A Month In Covers

Η μοναδική αυτή σειρά των D.J. Kirkbride και Βασίλη Γκογκτζιλά, τελειώνει με αυτό εδώ το τεύχος, και μαζί του αποχαιρετούμε τα υπέροχα και γεμάτο συναίσθημα εξώφυλλα που μας χάρισε ο Έλληνας δημιουργός.

Παρ’ όλο το αφαιρετικό ύφος του σχεδιαστή, αποτυπώνεται με ακρίβεια και μεταδοτικότητα, η έκφραση στα πρόσωπα του Cosmos και της Wyan. Ανακούφιση, θαλπωρή, ζεστασία, σαν ένα ζευγάρι που πέφτει να κοιμηθεί αγκαλιά, μετά από μια κουραστική, κρύα μέρα.

O υπέροχος Ron Garney, σε ένα απλό, σχεδόν sketchy εξώφυλλο, με γραμμές α-λα Frank Miller, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτυπώνει τον εσωτερικό κόσμο του δικηγόρου Matt Murdock, την ταυτότητα του ως σουπερήρωα Daredevil.

Αν, όμως, κάποιος διαβάζει τη σειρά, αναγνωρίζει την αναφορά στο νέο villain της σειράς, τον Muse, έναν δολοφόνο που κάνει τα θύματα του έργα τέχνης, είτε πίνακες, είτε γλυπτά. Σε κάνει να αναρωτιέσαι τί υλικά χρησιμοποίησε για να φτιάξει το άγαλμα του Daredevil!

Άλλος ένας από τους καλεσμένους του Comicdom Con Athens του 2014, ο Stephen Mooney, κάνει την εμφάνιση του, όπως σποραδικά πραγματοποιούν και διάφοροι άλλοι καλεσμένοι μας, μεταξύ των οποίων οι Declan Shalvey, Ulises Farinas και Yildiray Cinar.

Τον βλέπουμε εδώ με ένα εξώφυλλο που μπήκε χάρη στην συνολική graffiti και street αισθητική του, αλλά και τη χρωματική του παλέτα. Γελάω πολύ με την μικροκαμωμένη Animalia, που προσπαθεί να ψηλώσει για να χωρέσει στο μικρό καρεδάκι κάτω-κάτω.

Περιέργως, η πρώτη εμφάνιση της Fiona Staples στη στήλη δεν είναι με το φημισμένο SAGA, αλλά με αυτήν εδώ τη “μικρή σειρά” της DC. Έξι Eisners και δεκατέσσερα βραβεία Harveys – τέσσερα εκ των οποίων είναι για την δουλειά της σε εξώφυλλα – την κάνουν την πιο πολυβραβευμένη γυναίκα στον χώρο των comic.

Εδώ δανείζεται από τον M.C. Escher και την αρχιτεκτονική του αδύνατου, δημιουργώντας ένα κωμικό και μυστηριώδες εξώφυλλο.

Και να λοιπόν που επαληθεύεται το “ο παλιός είναι αλλιώς”, καθώς, όπως προανήγγειλα τον προηγούμενο μήνα, ο παλαίμαχος Bill Sienkiewicz περνάει πρώτος των πρώτων, με οκτώ εξώφυλλα έναντι των επτά του νεότερου Greg Tocchini (spoiler: στα επτά θα φτάσει και η Jenny Frison, λίγο παρακάτω).

Η Harley Quinn, μαζί με την καλύτερη της φίλη, Poison Ivy, σε μια φωτογραφικού editorial περιοδικού πόζα, με αυτοπεποίθηση και αισθησιακό ρομαντισμό.

Συνήθως, κάπως έτσι φαντάζομαι ότι μπαίνω στον κόσμο των παραμυθιών, όχι με μια αυλαία που ανοίγει αλλά μέσα από ένα τούνελ, μια τρύπα που μπαίνεις και ξαφνικά είσαι στην άλλη πλευρά, στο άγνωστο. Υποσυνείδητη επιλογή, που μάλλον την ήξερε ο Lewis Carroll, όταν έγραφε την τρύπα του λαγού στην ΑΛΙΚΗ.

Έτσι ακριβώς, και εδώ, εισέρχεσαι σε έναν κόσμο σκοτεινό και περίεργο, όπου ένα κορίτσι στέκεται σε ένα αιχμηρό ξύλο και συνομιλεί (ή όχι) με ένα πουλί. Λίγη σημασία έχει. Θες να πας και εσύ εκεί, να δεις τι συμβαίνει, να ανοίξεις τις σελίδες του τεύχους.

Τον Christian Ward φαντάζομαι τον αναγνωρίζετε πια με ευκολία, άλλωστε αυτά του τα χρώματα δύσκολα ξεχνιούνται. Η στάση, αλλά και ο πλουμιστός μανδύας, μας παραπέμπουν άμεσα στον διάσημο πίνακα του Gustav Klimt, “Der Kuss” (διασκεύη που έχουμε ξανασυναντήσει τον Δεκέμβριο του 2014), με την προσθήκη ενός ακόμα ατόμου.

Ο εναγκαλισμός των τριών προσώπων, διακόπτεται από ένα, ίσως βίαιο, ίσως σεξουαλικό, τράβηγμα των μαλλιών, κάτι που μάλλον θα γίνεται ξεκάθαρο μέσα στις σελίδες του comic.

Πολλές φορές, αναρωτιέμαι πως καλλιτέχνες των οποίων είμαι fan, έκαναν δύο ολόκληρα χρόνια μέχρι να εμφανιστούν για πρώτη φορά σε δεκάδα, και ο Phil Jimenez ανήκει σε αυτή τη κατηγορία, γεγονός που συνέβη και πρόσφατα με τον Massimo Carnevale.

Όπως και να ‘χει, άξιζε την αναμονή, βλέποντας αυτό το εκπληκτικά σχεδιασμένο έργο. Η γωνία λήψης του στιγμιότυπου εντείνει την αγωνία, όπως και το χέρι, η έκφραση στο πρόσωπο, τα χρώματα, όλα!

Την Kamome Shirahama την ανακηρρύσω “ανερχόμενο ταλέντο του μήνα”, και πέρα από το συγκεκριμένο εξώφυλλο, φτάνει να δει κανείς το tumblr της, για να καταλάβει το γιατί.

Χρησιμοποιώντας τις πέντε από τις έξι πλευρές του κύβου, με έναν φανταστικό τρόπο, αλλά και αίσθηση της κατεύθυνσης, το εξώφυλλο αυτό, με την manga-esque αισθητική, μπορείς να το γυρνάς γύρω-γύρω και να συνεχίζει να βγάζει νόημα και να παραμένει εξίσου ωραίο. Το 360 μοιρών εξώφυλλο, όλως τυχαίως, φέρει πολλά κοινά στοχεία με εκείνο του GOTHAM ACADEMY παραπάνω.

Έβδομη εμφάνιση για τη Jenny Frison και δεν έχουν μείνει και πολλά να πούμε. Η καθαρή της γραμμή είναι παρούσα, όπως και το γνώριμο λερωμένο-σκουριασμένο χρώμα της σχεδιάστριας, με μια Wonder Woman που αναπαρίσταται μεγαλοπρεπής και αρχοντική όπως της πρέπει.

Αυτό είναι και το τέταρτο εξώφυλλο της DC στην δεκάδα του μήνα, τα οποία τα ενώνει, επίσης, το γεγονός ότι και στα τέσσερα πρωταγωνιστούν γυναίκες (στο Gotham Academy, η πρωταγωνίστρια είναι η Olive Silverlock).