Midnighter And Apollo #2

Midnighter And Apollo #2

Ο Midnighter έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες της DC των τελευταίων χρόνων (ακόμα κι αν προέρχεται από άλλη εταιρεία). Όσον αφορά στον Apollo, δεν ήξερα πολλά (έως τίποτα) για αυτόν και η αλήθεια είναι πως, τώρα που τον γνώρισα λίγο παραπάνω, δε νιώθω πως έχανα κάτι, αφού είναι ένας από τους πιο generic χαρακτήρες comics που έχω δει. Η σειρά αυτή πραγματεύεται ένα ευαίσθητο κοινωνικό θέμα και το κάνει με πολύ καλό τρόπο, αν και μερικές φορές κινδυνεύει από το σύνδρομο ρομαντικής κομεντί. Τα συναισθήματα των χαρακτήρων είναι έντονα και ειδικά ο Midnighter δίνει ρέστα σε αυτό το τεύχος, καθώς έχει να αντιμετωπίσει την απώλεια του πολυαγαπημένου του Apollo. Η απόγνωση φαίνεται στο πρόσωπό του, καθώς κάνει τα πάντα για να αποδείξει πως ο Apollo είναι ακόμα ζωντανός και χρειάζεται την βοήθειά του. Είναι ένα συναισθηματικά φορτισμένο τεύχος, το οποίο κάνει τον αναγνώστη να δει μία άλλη όψη του κατά τα άλλα badass Midnighter. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δε σταματά ο Midnighter να είναι σκληρός, τυχοδιωκτικός και badass. Συνεχίζει να είναι ο τρελός vigilante με τον εγκέφαλο-υπολογιστή.

Το σχέδιο επίσης είναι καλοδουλεμένο, αν και δείχνει μια προχειρότητα σε κάποια panels. Τα συναισθήματα των χαρακτήρων είναι προφανή και αυτό βοηθά τον αναγνώστη να νιώσει πιο κοντά με τους πρωταγωνιστές.

Αν και η σειρά θα μπορούσε άνετα να λέγεται απλά MIDNIGHTER, καθώς ο Apollo παίζει κυρίως τον ρόλο της “damsel in distress”, είναι μια σειρά που μου κινεί το ενδιαφέρον όλο και περισσότερο και θα συνεχίσω να την διαβάζω, κάτι που προτείνω να κάνετε κι εσείς!