The Clone Conspiracy #1

Αν και η επιτυχία των clone saga είναι ένα ζήτημα κάπως… αμφιλεγόμενο, η Marvel ξαναφέρνει στο προσκήνιο τα γνώριμα σενάρια με κλώνους, μεγαλομανείς επιστήμονες και επιστροφές χαρακτήρων που θεωρούνταν για πολύ καιρό νεκροί, με τον Spider-Man να βρίσκει στο διάβα του τον παλιό του εχθρό και γνωστό μετρ της κλωνοποίησης, τον Jackal.

Όλα ξεκινούν με την κηδεία του Jay Jameson, πατέρα του Jonah Jameson, του γνωστού αρχισυντάκτη της Bugle που, μέσα στα χρόνια, βασάνισε αρκετά τον Spidey, με τη μεμψιμοιρία του και τις φωνές του. Ο Peter καταριέται την αδυναμία του να αποτρέψει τον θάνατο των αγαπημένων του προσώπων και προσπαθεί να ανακαλύψει αν θα μπορούσε να είχε σώσει τον Jameson μέσω ενός μυστηριώδους φαρμάκου. Η έρευνά του τον οδηγεί στα εργαστήρια του Jackal, όπου έρχεται αντιμέτωπος με ορισμένους από τους παλιούς του εχθρούς. Αφού αναδειχθεί νικητής στη μάχη που ακολουθεί, ο Spidey συναντά την Gwen Stacy! Μόνο που, αυτή τη φορά, δεν πρόκειται για κλώνο, αλλά για την αυθεντική Gwen, η οποία επέστρεψε στη ζωή χάρη στον Jackal! Το τεύχος τελειώνει με τον κεντρικό ήρωα παγιδευμένο στους βραχίονες του Doc Ock και το αναγνωστικό κοινό γεμάτο με απορίες για το τι ακριβώς συνέβη.

Το CLONE CONSPIRACY #1 είναι ενδιαφέρον από πλευρά σεναρίου, βομβαρδίζοντάς μας με πολλά αναπάντητα ερωτήματα, καθώς η πλοκή κινείται κάτω από ένα πέπλο μυστηρίου. Υπάρχουν μερικές ωραίες συναισθηματικές σκηνές, ενώ, παράλληλα, επιστρέφουν και ορισμένοι χαρακτήρες από το παρελθόν του Spidey, είτε σε κάποιο flashback, είτε στο παρόν της ιστορίας. Η Gwen, ο Ned Leeds και ο George Stacy, κατείχαν κάποτε σημαντικό ρόλο στη ζωή του Peter Parker, τώρα πια, όμως, έχουν εξαφανιστεί από τον χώρο των comics (και όχι, η Spider-Gwen δεν μετράει!). Αυτό είναι και το βασικότερο παράπονό μου με τον σημερινό Spider-Man – το supporting cast υστερεί σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες! Παρ’ όλα αυτά, ο Slott εδώ ξύνει παλιές πληγές, υπενθυμίζοντας στον Peter τη μεγαλύτερη αποτυχία του, δηλαδή τον θάνατο της πρώτης του μεγάλης αγάπης.

Ένα στοιχείο που μου άρεσε είναι το ότι βλέπουμε τη δολοφονία της Gwen, μέσα από τα μάτια του ίδιου του κοριτσιού, ακούγοντας τις σκέψεις της και νιώθοντας τον φόβο και την αγωνία της.

Όσον αφορά το εικαστικό κομμάτι, το σχέδιο του Cheung παραμένει αξιόλογο. Οι σκηνές δράσεις – είχαμε αρκετές και από αυτές, παρ’ όλο που είναι πρώτο τεύχος – απεικονίζονταν άρτια στο χαρτί, ενώ μια ιδιαίτερη ζωντάνια προσέδιδαν και τα ζωηρά χρώματα.

Εκεί, όμως, που υστερεί το συγκεκριμένο τεύχος, είναι το γεγονός ότι εκτυλίσσεται στο Marvel Universe, ένα σύμπαν στο οποίο το concept του θανάτου υποτιμάται συνεχώς. Η επιστροφή ηρώων και κακών από τον άλλο κόσμο, οι κλώνοι… Όλα αυτά τα έχουμε δει πολλές φορές, με αποτέλεσμα πλέον να μη μας εκπλήσσουν, να μη μας ταρακουνούν, να μην προκαλούν τον θαυμασμό μας! Αυτό το παράπονο, βέβαια, δεν σχετίζεται τόσο με τον Dan Slott, ή το γράψιμό του, αλλά γενικότερα με τον τομέα των mainstream comics. Ελπίζω μόνο να μην επαναφέρουν μόνιμα την Gwen, καθώς θα ήταν μια κίνηση που θα μείωνε τον αντίκτυπο που είχε ο θάνατός της, στη ζωή του Peter!

Εν τέλει, παρά τα πολλά κλισέ, το CLONE CONSPIRACY #1 παραμένει ένα αξιοπρεπές τεύχος. Αποτελεί μια δυναμική αρχή για το καινούριο mini series και πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει όλους τους πιστούς οπαδούς του Webhead! Προσωπικά, το θεωρώ ανώτερο από τα πρόσφατα τεύχη της σειράς AMAZING SPIDER-MAN, τα οποία θα χαρακτήριζα, στην καλύτερη, απλώς μέτρια!