AthensCon 2016 Report

Το Σαββατοκύριακο 3-4 Δεκεμβρίου, έλαβε χώρα, στο Κλειστό του Παλαιού Φαλήρου (λέγε με Tae Kwon Do), το δεύτερο AthensCon. Το επισκεφθήκαμε και τις δύο ημέρες και ήρθε η ώρα για τον απολογισμό.

Λόγω του κλεισίματος του κέντρου και τις δύο ημέρες, πήγαμε με αμάξι, οπότε και τιμήσαμε το parking του Tae Kwon Do. Εκεί, υπήρχαν εθελοντές του φεστιβάλ και μέσα στο χώρο στάθμευσης, που σε κατεύθυναν να παρκάρεις, αλλά την Κυριακή, που είχε, όπως και πέρυσι, περισσότερο κόσμο, δεν πετύχαμε κανέναν αφού μπήκαμε. Πλησιάζοντας την είσοδο του γηπέδου, φτάσαμε σε ένα θέαμα που μου θύμισε αμέτρητες ώρες αναμονής στο ΙΚΑ, καθώς η ουρά για όσους δεν είχαν προνοήσει να βγάλουν ηλεκτρονικό εισιτήριο, εξυπηρετούνταν από ένα μόνο γκισέ, σε σημείο που η αναμονή τα απογεύματα να υπερβαίνει ακόμα και τη μία (!) ώρα. Όσοι είχαν κερδίσει πρόσκληση, εξυπηρετούνταν άνετα από ένα αχρείαστα μεγάλο γκισέ στα αριστερά και όσοι είχαν εκδώσει ηλεκτρονικό εισιτήριο, εξυπηρετούνταν άμεσα από το δεξί γκισέ. Όλοι οι υπόλοιποι από το μεσαίο. Την επόμενη φορά, με το καλό, λοιπόν, θα χρειαστούν περισσότερα γκισέ για όσους έρχονται να εκδώσουν επί τόπου εισιτήριο.

Μπαίνοντας μέσα, διαλέγεις εάν θα πας κάτω, στην αρένα που λαμβάνει χώρα το Con, ή να συνεχίσεις προς τα πάνω, όπου έχει events, εκθέσεις και παιχνίδια. Ας ξεκινήσουμε από τον πάνω όροφο. Φτάνοντας, έβλεπες τη συμπαθητική έκθεση Ελλήνων δημιουργών “Ενός Κακού, Μύρια Έπονται”, με γελοιογραφίες, σελίδες από comics και εικονογραφήσεις, που πραγματεύονταν την εκδίκηση και την τιμωρία, τόσο σε σύγχρονο αλλά και σε ιστορικό επίπεδο, με ντεκόρ συρματοπλέγματα. Μεγάλη αναβάθμιση σε σχέση με την περσινή έκθεση με τις fan-made μάσκες V. Αριστερά, ήταν η έκθεση “Optical Illusions” και δεξιά, μία μίνι έκθεση αφιερωμένη στο exclusive τεύχος του Con, MIGHTY MAN. Στο κέντρο των εκθέσεων, βρίσκονταν, όπως και πέρυσι, μέσα σε ένα κυβοειδές μαύρο δωμάτιο, η ενήλικη-ερωτική έκθεση, η οποία φέτος είχε απλές εικονογραφήσεις αντί ιστοριών, δια χειρός Φώτη Πεχλιβανίδη.

Προχωρώντας αντίθετα από τη φορά των δεικτών του ρολογιού, βρισκόμαστε στην αίθουσα των games και επιτραπέζιων, όπως και πέρσι, και συνεχίζοντας, φτάνουμε στην άλλη άκρη του σταδίου, όπου ήταν το ρινγκ της ΖΜΑΚ του Πέτρου Πολυχρονίδη. Όχι της επαγγελματικής μοίρας αμφίβιων καταδρομέων, αλλά του Ελληνικού show κατς, που από φέτος θα προσπαθήσει να αναβιώσει το pro wrestling στην Ελλάδα και είχε, μάλιστα, φέρει και τον έναν καλεσμένο, τον παλαιστή Γιώργο Τρομάρα, ο οποίος ήταν, δυστυχώς, ο μοναδικός, έστω έμμεσος, καλεσμένος από τον χώρο των ταινιών ή σειρών στο φετινό Con. Όπως και να ‘χει, ήταν διασκεδαστικό να βλέπεις ένα μικρό κοριτσάκι να ρίχνει κάτω, σαν μύγες, παλαιστές του “Ζμακντάουν”. Συνεχίζοντας, φτάνουμε στο χώρο του Cafe, όπου διεξαγόταν, μέσα σε διάφανο “δωμάτιο”, ο 24ωρος μαραθώνιος gaming του Zok, για το Χαμόγελο Του Παιδιού, με καλεσμένους γνωστά ονόματα του Ελληνικού YouTube.

