The Great Lakes Avengers #1

Το GREAT LAKES AVENGERS αποτελεί την πιο πρόσφατη προσθήκη στη μεγάλη λίστα των politically incorrect τίτλων της MARVEL, η οποία απαρτίζεται από σειρές όπως το GWENPOOL και το HOWARD THE DUCK. Μια λίστα που, παρά την αποθέωση που γνωρίζει από τους κριτικούς, απέφερε μέτρια έσοδα, μέχρι στιγμής, στη μεγάλη εκδοτική. Παρότι, όπως έχω αναφέρει και παλιότερα, συνήθως αποφεύγω comics αυτής της κατηγορίας, όντας πιστός ακόλουθος των καθαρά superhero books, είπα να δώσω μια ευκαιρία, τουλάχιστον, στο πρώτο τεύχος της σειράς, αν και ήδη ήμουν αρκετά προκατειλημμένος εις βάρος της.

Η GLA αποτελεί μια παρωδία υπερομάδας, η οποία απαρτίζεται από διάφορους z-listers, όπως η Big Bertha, o Flatman και ο Doorman, και αποτελεί την ομάδα στην οποία άρχισε την καριέρα της και η Squirrel Girl. Σε αυτό το πρώτο τεύχος, λοιπόν, ύστερα από έναν αργό και άχαρο πρόλογο, ο οποιος φανερώνει το λόγο της επανεμφάνισης της ομάδας στο προσκήνιο (ύστερα από χρόνια που ο καθένας ακολουθούσε solo πορεία στο χώρο της καταπολέμησης του εγκλήματος, από τον καναπέ του σπιτιού τους), συνεχίζει εξιστορώντας (για εκεινους τους αναγνώστες που δεν βαρέθηκαν και δεν έκλεισαν το comic από τις πρώτες σελίδες) σε ένα δεύτερο, πιο δυνατό μέρος, τον τρόπο επανασύνδεσης της ομάδας, παράλληλα με τη παρουσίαση κάποιων νέων wannabe μελών, καθώς και την εμφάνιση της πρώτης περιπέτειας των πρωταγωνιστών του τίτλου.

Ας μην είμαι άδικος, το τεύχος έχει και τις καλές στιγμές του. Και μάλιστα, αυτές είναι αρκετές. Αλλά, πλάι σε αυτές, παρεμβάλλονται σκηνές και πλάνα που αποσυντονίζουν την όποια λογική συνέχεια και προκαλούν σκαμπανεβάσματα στην ποιότητα της σειράς, ακόμη και στην ίδια σελίδα. Έτσι, υπάρχουν οι στιγμές εκείνες που με ανάγκασαν να γελάσω (το ομολογώ και ντρέπομαι), όπως ο διασκεδαστικός διάλογος των Doorman και Flatman, προς το τέλος του τεύχους, που, όμως, διακόπτεται από μια δίχως νόημα επέμβαση του τρίτου μέλους της παρέας.

Το GLA, ως politically incorrect τίτλος που σέβεται τον εαυτό του, υποβιβάζει τη δράση σε τρίτο (και τέταρτο ρόλο) όπως και οι περισσότεροι εκ των ομοίων του. Πιθανώς, η τάση αυτή να οφείλει την ύπαρξη της στα manga, του πολυπληθέστερου αναγνωστικού κοινού αλλά και των πολυπληθέστερων σελίδων, που καταφέρνουν και συνδυάζουν δράση με έναν πιο εύθυμο τόνο, σε σχέση με τα πιο σοβαροφανή (μέχρι πρόσφατα) comics της Δύσης. Αν και, στο παρελθόν, τίτλοι όπως το NEXTWAVE (ιεροσυλία, το ξέρω) και το Χ-STATIX, έχουν αποδείξει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό χωρίς να θυσιάζεται η συνολική ποιότητα του τίτλου, εν τούτοις αυτό δεν επιτυγχάνεται στο παρόν τεύχος.

Στη “δεξιά στήλη” των θετικών του GREAT LAKES AVENGERS #1, συμπεριλαμβάνεται και το εξώφυλλο του. Όχι τόσο για το δυνατό artwork, αλλά για τον έξυπνο τρόπο με τον οποίο προστέθηκε η Squirrel Girl στο εξώφυλλο (take a look, it’s free). Το artwork, στα ενδότερα του τεύχους, δεν παρέχει κάποια εξίσου εντυπωσιακή ανατροπή, ούτε όμως και κάτι ελκυστικό. Nαι, το σχέδιο του Robson είναι αρκετά καθαρό και ταιριάζει απόλυτα στην αισθητική του τίτλου, αλλά στο δικό μου μάτι, σε συνδυασμό με τις πολλές μονοχρωμίες στο φόντο, απλά κουράζει.

Για όλους εσάς, λοιπόν, που σας αρέσουν αυτά τα politically incorrect comics, με τον υπερβολικά εύθυμο τόνο, το THE GREAT LAKES AVENGERS να είναι πιθανώς ένας τίτλος που θα προκαλέσει τον ενθουσιασμό σας. Γούστα είναι αυτά. Για όσους, όμως, θεωρούσαν τους τίτλους των AVENGERS του Bendis, ως ένα κακογραμμένο ανέκδοτο, τότε καλύτερα να κρατήσετε αποστάσεις και από αυτόν…