Supergirl S02E01

Ακόμη και τώρα, ενώ γράφω αυτές τις γραμμές, ώρες αφότου είδα το πρώτο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του SUPERGIRL, ο ενθουσιασμός μου δεν λέει να καταλαγιάσει. Το SUPERGIRL ήταν μια σειρά που μου άρεσε από την αρχή, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα στην ιστορία, γιατί απέπνεε αυτή την αισιοδοξία που λείπει τόσο από τα περισσότερα πράγματα που βλέπουμε και διαβάζουμε αυτόν τον καιρό. Οι φήμες που έλεγαν ότι πιθανόν να ακυρωθεί, μετά τα μέτρια νούμερα τηλεθέασης, με είχαν λυπήσει, αλλά ήρθε η μεταφορά στο CW, το κανάλι του FLASH, του ARROW και του LEGENDS OF TOMORROW, για να γεμίσει όλους τους θεατές με ελπίδα. Και πραγματικά, αυτή η μεταφορά φαίνεται να έδωσε νέα πνοή στην σειρά, αν κρίνω από το υπέροχο εναρκτήριο επεισόδιο.

Ότι και να πει κανείς για τις ερμηνείες, είναι λίγο. Από την αρχή, είχε φανεί πόσο ταλαντούχα και “μέσα στο ρόλο” της Kara-Zor El, ήταν η γλυκύτατη Melissa Benoist, κάτι που αποδεικνύει και στη δεύτερη σεζόν. Μαζί της, επιστρέφει τα παλιό καστ, με τον Mehcad Brooks στον ρόλο του Jimmy Olsen που έχει μεγαλώσει και έχει γίνει James, την Chyler Leigh να ενσαρκώνει τη δυναμική αδερφή της Kara, Alex, τον David Harewood στον ρόλο του φίλου και σύμμαχου Hank Hensaw, ή μάλλον Martian Manhunter, και τον Jeremy Jordan ως τον πάντα απαραίτητο για κάθε ήρωα, sidekick, Winn Schott. Φυσικά, από τη σειρά δεν μπορεί να λείψει η Calista Flockhart ως Cat Grant, η γκουρού των media με τις έξυπνες συμβουλές και την ανατρεπτική παρουσία. Όμως, τουλάχιστον στο πρώτο επεισόδιο, τη διαφορά κάνουν οι καινούργιοι χαρακτήρες, και από αυτούς έχουμε κάμποσους.

Αρχικά, ο διάσημος ξάδελφος της Κara κάνει επιτέλους την εμφάνιση του, και ακόμη και οι πιο σκληροί επικριτές του Superman δεν μπορούν παρά να παραδεχθούν ότι ο Tyler Ηοechlin είναι εξαιρετικός. Ναι, αυτός ο Superman χαμογελάει, σχεδόν μονίμως, αλλά ο Hoechlin καταφέρνει να του προσδώσει μια φυσικότητα και ανθρωπιά. Επίσης, παρά τη δυνατή του παρουσία, δεν επισκιάζει την Kara, όπως φαίνεται να φοβόνταν κάποιοι.

Οι σκηνές στις οποίες δουλεύουν μαζί, είναι πραγματικά συναρπαστικές. Μου ήταν δύσκολο να κρατηθώ από το να μην τους επευφημήσω όταν έσωσαν αστροναύτες, ένα κτίριο από κατάρρευση και τον καινούργιο χαρακτήρα που ερμηνεύει η Katie McGrath, την Lena Luthor, αδερφή του περιβόητου Lex. Αν και, αρχικά, αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από τον Clark Kent, η Lena καταφέρνει, στο τέλος, να πείσει του ήρωες για τις καλές προθέσεις της, και την ανάγκη της να προσφέρει στην κοινωνία, μετά από το κακό που έχει προκαλέσει ο αδερφός της. Αν αυτό ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, θα το μάθουμε στα επόμενα επεισόδια.

Επίσης, έχουμε έναν ακόμη παράξενο επισκέπτη από άλλο πλανήτη, για τον οποίο τόσο η Kara και ο Clark, όσο και το DEO, η υπηρεσία η οποία μελετά τους εξωγήινους στην Γη, δεν γνωρίζουν τίποτα προς το παρόν. Και φυσικά, έχουμε και τον Jeremy Corbyn, έναν πληρωμένο δολοφόνο, ο οποίος έχει σταλεί από τον Lex για να σκοτώσει την Lena, που μεταφέρεται στο πρόγραμμα Cadmus (και στα χέρια του χαρακτήρα που ενσαρκώνει η πρώην Wonder Woman, Lynda Carter!), μετά την αποτυχία του. Αν έπρεπε να βρω ένα αρνητικό, σίγουρα θα ήταν η εισαγωγή τόσων πολλών χαρακτήρων μόλις από το πρώτο επεισόδιο, αλλά το αποτέλεσμα, τουλάχιστον, δεν είναι ούτε χαοτικό ούτε κουράζει.

Τα ειδικά εφέ είναι εμφανώς βελτιωμένα, σε σχέση με την πρώτη σεζόν, και όλες οι αλλαγές είναι προς το καλύτερο, χωρίς η σειρά να χάνει όλα αυτά που την κάνουν μοναδική: τη θετική της στάση, τα πλούσια χρώματα της, την ικανότητα να παρουσιάζει ακόμη και τα πιο δραματικά ή σκοτεινά γεγονότα με έναν ελπιδοφόρο τρόπο, το χιούμορ της και την ανθρωπιά της.

Το SUPERGIRL είναι μια σειρά για το παιδί που κρύβεται μέσα μας, και τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειαζόμαστε τέτοιες ιστορίες.