Όλο τον υπόλοιπο χώρο, καταλάμβαναν οι καντίνες και λοιπά φαγάδικα για ανεφοδιασμό, όπου συναντούσες τη δεύτερη από τις μοναδικές δύο μεγάλες ουρές του Con, στο χοτντογκάδικο του Johnny. Δυστυχώς, εκεί δίπλα, υπήρχε ένα περιττό μεγάλο άνοιγμα για τους καπνιστές, το οποίο ήταν η κύρια αιτία να μπαίνει αρκετός παγωμένος αέρας, στο χώρο που γίνονταν οι ομιλίες και τα panels. Όσον αφορά στον εξαερισμό εν συνόλω, ήταν καλύτερος από πέρσι, καθώς δεν ζεσταινόσουν εύκολα, αλλά, από την άλλη, κρύωνες εάν φορούσες μόνο κοντομάνικο.

Ας περάσουμε, τώρα, στο main event, επιστρέφοντας στην είσοδο και κατηφορίζοντας τις σκάλες δεξιά. Η διαρρύθμιση του Con ήταν παρόμοια με την περσινή. Μπαίνοντας, στο αριστερό σου χέρι, ήταν τα gaming stands, στη μέση τα καταστήματα και στην άλλη άκρη το Artists Alley, ο χώρος των ομιλιών και panels, και, φυσικά, οι special guests. Στο κέντρο ακριβώς, δέσποζε ένα σχετικά επιβλητικό άγαλμα του Treebeard από το LotR, χάρη στο Cap Cap, ενώ με το που έμπαινες, είχε παρκάρει ο γνωστός K.I.T.T. και στο βάθος αριστερά, πέντε Harley Davidson, εκ των οποίων οι δύο ήταν του Cap και του Ghost Rider. Ανάμεσα ήταν και η LARP (“live action role-playing”) αρένα, όπου LARPers έδειχναν σε cosplayers πως να μονομαχούν αλύπητα. Επίσης, φέτος, το Cap Cap, αντί για τον θρόνο του GAME OF THRONES, είχε το γραφείο του Dumbledore από το HARRY POTTER, για να ποζάρεις και να φωτογραφηθείς.

Όσον αφορά στα καταστήματα, έδωσαν το παρών πάνω από τα μισά καταστήματα της χώρας, που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με την pop κουλτούρα, καθώς και έμποροι μεταχειρισμένων comics ή memorabilia, όπως και πέρυσι. Και επίσης όπως και πέρυσι, οι εκπτώσεις ήταν σχεδόν ακριβοθώρητες, το οποίο στα Con του εξωτερικού είναι κάτι ευκόλως εννοούμενο και δικαιολογεί το αντίτιμο εισόδου. Το Artists Alley έπασχε, σε μεγαλύτερο βαθμό από πέρυσι, από την υπερπροσφορά posters, καθώς πάρα πολλοί artists ήταν εικονογράφοι ή εικαστικοί και όχι δημιουργοί comics, σε σημείο που να μου κάνει εντύπωση όταν έβρισκα ένα comic, ή fanzine, να αγοράσω. Η συμμετοχή της Ελληνικής σκηνής comics ήταν σημαντικά μικρότερη από πέρσι.

