειες. Το χρώμα έχει προσεχθεί και είναι ωραίο, αλλά δε μπορεί να σώσει τα λιγοδουλεμένα σκίτσα. Ο Swamp Thing, όμως, είναι ο πιο προσεγμένα σχεδιασμένος χαρακτήρας, επειδή έχει περισσότερες λεπτομέρειες σχεδιασμένες στο πρόσωπό του και το χρώμα ταιριάζει γάντι με το σκίτσο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχω με τα σκίτσα είναι πως οι χαρακτήρες δεν έχουν εκφράσεις. Τα συναισθήματα που εκφράζουν τα λόγια τους δεν τα δείχνουν τα πρόσωπά τους. Συνήθως, κάθε χαρακτήρας μένει χαρούμενος ή θυμωμένος κατά τη διάρκεια του τεύχους (εκτός από τον Swamp Thing, που έχει μία άψυχη έκφραση συνεχώς). Ο μόνος που αλλάζει εκφράσεις είναι ο Constantine, αλλά μέχρι κι αυτές είναι κακοσχεδιασμένες. Δυστυχώς, τα σκίτσα δεν κολακεύουν καθόλου το καλογραμμένο αυτό τεύχος και θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερα.

Το σενάριο, από την άλλη, είναι τέλειο. Η πλοκή ενδιαφέρουσα, οι χαρακτήρες διασκεδαστικοί και οι διάλογοι καλογραμμένοι. Το χιούμορ είναι πετυχημένο και καλόγουστο. Όλο το τεύχος έχει μία μυστήρια ατμόσφαιρα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στο χλωμό Λονδίνο. Ο διάλογος ζωντανεύει τους χαρακτήρες. Ο τρόπος που μιλούν κάποια πρόσωπα τους κάνει να έχουν φωνή και προφορά. Ειδικά σε φράσεις, όπως “got some nerve coming out here, John bloody Constantine”, μπορείς να ακούσεις την βρετανική προφορά της Mercury. Είναι απίστευτη η μεταδοτικότητα και η αμεσότητα του λόγου σε αυτό το τεύχος.

Ο John Constantine είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας στο τεύχος, ακριβώς επειδή είναι ο John Constantine. Είναι είρωνας, αυταρχικός και Βρετανός μέχρι αηδίας! Είναι ακριβώς έτσι όπως ήθελαν οι fans του HELLBLAZER. Οι ατάκες που πετάει είναι πετυχημένες και οι αλληλεπιδράσεις του με άλλους χαρακτήρες είναι ξεκαρδιστικές. Είναι ο Constantine, ακριβώς όπως πρέπει να είναι.

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες είναι επίσης το ίδιο καλογραμμένοι και το ίδιο ενδιαφέροντες, αλλά εξαρτώνται πολύ από την αλληλεπίδραση τους με τον Constantine. Ο πιο ανεξάρτητος συγκριτικά χαρακτήρας είναι ο Swamp Thing, αλλά μέχρι και αυτός ανταλάσσει κουβέντες μόνο με τον John. Δεν το μετράω σαν αρνητικό αυτό, αλλά αξίζει να σημειωθεί πως το τεύχος έχει αυστηρά ως επίκεντρο τον Hellblazer. Αλλά τι περιμένατε; Έτσι λέγεται η σειρά!

Αυτή η σειρά ξεκινάει δυνατά, δείχνοντας στους fans πως πρόκειται να διαβάσουν αληθινό John Constantine. Παρ’ όλα τα προβλήματα στο σχέδιο, το τεύχος δεν αποτυγχάνει στο να συλλάβει την αίσθηση και την ατμόσφαιρα του κόσμου του HELLBLAZER. Το γεγονός ότι ο John επέστρεψε στο Λονδίνο είναι μήνυμα στον αναγνώστη πως επέστρεψε και ο παλιός καλός Constantine. Αξίζει την προσοχή σας και τα χρήματά σας. Είναι ένα τεύχος που κέρδισε τον τίτλο HELLBLAZER.