Thunderbolts #7

Thunderbolts #7

Είμαι fan των Thunderbolts από την πρώτη στιγμή που διάβασα κάποιο τεύχος στις αρχές του 2000. Η ανακοίνωση του νέου comic, το οποίο θα αποτελούνταν από το original roster, με την προσθήκη του Winter Soldier και ενός cosmic cube με τη συνείδηση ενός τετράχρονου κοριτσιού, η αλήθεια είναι πως με είχε ενθουσιάσει. Και ύστερα, ήρθε το πρώτο τεύχος, για να αποδείξει πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα κακό “90s revival”, το οποίο απλά αδιαφορεί για το τι έχει συμβεί στους χαρακτήρες (και στα comics γενικά) τα τελευταία 20 χρόνια.

Έξι τεύχη μετά, ο Winter Soldier βρίσκεται στη φυλακή, όπου τον επισκέπτεται ο Captain “Hail Hydra” America, ενώ η υπόλοιπη ομάδα οργανώνει την απόδρασή του, με τη βοήθεια του μοναδικού μέλους του original roster που έλειπε, δηλαδή της Songbird.

Το πολύ θετικό είναι πως ο Sean Izaakse, ο οποίος αντικατέστησε τον Malin, χωρίς να είναι σπουδαίος σχεδιαστής, βοηθάει το comic να βγει από την χρονότρυπα στην οποία βρισκόταν και να σταματήσει να μοιάζει σαν κακό έντυπο του 1996. Αν αλλάξουν και οι απαράδεκτες αναχρονιστικές στολές, το αποτέλεσμα – οπτικά τουλάχιστον – θα είναι αρκετά βελτιωμένο. Στο κομμάτι του σεναρίου, το έβδομο τεύχος είναι μάλλον το καλύτερο μέχρι τώρα, λόγω της χημείας που αναπτύσσεται ανάμεσα στα μέλη της ομάδας, καθώς και μεταξύ των Cap και Bucky. Επίσης, η Melissa αποδεικνύεται απαραίτητο συστατικό των Thunderbolts και η παραμονή της ανεβάζει τις πιθανότητες βιωσιμότητας του τίτλου.

Αν και βελτιωμένο, το THUNDERBOLTS συνεχίζει να μην εντυπωσιάζει, αποτελώντας μια ακόμη χαμένη ευκαιρία για τη Marvel.