Ας ασχοληθούμε, τώρα, με τους ειδικούς καλεσμένους, που αποτελούν και το κόσμημα του Con. Όπως και πέρσι, ουρές θα συναντούσες μονάχα στον Έλληνα και τον εκπρόσωπο της Disney. Πέρσι, η μεγαλύτερη ουρά ήταν στον Τριβιζά (για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο) και στη Silvia Ziche, ενώ φέτος ήταν στον ακριβοθώρητο Fabio Celoni και στους… REC, με το poster τους. Τη δεύτερη μέρα, ήταν μόνο στον Celoni, τον οποίο πέτυχα ελάχιστα το Σάββατο, θυμίζοντάς μου τις απογοητευτικές περιπέτειες που περάσαμε όσοι περιμέναμε τον φίλο του, Mottura, στο ThessCon. Ευτυχώς, τον πέτυχα τη δεύτερη ημέρα και ήταν περισσότερο επαγγελματίας από τον Paolo. Άξιζε τα λεφτά του, ακόμη και το μελανωμένο σχέδιο που θα σου έκανε επί τόπου, με πινέλο, ενώ ήταν και πολύ φιλικός. Δίπλα του, ο μεταλάς Corbeyran, μαζί με τη γυναίκα του, Benedicte Gourdon, υπέγραφε με χιούμορ, κάνοντας μια καρικατούρα του εαυτού του στις αφιερώσεις (κρίμα που στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί μονάχα τα μετριότατα ASSASSIN’S CREED), ο εσωστρεφής, αλλά ωραίος, Βρετανός David Hine, ο πάντα έξω καρδιά Ron Marz και ο εξίσου φιλικός Erik Larsen, ενώ τη λίστα συμπλήρωναν ο fantasy artist των 80s Chris Achilleos και η ντροπαλή, λόγω μικρής ηλικίας, cosplayer Calypsen.

Οι καλεσμένοι ήταν, μεν, μεγάλα ονόματα, όμως ήταν λιγότεροι από πέρσι και αισθητή ήταν η απουσία ικανού εκπροσώπου της Έβδομης Τέχνης. Επίσης, σχεδιαστές ήταν μόνο οι δύο εξ’ αυτών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε, επί δεύτερη χρονιά, στην ανυπαρξία αξιοπρεπών ουρών στους special guests, εκτός Disney comics και Ελλάδας. Τέλος, τα posters που υπήρχαν προς αγορά, ήταν μόνο τα δύο εξώφυλλα του καταλόγου (Street Fighter και Αθηνά από Achilleos), επομένως ακόμη λιγότερα από πέρσι. Όπου πέρσι είχα απογοητευτεί μονάχα επειδή δεν είχε βγει σε poster το εκπληκτικό εξώφυλλο της Ziche με τον Φάντομ Ντακ. Στον πάγκο του Con, πέραν αυτών, υπήρχαν όσα είχαν περισσέψει από πέρσι, τόμοι του ASSASSIN’S CREED και μικρά memorabilia, όπως κονκάρδες. Ουσιαστικά, ελάχιστα memorabilia για το φετινό Con.

Οι ομιλίες που είχαν άμεση σχέση με τα comics, ήταν υπερβολικά πρωί και έτσι, το Σάββατο, δεν προλάβαμε δυστυχώς, λόγω κίνησης, το Q&A των Marz & Hine, αλλά από γνωστούς που παρευρέθησαν, ήταν συνάμα διασκεδαστικό και γεμάτο ζουμερές πληροφορίες. Παρακολουθήσαμε λίγο το mainstream panel “Εθισμένοι Στις Σειρές” και όλο το panel της Calypsen, όπου αναλώθηκε υπερβολικά στα υλικά για cosplay. Εκεί, συνειδητοποιήσαμε κάτι που φάνηκε ακόμη περισσότερο την Κυριακή: η βαβούρα του χώρου, σε συνδυασμό με το ρινγκ, που ήταν ακριβώς πάνω από τα κεφάλια των ομιλητών, σε πολυάριθμες περιπτώσεις, σε εμπόδιζε να παρακολουθήσεις, ενώ ενοχλούσε και τους συντονιστές, μαζί με τους ομιλητές. Καλύτερα το panel room να γίνεται και αυτό σε κλειστό χώρο.

