Blue Beetle #1

Μετά την αποτυχία (στο επίπεδο διακοπής) του τελευταίου τίτλου BLUE BEETLE, απο την DC, στο τότε πλαίσιο του New 52, οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν διστακτικός να διαβάσω το BLUE BEETLE REBIRTH #1, πόσο μάλλον να ξεκινήσω τον νέο τίτλο, που δημιουργήθηκε μέσα από αυτό. Προς έκπληξή μου, η DC προχώρησε σε αλλαγές και αποφασίζει να τιμήσει και το παλιό και το νέο, βάζοντας τον Ted Kord, ως μέντορα, εφευρέτη και all around gadgetάκια, και τον Jaime Reyes, ως τον ομώνυμο υπερήρωα και διστακτικό σύμμαχο του πρώτου, αντίστοιχα.

Το comic ξεκινά με τον Jaime να αφηγείται, στη φίλη του, Brenda, ένα επαναλαμβανόμενο όνειρό του, στο οποίο ο Doctor Fate παλεύει με έναν Blue Beetle, φαινομενικά στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτό μοιάζει ιδιαίτερα ανησυχητικό, καθότι στο Rebirth τεύχος του BLUE BEETLE, αποκαλύπτεται, δια στόματος Doctor Fate, ότι το Blue Beetle Scarab δεν έχει εξωγήινη-τεχνολογική προέλευση, αλλά μαγική, φέρνοντας τους δύο ήρωες σε τέμνοντα μονοπάτια, κάτι που ο Jaime μαθαίνει πολύ αργότερα στο τεύχος. Jaime και Brenda συναντούν τον τρίτο της παρέας, τον Paco, στο σχολείο, όπου για την επονομαζόμενη career day και προς μεγάλη δυσανασχέτηση του Jaime, έχει εμφανιστεί ο Ted Kord. Με το τέλος της ομιλίας του, Ted και Jaime αναλαμβάνουν να ερευνήσουν την εξαφάνιση μελών μιας metahuman συμμορίας. Ο Jaime έρχεται αντιμέτωπος με έναν από τους εξαφανισμένους, τον Blot, τον κερδίζει στη μάχη, αλλά ανακαλύπτει ότι ο Ted έχει κάνει συμφωνία, με τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας, τα οποία εμφανίζονται στο τέλος του τεύχους.

Οι Giffen και Kolins καταφέρνουν, πολύ έξυπνα, να επαναφέρουν τον Blue Beetle στο προσκήνιο. Αρχικά, η δυναμική Ted Kord και Jaime Reyes, είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, ενώ η χημεία των χαρακτήρων είναι ολοφάνερη, μέσα από τους διαλόγους. Από τη μία, ο Ted είναι εκκεντρικός, παρορμητικός, αλλά και ιδιοφυής, ενώ ο Jaime, αν και περισσότερο πρόθυμος να ξεφορτωθεί το scarab, δεν υστερεί ως πρωταγωνιστής και ακολουθεί (τραβάτε με και ας κλαίω!) στις όποιες περιπέτειες, εν τέλει, εμπλέκεται. Ακόμη και οι supporting characters, Brenda και Paco, είναι καλοφτιαγμένοι και μοιάζουν να συμμετέχουν ενεργά στο comic. Το story εκτυλίσσεται σε κλασικούς comic ρυθμούς, με την παρουσίαση των πρώτων villains, ενώ παράλληλα διαφαίνεται ένα διαφορετικό back story, του Doctor Fate και του Blue Beetle, με προοπτικές περαιτέρω εξέλιξης.

Παρ’ ότι ο Scott Kolins είναι πολύ έμπειρος σχεδιαστής, το artwork του δεν μου άρεσε ποτέ, καθώς το έβρισκα πάντοτε παιδικό, όμως σε αυτήν την περίπτωση, με το μισό cast να είναι έφηβοι, ταιριάζει απόλυτα, ιδιαίτερα στις σκηνές του σχολέιου. Τα χρώματα του Romulo Facardo Jr., με εξαίρεση την πρώτη σκηνή του τεύχους, είναι αρκετά ικανοποιητικά και ταιριάζουν, σε φωτεινότητα, με το ύφος του comic.

Το BLUE BEETLE #1 αποτελεί μια ευφυή εισαγωγή, για έναν χαρακτήρα που έχει λείψει από το ρόστερ της DC, τιμώντας το παρελθόν του, αλλά, παράλληλα, χτίζοντας ένα καινούργιο, και ελπίζω καλύτερο, μέλλον.