A Month In Covers

Ο δεύτερος πιο συχνά απαντώμενος τίτλος σε αυτήν εδώ την στήλη, μετά το LOW, είναι το BEAUTY, γεγονός που οφείλεται σε δύο λόγους: τους πολυάριθμους καλλιτέχνες που έχουνε φιλοτεχνήσει ένα εξώφυλλο της σειράς και το αβανταδόρικο κεντρικό θέμα.

Το δίπολο ομορφιά-ασχήμια, γοητεία-τρόμος, έχει πολλές δυνατότητες, όπως φαίνεται και από το παρόν εξώφυλλο. Σχεδόν μαυρόσπρο, με την κεντρική, κόκκινη φιγούρα, να στέκει πανέμορφη, με μοναχά μια-δυό ρωγμές να σπάνε την υποτιθέμενη τελειότητα.

Οι μεγάλες, ματωμένες πατημασιές, οδηγούν το βλέμμα μας πρώτα στη λευκή φιγούρα, που δεν είναι άλλος από τον θηριώδη Kingpin, και έπειτα στην κορυφογραμμή της πόλης της Νέας Υόρκης. Με αυτά τα λιγοστά στοιχεία, ο Aaron Kuder, καταδεικνύει την αποφασιστικότητα του Wilson Fisk, αλλά και την απειλή που έρχεται και την οποία αγνοούν οι κάτοικοι της πόλης.

Ένα εξώφυλλο που δεν μοιάζει σε τίποτα με το σύνηθες στιλ του σχεδιαστή, αλλά ούτε και με τα προηγούμενα τρία τεύχη της σειράς.

Ο πιο αναγνωρίσιμος κακός στην ιστορία του κινηματογράφου, στο 25ο και τελευταίο τεύχος της σειράς του, ραίνεται από τη Marvel με 12 διαφορετικά εξώφυλλα!

Το συγκεκριμένο, της Kamome Shirahama, ξεχωρίζει για την εξαίσια κίνησή του, που μπορεί κανείς να φανταστεί, ακολουθώντας την κόκκινη γραμμή του φωτόσπαθου μέχρι την τελική, σχεδόν χορευτική, στροφή. Στολή, στάση και μπέρτα, σχεδιασμένα στην εντέλεια και με μεγαλοπρέπεια.

Τον Μάιο σας είχα πει ότι θα την ξαναδούμε, και να την πάλι η NEN! Συμπτωματικά, ο τύπος με τα μαύρα μοιάζει λίγο με τον από πάνω κακό (τον Darth Vader, καλέ), αν και μπορεί να κάνω πατάτα, γιατί δεν ξέρω τίποτα για το DISHONORED, παρά μόνο ότι πρόκειται για video game.

Και ενώ μπορεί να μου διαφεύγουν οι συμβολισμοί, λόγω άγνοιας αντικειμένου, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω το τοίχος από τριαντάφυλλα, που έρχεται σε αντίθεση με την μαύρη ενέργεια στην κορυφή, χάρη στις ωραίες πινελιές της δημιουργού.

Η πρώτη ματιά σε αφήνει με ένα ξάφνιασμα. Ο Batman πάνω σε άλογο; Η αλήθεια είναι ότι έχει συμβεί αρκετές φορές, στη μακρόχρονη ιστορία του ήρωα, αλλά είναι μια εικόνα που μοιάζει κάθε φορά πρωτόγνωρη.

Ο western χρώματισμος και η απουσία των συνηθισμένων “Batman χρωμάτων”, εντείνουν την περίεργη σύνθεση. Και για την αγωνία, η συμμετοχή αυτή του Greg Tocchini, ισοφαρίζει σε αριθμό εξωφύλλων τον Bill Sienkiewicz, που χάρηκε την πρωτιά μόνο για ένα μήνα.

Άλλος ένας από τους πολύ γνωστούς cover artists, που εκπλήσομαι όταν συνειδητοποιώ ότι δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στη στήλη αυτή. Ο λόγος για τον Tim Bradstreet, που μεσουράνησε ως πρώτο όνομα, κυρίως, την προηγούμενη δεκαετία (2000-2006), με τα διάσημα εξώφυλλα για τις σειρές PUNISHER και HELLBLAZER.

Απ’ ότι φαίνεται, δεν έχει αλλάξει καθόλου το γνώριμο ύφος του, όπως τα έντονα μαύρα, που καταλαμβάνουν σχεδόν τα δύο τρίτα του εξώφυλλου, και το σχεδόν φωτορεαλιστικό σχεδιαστικό του στιλ.

Σαν ιδέα, τί να πω, δε μπορώ να ισχυριστώ ότι ενθουσιάστηκα στο άκουσμά της! Το έχουμε ξαναδεί το έργο, ένας villain να γίνεται ήρωας (όπως όταν ο Doctor Octopus έγινε Spider-Man, για παράδειγμα), αλλά ο Doctor Doom ως Iron Man;

Το cover, όμως, είναι μια άλλη υπόθεση, και εδώ η τήξη των μεταλλικών προσωπείων των δύο αντρών, έχει φανταστικό αποτέλεσμα. Αν το έδειχνε κανείς σε κάποιον που δεν έχει ιδέα ποιοί είναι οι εικονιζόμενοι, θα εντυπωσιαζόταν από την ένωση αφηρημένων, γεωμετρικών σχημάτων και του ρεαλιστικού ματιού, που μας διαπερνά.

Ο Kaare Kyle Andrews πραγματοποιεί ένα homage στο εαυτό του και μάλιστα στην ίδια του τη σειρά. Γιατί όχι; Δική του είναι, ό,τι θέλει κάνει! Με αφορμή το πρώτο εξώφυλλο της σειράς (που παρουσιάστηκε εδώ), πραγματοποιεί μια αντιστροφή του θέματος, τόσο στα χρώματα, όσο και στον προσανατολισμό των στάσεων. Ακόμα και το θύμα με τον θύτη αλλάζουν θέσεις.

Κοινός παρονομαστής, το όπλο που είναι ολόιδιο και η “badass” ατάκα που ξεστομίζουν οι θύτες. Όχι τα ίδια λόγια, φυσικά, αλλά στο ίδιο ύφος.

Σε μια ακόμη περίεργη σύμπτωση, αμέσως μετά το προηγούμενο homage, άλλο ένα, που είναι επίσης αντιστροφή του original. Η εκπληκτική Tula Lotay, εμπνέεται από το εξώφυλλο του Duncan Fegredo για το SHADE, THE CHANGING MAN #68, το οποίο και πόσταρε στο twitter της.

Το χαρακτηριστικό M-Vest μεταμορφώνεται σε M-Dress, η Shade, the Changing Girl καθήμενη σε μια πολυθρόνα, που πίσω της στιβάζονται ένας σωρός παράταιρα αντικείμενα και ζώα. Τη διαδικασία δημιουργίας του όμορφου αυτού εξώφυλλου, μπορείτε να απολαύσετε, σε ένα μικρό video που πόσταρε η Lotay στο instagram της.

Το συγκεκριμένο με κερδίζει στο σύνολο του. Η απλότητά του, το καλαίσθητο λογότυπο, τα ομορφα χρώματα, όλο, ακόμη και το μυστήριο που αποπνέει, παρά την “χαρούμενη” παλέτα.

Η γυρισμένη πλάτη της κυρίας με τον αυστηρό κότσο (αυστηρότητα που σπάει ο παρδαλός φιόγκος), η οποία κοιτάει το στοιχεία μπροστά της και δίνει πληροφορίες στο τηλέφωνο, μας προτρέπει να ανοίξουμε το τεύχος για να μάθουμε τι λέει.