Slam! #1

Μία διαφορετική περιπέτεια ξεκινάει, με κεντρικό θέμα ένα άθλημα που δεν θα πίστευα εύκολα πως θα το έβλεπα σε μια σειρά comic ή σε ταινία (που έχω δει, αλλά μου διαφεύγει το όνομα). Τελικά, πάντως, επιφύλασσε αρκετές εκπλήξεις.

Πριν μιλήσω για τις εκπλήξεις, όμως, ας επικεντρωθώ στην ιστορία. Το κύριο θέμα, λοιπόν, είναι ομάδες και αγώνες rollerblade. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά υπάρχουν αγώνες μεταξύ ομάδων στα rollerblades (αποτελούμενες, κυρίως, από γυναίκες), όπου ουσιαστικά ρίχνουν άγριο ξύλο για να βγουν πρώτες. Οπότε, εμείς θα δούμε τη ζωή και τον καθημερινό αγώνα αθλητριών που επιδίδονται στο συγκεκριμένο άθλημα.

Το κύριο κομμάτι της ιστορίας, βέβαια, είναι το πώς το συγκεκριμένο άθλημα – και κυρίως ο πρωταθλητισμός – μπορεί να σε αλλάξει. Παρακολουθούμε το πώς δύο κοπέλες, η μία κολλημένη με τη σχολή και την επιστήμη της και η άλλη προσκολλημένη στον πρώην της (με τον οποίο πήγαιναν για γάμο), ξαφνικά αλλάζουν. Όχι, όμως, ότι τους συμβαίνει κάποια ριζική αλλαγή στον χαρακτήρα τους – απλά βλέπουμε ότι το άθλημα και η έντοχη ενασχόλησή τους με αυτό, ενδυναμώνει τα χαρακτηριστικά που ήδη προϋπήρχαν. Είναι δυναμικές και δυνατές γυναίκες, που δεν χρειάζοντι ούτε να εξακριβώσουν ούτε να επιβεβαιώσουν τίποτα.

Μέσα από τα rollerblades και το πρωτάθλημα, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τα όρια τους. Αλλά ταυτόχρονα γνωρίζουν και την απόλυτη φιλία. Την αγάπη που μπορεί να αναπτυχθεί μεταξύ δύο ανθρώπων. Τί γίνεται, όμως, όταν βρεθούν σε αντίπαλες ομάδες; Θα χαλάσουν τη φιλία και τη σχέση τους; Θα ξυλοδαρθούν μέχρι τελικής πτώσεως; Ή, μήπως, πολύ απλά, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα από όλα αυτά…

Κανείς δεν ξέρει τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, μέχρι να βγει το επόμενο chapter της ιστορίας μας. Μιας ιστορίες που, μέχρι στιγμής, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αρκετά διασκεδαστική. Μεγάλο θετικό στοιχείο του comic είναι το ζωντανό και πολύχρωμο σχέδιο. Έχει κίνηση, χρώμα, ζωντάνια – τίποτα δεν του λείπει.

Όπως και να ‘χει, το SLAM! #1 ήταν απολαυστικό και αδημονώ για τη συνέχεια. Αυτό το άγριο κομμάτι της θηλυκής πλευράς, που δεν φοβάται να τσαλακωθεί και να δείξει τσαμπουκά (για να το πω πιο λαϊκά) μου αρέσει αρκετά! Ελπίζω και σε εσάς.