Top 10 Καλλίπυγες Φιγούρες

Βιαιότητα. Ευθυμία. Ο συντομότερος δρόμος για το στόχο, έναν στόχο ιδιαίτερα ερεθιστικό, καθώς είναι διττός. Ο Κούντερα, στη ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΗΤΑΣ, μας έδωσε στοχευμένα τις έννοιες , οι οποίες χαρακτηρίζουν τον άντρα, ή την εποχή που θεωρεί κέντρο της γυναικείας γοητείας τα οπίσθια.

Η μόδα, πλέον, διατηρεί μία στάση προσφιλή, όμως αντικαθιστά ένα αμφίβολο πρότυπο με ένα εξίσου άπιαστο. Στη σύνδεση κοινωνικών κριτηρίων με την αγορά, για να “στρώσεις μαγουλάκι”, πρέπει να αγοράσεις την όποια σαχλαμάρα θαυματέξ. (Όσον αφορά τους γλουτούς, squats, lunges και butt bridges, κάνουν θαύματα, κορίτσια! Για όλα τα υπόλοιπα υπάρχει το Photoshop.)

Η Ένατη Τέχνη δεν μασκαρεύεται με τον ίδιο τρόπο, να χειραγωγεί, δηλαδή, καταναλωτικές μάζες προς ένα “ιδεατό” καλούπι. Αποτελείται από την οπτική αντίληψη του ανθρώπου, βαπτισμένη στη φαντασία, το δέος, τη συγκίνηση. Ανέκαθεν αγαπάει πληθωρικά χαρίσματα στα σωστά σημεία, τα αφήνει να ξεφεύγουν από την πραγματικότητα και να διεγείρουν, ως επί το πλείστον, τη φαντασία. (Τα μπουτάκια είναι αξιολάτρευτα, είτε σε ψηφιδωτό, είτε σε γλυπτό του Πραξιτέλη.) Ακόμη και όταν ξεθωριάζει ο εκάστοτε συρμός, παραμένει αρχικός θιασώτης, να επικροτεί μέγεθος, σχήμα και χρυσή αναλογία.

Αυτά τα αισθητικά κριτήρια λήφθηκαν υπόψιν, μαζί με κάποια άλλα περιφερειακά χαρακτηριστικά, σε σημεία όπου η επιλογή έγινε πανδύσκολη. Προσπάθησα, όμως, να συγκεντρωθώ στους γλουτούς καθεαυτούς και να μην κατευθυνθώ με γνώμονα την αναγνωρισιμότητα καλλιτεχνών, ή προσωπικές προτιμήσεις…

10

Mara

ArtistCosimo Ferri

Από όταν είδα το εξώφυλλο, με τράβηξε και τη σκεφτόμουν καιρό για τη λίστα, κυριώς για να εκπροσωπηθούν θαυμαστές όλων των ποικιλιών. Είναι και new kid on the block ο δημιουργός, με ανοδική πορεία στο Αmazon, οπότε ας δώσουμε μία ευκαιρία.

Αφού αγόρασα το τεύχος από το Public, κατάλαβα γιατί το είχαν σφραγισμένο με διαφάνεια. Μπαμ! Στα μούτρα μας, με το “καλημέρα σας”! Όχι πως μας χαλά κάτι τέτοιο απαραίτητα, αλλά η συγκεκριμένη περίπτωση είναι από αυτές που δεν ανάβεις, αρχίζεις κατευθείαν να νιώθεις μία άβολη δυσαρέσκεια. Δεν μπόρεσα να το διαβάσω. Όποιος ή όποια θέλει να προσπαθήσει, χαρίζω το τεύχος μου.

Όμως, λίγο που θυμίζει πρώιμο Dave Stevens, λίγο το μαχαίρι δίπλα στο μηρό να τονίζει την καμπύλη και την εκδικητική διάθεση, αρκετά το ότι είπα να μην παρασυρθώ από την προσωπική μου γνώμη, μπήκε στη δεκάδα, αφήνοντας εκτός τις: Sabina Lynn της Paula Russell, Clare de Noche του Jordi Bennet και O του Guido Crepax. (Ε, ναι, τί να κάνουμε! Είπαμε, αντικειμενικότης. Σε Top 10 για τον μαζοχισμό, θα κέρδιζε. Ίσως.)