Batman Annual #1

Η DC επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις της και πολλά μεγάλα ονόματα, όπως ο Scott Snyder, ο Paul Dini και ο Neal Adams, για να μας παραδώσει ένα αξιοπρεπές Christmas special με επίκεντρο τον Batman! Θα καταφέρει, όμως, να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες του αναγνωστικού κοινού, ή τελικά θα μας απογοητεύσει, αναγκάζοντάς μας να στραφούμε προς την Marvel, για να ικανοποιήσουμε τις ορέξεις μας για μια απολαυστική Χριστουγεννιάτικη ιστορία;

Στο BATMAN ANNUAL #1, βλέπουμε πέντε μικρές ιστοριούλες, που περιγράφουν το πώς περνάει ο ίδιος ο Batman, αλλά και οι σύμμαχοι και εχθροί του, τις χειμερινές εορτές! Σε γενικά πλαίσια, η εποχή των Χριστουγέννων παρουσιάζεται ως περίοδος ανακωχής, με την εγκληματικότητα να είναι αρκετά μειωμένη. Κάθε ιστορία επικεντρώνεται πιο πολύ στο συναίσθημα και λιγότερο στη δράση, όπως είναι, άλλωστε, φυσιολογικό. Και παρ’ όλο που η γενική θεματολογία είναι ίδια, η πλοκή του τεύχους δεν είναι ενιαία, με την κάθε ιστορία να επιλέγει να εξετάσει μια διαφορετική πλευρά του θρύλου του Σκοτεινού Ιππότη! Για αυτό το λόγο, πιστεύω ότι θα ήταν πιο συνετό να αναλύσω κάθε μια από αυτές ξεχωριστά!

Η πρώτη ιστορία (“Good Boy”) εξηγεί το πώς ο Batman απέκτησε το σκύλο του, τον Ace, ο οποίος κάποτε άνηκε στον Joker. Αν και αρχικά πιστεύει ότι δεν υπάρχει ελπίδα να τον εξημερώσει, τελικά καταλήγουν να γίνουν πιστοί σύμμαχοι, χάρη στη βοήθεια του Alfred. Παρά τη μικρή έκτασή της, καταφέρνει να κερδίσει γρήγορα τον αναγνώστη, προσφέροντάς μας αρκετές τρυφερές σκηνές και θυμίζοντας σε όλους πόσο χρήσιμος μπορεί να είναι ένας Εγγλέζος μπάτλερ! Το σχέδιο το αναλαμβάνει ο David Finch, ένας από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Τα σκίτσα του αναβαθμίζουν κατά πολύ την ποιότητα της ιστορίας. Σε γενικές γραμμές, λοιπόν, το ANNUAL κάνει μια πολλά υποσχόμενη αρχή.

Στο “Silent Night”, το οποίο ακολουθεί, βλέπουμε τον Batman να παρακολουθεί μερικές ύποπτες φυσιογνωμίες, κάποιες σκοτεινές φιγούρες, οι οποίες πιθανώς να αποτελούν απειλή για την ηρεμία που επικρατεί. Τελικά, οι υποψίες του αποδεικνύονται αβάσιμες και ο Caped Crusader αποφασίζει, έστω και για λίγο, να αφήσει τη βραδινή περιπολία του και να απολαύσει το χαρμόσυνο κλίμα. Η δεύτερη ιστορία κινείται σε πιο αργούς ρυθμούς, αλλά καταφέρνει να πετύχει τον στόχο της στο τέλος, κάνοντας Batman και αναγνώστη να χαλαρώσουν. Εδώ αποδεικνύεται η μαεστρία του Scott Snyder, ενός από τους πιο ταλαντούχους σεναριογράφους της DC αυτή την εποχή!

Η τρίτη ιστορία, “The Not So Silent Night Of Harley Quinn”, πιστεύω ότι είναι η δεύτερη πιο αδύναμη από τις πέντε του τεύχους, παρ’ όλο που ο καταξιωμένος Paul Dini ηγείται του σεναρίου. Ο Batman συλλαμβάνει την Harley Quinn και την κρατάει στο Batmobile, μέχρι να τελειώσει την περιπολία του, στις επικίνδυνες αλέες του Gotham. Η πλοκή παίρνει μια προβλέψιμη κατεύθυνση, με τον Dark Knight, τελικά, να δένεται λίγο με την Harley, η οποία παραμένει πολύ συμπαθητική και χαριτωμένη. Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό, χωρίς όμως να αποτελεί κάτι σπουδαίο για τα γούστα μου. Γενικότερα, δεν ήταν άσχημη ιστορία, αλλά περίμενα πιο πολλά από τον Dini…

Η τέταρτη ιστορία ακολουθεί μια πιο σκοτεινή κατεύθυνση, με τον Batman να σώζει έναν υποδειγματικό πολίτη και επιχειρηματία, από έναν τριτοκλασάτο (αλλά αρκετά απειλητικό) super-villain. Το “Stag” του Steve Orlando κλείνει με μια νότα μυστηρίου, καθώς εμφανίζεται ένας μυστηριώδης super-villain. για τον οποίο θα μάθουμε περισσότερα στα μετέπειτα τεύχη. Είναι μια αξιοπρεπής ιστορία, στην οποία, μάλιστα, τίθενται και ορισμένοι προβληματισμοί του Batman. Συγκριτικά με άλλες ιστορίες του τεύχου, θα έλεγα ότι μοιάζει κάπως αδύναμη, χωρίς όμως να περνάει στη σφαίρα του άνοστου ή του κακογραμμένου.

Τέλος, στο “The Insecurity Diversion”, βλέπουμε μια παλιά εχθρό του Batman να δραπετεύει από το Arkham και να επιχειρεί να σπείρει το χάος στην πόλη, προσπαθώντας να καταστρέψει τη μαγεία των Χριστουγέννων. Από τις πέντε ιστορίες, αυτή ήταν που είχε την πιο πολλή δράση και αγωνία, καθώς, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες, έχουμε έναν κεντρικό εχθρό, μια κακοποιό διψασμένη για εκδίκηση. Αποτελεί, λοιπόν, μια ευχάριστη αλλαγή, αλλά και ένα δυναμικό κλείσιμο για το τεύχος, με το κρυφό χαρτί του να είναι τα όμορφα σχέδια της Bilquis Evely.

Σε γενικές γραμμές, το BATMAN ANNUAL #1 ήταν αρκετά καλό ως Χριστουγεννιάτικο τεύχος. Μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα ελαφρώς, κυρίως επειδή περίμενα πιο πολλά από τα συγκεκριμένα creative teams. Η μεγαλύτερη αδυναμία των ιστοριών είναι ότι ήταν πολύ μικρές, δίνοντας περιορισμένο χώρο στους ταλαντούχους συγγραφείς να αναδειχθούν. Παρ’ όλα αυτά, μου άρεσε που το τεύχος κάνει ένα μικρό διάλειμμα από τη δράση και επιλέγει να εμβαθύνει στο συναίσθημα που συνοδεύει τις γιορτές.

Οι περισσότερες συγκινητικές στιγμές καταφέρνουν να αγγίξουν τον αναγνώστη, δημιουργώντας αισθήματα χαλάρωσης, γαλήνης και πληρότητας. Αν θέλετε, λοιπόν, να διαβάσετε κάτι ανάλαφρο και επίκαιρο, αξίζει να του ρίξετε μια ματιά!