Alters #1

“Από μια πολυποίκιλη ομάδα δημιουργών αποτελούμενη από διαφορετικά φύλα, φυλετικές ταυτότητες, εθνικές καταβολές και σεξουαλικούς προσανατολισμούς, έρχεται μια ριζοσπαστική, πρωτόγνωρη superhero σειρά με κεντρικό πρωταγωνιστή transgender άτομο, που δημιουργήθηκε από έναν mainstream συγγραφέα”. Με αυτά τα λόγια, η Aftershock προσπάθησε να κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού κατά την παρουσίαση της νέας της σειράς, τονίζοντας τον πλουραλισμό και τη διαφορετικότητα, όχι μόνο στο θέμα, αλλά και στην παραγωγή του comic.

Έτσι, το ALTERS έφτασε σε εμάς και μας σύστησε τον κόσμο του, που είναι όπως ο δικός μας, με ό,τι καλό και κακό μόλις σκεφτήκατε. Όταν, όμως, διάφορα άτομα αρχίζουν να εκδηλώνουν περίεργες ικανότητες, τα πράγματα αλλάζουν. Oι alters, όπως τους αποκαλούν, είναι οι μεταλλαγμένοι αυτού του κόσμου και, όπως είναι επόμενο, χωρίζονται σε δυο στρατόπεδα (ως συνήθως) με τους “κακούς” να παρουσιάζονται ως αιμοσταγείς ψυχάκηδες και τους “καλούς” ως καλόβουλους hipsters.

Εμείς ακολουθούμε τον βίο της Chalice, μιας alter που μόλις ανακάλυψε τις δυνάμεις της και τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα επιθυμούν να εντάξουν στο δυναμικό τους. Η Chalice, όταν δεν πετάει, είναι… ο Charlie. Στη “συμβατική” του ζωή, ο Charlie είναι μέλος μιας τυπικής μεσοαστικής οικογένειας, εργάζεται σε μια εταιρεία και πρόσφατα άρχισε την ορμονοθεραπεία για να γίνει μια trans γυναίκα. Κανείς στο περιβάλλον του δε γνωρίζει τις ιδιότητες του Charlie, τόσο ως alter όσο και ως transgender, με αποτέλεσμα ο ίδιος/ίδια να αισθάνεται την πίεση των μυστικών της πολυταυτοτικής του προσωπικότητας.

Η Leila Leiz σχεδιάζει για πρώτη φορά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και η δουλειά της είναι ευχάριστα εντυπωσιακή. Αποδίδονται πετυχημένα τα χαρακτηριστικά και οι εκφράσεις των προσώπων, ιδίως της Chalice/Charlie, κατά τις διαφορετικές εμφανίσεις του χαρακτήρα.

Από τεχνικής άποψης, το σενάριο και η ιστορία δεν ξεφεύγουν από την πεπατημένη ενός πρώτου τεύχους. Οι βασικοί χαρακτήρες, αρκετά γνώριμοι, καθώς αντιστοιχούν σε παλαιότερες φιγούρες, εμφανίζονται αμέσως και η ανάπτυξη της ιστορίας είναι ομαλή και συνήθης, ενώ φαινομενικά έχουμε μια κλασική ιστορία “καλών vs κακών”.

Γιατί όμως η εκδοτική προκρίνει, ότι έχουμε να κάνουμε με μια πρωτοποριακή σειρά; Το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του mainstream, τον πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχει ένα transgender άτομο, αποτυπώνει την αποδοχή μιας κοινωνικής πραγματικότητας. Σήμερα, το LGBTQI κίνημα διατρανώνει περήφανα δημόσιο λόγο, ανακινώντας καθημερινά ζητήματα, και η έκδοση μιας τέτοιας ιστορίας προσιδιάζει περισσότερο σε λογική εξέλιξη αποδοχής και ενσωμάτωσης, αλλά απέχει από την πρωτοπορία. Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ίδια κίνηση μπορούσαν να κάνουν πρώτες οι εταιρείες-κολοσσοί της βιομηχανίας. Αντίθετα, αν και MARVEL και DC είχαν στο roster τους LGBTQI χαρακτήρες, παραμένουν δευτερεύοντες, ενώ το gender τους αποτελεί συνήθως μια χρήσιμη σεναριακή προσθήκη. Εκτός αυτού, το 2014 η DC κατηγορήθηκε για τρανσοφοβία, λόγω του περιεχόμενου του τεύχους BATGIRL #37, δύο μάλιστα μήνες μετά τις διαμαρτυρίες για τα σεξιστικά t-shirt της. Τελικά, η εταιρεία προσπάθησε να επανορθώσει, όταν στο τεύχος BATGIRL#45, παρουσίασε τον γάμο της transgender Alysia Yeoh!

Αποτελεί, όμως ,το ALTERS λόγο για να περηφανεύεται η Aftershock; Κατ’ αρχήν, ναι. Διότι ως νέα εκδοτική, που επιδιώκει την καθιέρωσή της, με αυτή την κίνηση θα εκτιμηθεί από το κοινό ως εταιρεία με κοινωνικούς προβληματισμούς.Έτσι διευρύνει το αναγνωστικό της κοινό, επιδεικνύοντας ταυτόχρονα προοδευτικό κοινωνικό προφίλ.

Πέραν των άλλων, το πρώτο τεύχος του ALTERS θυμίζει πολύ την παλιά καλή Marvel, κάτι από X-MEN, Peter Parker και Bruce Banner. Ήρωες με ψυχολογικό υπόβαθρο και διαστάσεις ανθρώπινες. Ο Paul Jenkins παίζει στα δάχτυλα τα στοιχεία εκείνα που έκαναν τους υπερήρωες δημοφιλείς. Φαίνεται να γνωρίζει επίσης ότι η ανανέωση στο superhero comic δεν θέλει απλά πρωτότυπα σενάρια ή… rebirths, αλλά χαρακτήρες μέσα από την καθημερινότητα. Μη ξεχνάμε ότι αυτό το είδος εμπεριέχει όσο κανένα άλλο τη διαδικασία ταύτισης, προβολής και λήψης προτύπων και για το λόγο αυτό πρέπει να μην χάνει τη σύνδεση με την κοινωνία και τους αναγνώστες. Ο Jenkins αφουγκράστηκε τον κοινωνικό παλμό της σύγχρονης πολυσχιδούς πραγματικότητας, που τίποτε δεν είναι μόνον ό,τι φαίνεται. Δημιούργησε, λοιπόν, έναν κεντρικό ήρωα, κάτοχο πολλών ρόλων και ιδιοτήτων και ταυτόχρονα άνοιξε τις πύλες σε ένα ακόμα κοινωνικό υποκείμενο. Αν αναλογιστούμε την καθημερινότητά μας, όλοι λίγο έως πολύ φέρουμε τις πολλαπλές μας ταυτότητες και ενδεχομένως κρατάμε κάποιες από αυτές κρυφές.

Για να μη μακρηγορώ, το πρώτο τεύχος του ALTERS δε πρωτοτυπεί σε κάτι, αλλά ίσως ξαναφέρνει το superhero comic κοντά στον σύγχρονο αναγνώστη. Ήδη προκαλεί συζητήσεις και το το κοινό μέχρι τώρα μοιάζει να είναι μοιρασμένο. Το πρώτο τεύχος δεν είναι αυτό που θα ενθουσιάσει τον αναγνώστη, αλλά το comic, αν αναπτύξει στα επόμενα τεύχη τη δυναμική του, έχει πολλές δυνατότητες.