Applied Arts Festival
Ολοκληρώθηκε το τριήμερο φεστιβάλ Applied Arts Festival, που διεξάχθηκε στο Κέντρο Εφαρμοσμένων Τεχνών Ορνεράκης, στην Πλατεία Αμερικής. Πρόκειται για μία εξέλιξη της ετήσιας έκθεσης αποφοίτων και σπουδαστών, ένα επιτυχημένο μπόλιασμα, κατά το οποίο στο νεοκλασικό της Σχολής έλαβαν χώρα workshops, masterclasses, παρουσιάσεις, παράλληλα με έκθεση αλλά και fanzine/artists alley.
Μπαίνοντας, δέσποζε μία γιγάντια αέρινη τοιχογραφία με μία κοπέλα, η οποία δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το φεστιβάλ. Στο ισόγειο, όπου είναι και τα γραφεία της Σχολής, διεξάγονταν κατά κύριο λόγο τα workshops και masterclasses. Προσωπικά, τίμησα το workshop της Δήμητρας Αδαμοπούλου, καθότι τα περισσότερα ήταν ήδη sold out. Σε αυτό το σημείο, να επαινέσω το οργανωμένο σύστημα κλεισίματος θέσεων. Το workshop το ίδιο ήταν καλό, αστείο και επιμορφωτικό, αλλά θα ήταν καλύτερο, εάν γινόταν με τις καρέκλες περιμετρικά ενός πάγκου, ώστε να μπορούμε και να σχεδιάσουμε και να βλέπουμε όλοι, εξίσου άνετα. Όμως, τότε θα χωρούσαν ακόμα λιγότεροι. Υποθέτω πως έτσι αντίστοιχα έγιναν και τα υπόλοιπα.
Ανεβαίνοντας προς τους πάνω ορόφους, έβλεπες να κοσμούν όλους τους τοίχους σελίδες comics, πίνακες και εικονογραφήσεις, μέρος της έκθεσης που γέμισε σχέδια και χρώματα σχεδόν όλους τους χώρους της Σχολής. Φτάνοντας στον πρώτο όροφο, ξεπρόβαλαν οι τρεις πρώτοι πάγκοι, με τους τρεις νικητές του διαγωνισμού “Ήρωες! – Υπέρ, Αντί, Φανταστικοί ή Καθημερινοί”, Ντορίνα Παναγιωτοπούλου (Aniro), Θάνο Μπαγγέα και Κώστα Τσελεπατιώτη. Είχαν δουλειές τους, ενώ πωλούνταν και τευχάκι με τις νικήτριες ιστορίες. Στην αριστερή αίθουσα είχε κυρίως installation για δρώμενα, ενώ στη δεξιά αίθουσα, καθώς και στην αίθουσα στο βάθος, λάμβανε χώρα το “Fanzine Madness” festival, καθ’ όλη τη διάρκεια του τριημέρου. Άνετοι χώροι αμφότεροι, με την έκθεση να συνεχίζεται και στους τοίχους πίσω και πάνω από τους συμμετέχοντες δημιουργούς. Η έκθεση τελείωνε στον δεύτερο όροφο, στη μοναδική ανοιχτή αίθουσα, αριστερά μπαίνοντας. Τέλος, ένα μέρος της έκθεσης βρίσκονταν στην είσοδο της εσωτερικής αυλής, όπου μπορούσε κάποιος να πιει τον καφέ του και να κάνει ένα break. Κυρίως περιλαμβάνονταν συμμετοχές του παιδικού διαγωνισμού “Σκυλίσια Ζωή”. Τέλος, να αναφέρω πως άπαντες οι εθελοντές ήταν εξυπηρετικότατοι και πρόθυμοι.
Εν κατακλείδι, είναι η πρώτη φορά που παρευρέθηκα σε τόσο καλά οργανωμένο fanzine/indie festival, με τόσο άνετο χώρο. Εύχομαι να συνεχίσει για αρκετά χρόνια ακόμα και κάθε χρόνο να βελτιώνεται ακόμα περισσότερο, γιατί η αρχή έγινε και ήταν αρκετά δυναμική, επάξια του ονόματος της Σχολής.
