Top 100 DC Comics

Ronin

Ελάχιστα comics έχουν προκαλέσει τόσο ανάμικτα συναισθήματα στο κοινό, όσο αυτό. Για μια μεγάλη μερίδα των αναγνωστών, υπήρξε το πρώτο πραγματικό αριστούργημα του Frank Miller, ο οποίος, απαλλαγμένος από τα δεσμά της Marvel (για όσους δεν γνωρίζουν, στα 80s η DC πρόσφερε πολύ πιο πρόσφορο έδαφος από το House Of Ideas, για πειραματισμούς και ανατρεπτικές δημιουργίες, σε όσους δημιουργούς ενδιαφέρονταν για κάτι παραπάνω από “ένα ακόμη υπερηρωικό story”), μπόρεσε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του, να ασχοληθεί με τα themes που πραγματικά τον απασχολούσαν, και να μοιραστεί ιδέες, απόψεις και τεχνικές, με τους “ψαγμένους” αναγνώστες.

Γιά άλλους, πάλι, υπήρξε ένα περίεργο και δυσνόητο comic, που απείχε πολύ από την θρυλική δουλειά του Miller στο DAREDEVIL, και με artwork που δεν θύμιζε σε τίποτα το WOLVERINE του Chris Claremont. Στα μάτια τους, ήταν ένα pretentious “διάλειμμα” του Miller από την “κανονική” δουλειά του – κάτι που έπρεπε να βγάλει από μέσα του, προτού επιστρέψει στο mainstream που τόσο τον αγαπούσε.

Για μένα, και οι δύο πλευρές έχουν (εν μέρει) δίκιο. Το RONIN είναι ένα πραγματικό αριστούργημα και πιθανότατα το καλύτερο comic που έχει γράψει και σχεδιάσει ο Miller, χωρίς όμως αυτό να μειώνει με κάποιον τρόπο τη δουλειά του στο DAREDEVIL, που είναι εξίσου σπουδαία και – με διαφορετικό τρόπο – πρωτοποριακή και ανατρεπτική.

Από την άλλη, είναι γεγονός πως υπήρξε απλά ένα σύντομο διάλειμμα, καθώς πολύ γρήγορα ο σπουδαίος δημιουργός επέστρεψε για τα καλά στο mainstream, χωρίς ποτέ ξανά να περπατήσει στα συναρπαστικά μονοπάτια που εξερεύνησε στο RONIN. Τουλάχιστον όχι με τόσο σίγουρα βήματα…