Την Κυριακή, τιμήσαμε τον Erik Larsen, σε ένα απολαυστικό panel, όπου μας είπε για τα φανζινικά του χρόνια, τη συνεργασία με Marvel, την ίδρυση της Image και το επικό run στον προσωπικό του τίτλο, SAVAGE DRAGON, όπου όλα συμβαίνουν “real time”, από γεννήσεις μέχρι θανάτους, συμβαδίζοντας ηλικιακά με τους αναγνώστες. Συνέχεια, υπήρχε το ενδιαφέρον panel για τη χρησιμότητα των comics στην ψυχολογία και την εκπαίδευση, όπου έδωσαν, προς το τέλος, στο κοινό να σχεδιάσει τα καρέ με ήδη υπάρχοντα μπαλονάκια, αλλά και να συμπληρώσει τα μπαλονάκια σε ήδη υπάρχοντα καρέ, σε σελίδα Α4, ως έμπρακτη απόδειξη. Ακολούθησε η ομιλία του Celoni, ο οποίος δήλωσε πως απολαμβάνει τις ιστορίες Disney που φτιάχνει αυτή την περίοδο, γιατί έχουν στοιχεία θρίλερ, και ότι αυτή τη στιγμή ετοιμάζει μια νέα ιστορία με τον ίδιο σεναριογράφο.

Αφού τελείωσε, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο workshop του, παρ’ όλο που στο site ήταν όλα κλεισμένα, ενώ στις φωτογραφίες μόνο ένα έδειχνε γεμάτο. Αφού βρήκαμε που γίνονται, σε διαφορετικό χώρο από πέρσι, ανάμεσα στις δυο σκάλες, κάτω από τα γκισέ της εισόδου, δώσαμε όνομα και περιμέναμε. Μπήκαμε άνετα, τελικά, και έμειναν και μερικές θέσεις κενές. Το θετικό του δωματίου, που θύμιζε δωμάτιο ενημέρωσης εθελοντών των Ολυμπιακών Αγώνων, με τις καρέκλες να έχουν αυτοκολλητάκια “Athens 2004”, ήταν ότι είχε καλή ακουστική, χωρίς τη βαβούρα του panel room. Το κακό ήταν πως δεν είχε επαρκή θέρμανση, δεν υπήρχε διαθέσιμος πίνακας για τους σχεδιαστές, με αποτέλεσμα να κολλήσουν δύο κόλλες χαρτί στον τοίχο με σελοτέηπ για τον Celoni, το μικρόφωνο δεν λειτουργούσε, ώστε να ακούμε άνετα όλοι, και χωρούσαν άνετα οι διπλάσιοι σε αυτόν τον χώρο. Μιλώντας για μικρόφωνα, στο panel room και στο workshop, πλέον είχε ασύρματα μικρόφωνα, αντί των ενσύρματων που είχαν πέρσι, το οποίο είναι μία μεγάλη βελτίωση. Ο χώρος των workshops θέλει περισσότερη οργάνωση και θα είναι ιδανικός, καθώς έχει ηχομόνωση.

Και κάπως έτσι, τελείωσε το διήμερο. Με ελάχιστα ψώνια (όπως και πέρσι, γιατί γιορτές έρχονται), νέες εμπειρίες και συναντήσεις. Συνοψίζοντας, το δεύτερο AthensCon θεωρώ ότι ήταν ελαφρώς βελτιωμένο από το πρώτο, σε συγκεκριμένα σημεία, με έμφαση στην προσέλευση του κόσμου, αλλά επιβεβαιώνει το ρητό που είχαμε στη σχολή μου, πως τα τρία πρώτα χρόνια είναι δύσκολα, και μετά στρώνει η κατάσταση. Προσωπικά, μου άρεσε απείρως περισσότερο το πρώτο, λόγω καλεσμένων και εκθετών, αλλά στο δεύτερο είχε καλύτερη ενέργεια, λόγω της μεγαλύτερης προσέλευσης κόσμου.

Εύχομαι περισσότερους καλεσμένους και πιο ενδιαφέροντα events, στο επόμενο, επίσημα πλέον, χειμερινό Con της Αθήνας.

Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στο αφιέρωμα είναι του Τάσου Παπαδόπουλου.