Infamous Iron Man #1

Νομίζω ότι όλοι θα συμφωνήσουμε πως ο Doctor Doom είναι ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους – και ένας από τους καλύτερους – villains, όχι μόνο στην Marvel, αλλά συνολικά σε όλα τα comics. Ο Λατβεριανός δικτάτορας, εδώ και 54 χρόνια, πρωταγωνιστεί σε εξαιρετικές ιστορίες των Fantastic Four, αρχικά, και αργότερα σε major events σε όλο το φάσμα της Marvel, με την κλασική ιδιοφυία και θεατρικότητα, που συνοδεύει τους mad scientists.

Τί γίνεται, όμως, όταν ένας τόσο διάσημος villain, αποφασίζει να το παίξει hero, και μάλιστα στη θέση ενός άλλου; Αυτό το ερώτημα πραγματεύεται το INFAMOUS IRON MAN #1. Καθ’ όλη τη διάρκεια του INVINCIBLE IRON MAN, βλέπαμε τον Doom, μετά την ίαση του προσώπου του, δια χειρός Reed Richards (διαβάστε το SECRET WARS!), να δείχνει ότι θέλει πλέον να βοηθήσει και να επανορθώσει, με το δίκο του τρόπο, φυσικά, τα λάθη του παρελθόντος. Το INFAMOUS IRON MAN #1, όμως, ξεκινάει μετά τα γεγονότα του CIVIL WAR II (που ακόμη δεν έχει εκδοθεί το τέλος του), όπου ο Tony Stark θεωρείται νεκρός.

Στην πρώτη σκηνή, έχουμε μια συνάντηση του Cabal, μιας μυστικής κοινωνίας διαφόρων super villains, όπου ο Doom εξορίζει τον Hood, αφού ο τελευταίος έκανε υπερβολικά πολλές ερωτήσεις για το παρελθόν του. Στη συνέχεια, ο Victor σώζει την ικανότατη, κατά τα άλλα, πράκτορα της S.H.I.E.L.D., Maria Hill, από τα χέρια του άσημου villain των Fantastic Four, Diablo. Έπειτα από μια σύντομη επίσκεψη στην Doctor Amara Perera, o Doom βρίσκεται στο σπίτι του Tony Stark και ανακοινώνει στον ίδιο, για την ακρίβεια στην τεχνητή νοημοσύνη με το μυαλό του Tony Stark, ότι θα γίνει ο επόμενος Iron Man, ενώ η μητέρα του, Cynthia, παρακολουθεί τις εξελίξεις από άγνωστη τοποθεσία.

Το δίδυμο Brian Michael Bendis και Alex Maleev, όπως τους γνωρίσαμε και λατρέψαμε, μέσα από τις σελίδες του DAREDEVIL και του MOON KNIGHT, επιστρέφει για τα καλά. Ο Bendis δείχνει, από τις πρώτες σκηνές, που μοιάζουν φαινομενικά ασύνδετες, ότι όσο και αν άλλαξε ο Victor, πάντοτε παραμένει εγωπαθής, πανέξυπνος, χωρίς να διστάζει να δείξει την υπεροχή του, σε ευφυία και δύναμη, όποτε χρειαστεί. Ιδιαίτερα η σκηνή με την Doctor Perera, είναι χαρακτηριστική, για το πόσο ο Doom φέρνει πάντοτε τρόμο μαζί του, άσχετα από τη διάθεση του ίδιου να φανεί ευγνώμων και ευγενικός. Ακόμη και η ομιλία του έχει μια πινελιά “κακίας”, που κανένα μειλίχιο χαμόγελο δεν μπορεί να αφαιρέσει.

Το σκίτσο του Maleev, με εξαίρεση τη σκηνή του Diablo, όπου τα panels μοίαζουν μουτζουρωμένα και θολά, είναι απόλυτα ταιριαστό στον Doom. Το κλασικό noir και γεμάτο σκιές στιλ του διάσημου σχεδιαστή, δένει απίστευτα με τον αέρα του comic, κυρίως στις αντιθετικές σκηνές, μεταξύ του παρελθοντικού, απειλητικού Doctor Doom, και του μοντέρνου καλοσυνάτου (και καλά) Victor. Φυσικά, σε αυτό το επιτυχέστατο πάντρεμα, συμβάλλουν και τα καλοτοποθετημένα χρώματα του Matt Hollingsworth, με τις γρήγορες εναλλαγές σκοτεινής και φωτεινής παλέτας.

Μπορεί να έχουμε ξαναδεί το εργάκι “από villain σε hero”, κυρίως στο πολύ πρόσφατο SUPERIOR SPIDER-MAN, όμως, προς το παρόν, το INFAMOUS IRON MAN, μοιάζει να έχει πάρει μια εντελώς διαφορετική πορεία, με περισσότερο ενδιαφέρον και, ίσως, μονιμότερες αλλαγές στο προσκήνιο της Marvel.