Doom Patrol #2

Doom Patrol #2

Η Doom Patrol, παρά την πλούσια ιστορία της, αποτελεί πρόκληση για κάθε δημιουργό, λόγω της παρακαταθήκης που έχει αφήσει ο Grant Morrison στον τίτλο. Απ’ ότι φαίνεται, όμως, η DC, μέσω του imprint της, Young Animal, έχει βάλει στόχο να φέρει αυτή την υπέροχα αλλόκοτη ομάδα ξανά στο προσκήνιο.

Ακολουθώντας τον σουρεαλιστικό ανήφορο που ξεκίνησε στο προηγούμενο τεύχος (δυστυχώς χωρίς αυτή τη φορά να παρουσιαστεί κάποιο μικροσύμπαν μέσα σ’ ένα γύρο με πίτα), το DOOM PATROL συνεχίζει να μη μοιάζει με τίποτε άλλο που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή. Εδώ τα πράγματα αρχίζουν και μπαίνουν σε μία σειρά, καθώς συναντάμε γνώριμους χαρακτήρες (μεταξύ τους και δύο πολύ ιδιαίτερες και αγαπημένες δημιουργίες του Morrison), παίρνουμε κάποια στοιχεία για το τι συμβαίνει, και η ομάδα αρχίζει σιγά-σιγά να μαζεύεται. Συγχρόνως, για να μην ξεχνάμε τι διαβάζουμε, έχουμε και μερικές δυνατές σκηνές δράσης.

Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι, το χιούμορ είναι έξυπνο, ενώ το σχέδιο του Derington (ο οποίος μας χαρίζει άλλο ένα καταπληκτικό εξώφυλλο) είναι εξαιρετικό. Μόνο αρνητικό, το ότι ίσως είναι κάπως δυσπρόσιτο για τους “ανυποψίαστους”. Βέβαια, είναι νωρίς για τέτοια συμπεράσματα, αλλά μάλλον θα ήταν καλύτερα οι νέοι αναγνώστες να περιμένουν τον πρώτο τόμο, όπου η ιστορία θα είναι κάπως πιο ολοκληρωμένη.

Συνολικά, όμως, όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά για το DOOM PATROL, καθώς η νέα προσέγγιση του τίτλου φαίνεται ικανή να συσπειρώσει τους παλιούς οπαδούς και να κερδίσει αρκετούς νέους, ενώ ο Gerard Way αποδεικνύεται πολύ καλύτερος στη συγγραφή απ’ ότι στη μουσική. (Για να είμαι ειλικρινής. δεν του το ‘χα!)