Top 100 DC Comics

Doom Patrol (Grant Morrison)

Το ότι η λίστα του φετινού Top 100 κυριαρχείται από superhero comics, δεν φαντάζομαι να εκπλήσσει κανέναν. Έχουμε να κάνουμε με την μία εκ των δύο εκδοτικών που έχουν από κοινού το copyright της λέξης “superhero”, οπότε προφανώς το ποσοστό θα έγερνε προς το μέρος χαρακτήρων με μάσκες, κάπες και μυστικές ταυτότητες. Αυτό που θεωρώ ότι έχει περισσότερο ενδιαφέρον, είναι το πόσα από τα καλύτερα υπερηρωικά comics της DC είναι αυτά που επιχειρούν να σχολιάσουν, να αναλύσουν και να αποδομήσουν το είδος.

Στην προηγούμενη θέση της λίστας μας, για παράδειγμα, συναντήσαμε τον γερασμένο, βίαιο Batman του THE DARK KNIGHT RETURNS, λίγο πιο πάνω θα βρούμε την αντιπαράθεση παλιών ηθικών χαρακτήρων με τους βίαιους νέους υπερήρωες, ενώ ακόμη πιο πάνω θα έχουμε μια από τις πλέον ιδιοφυείς αποδομήσεις του υπερηρωικού genre από έναν γνωστό βρετανό συγγραφέα. Εδώ, στο DOOM PATROL του Grant Morrison, έχουμε να κάνουμε με την ενδιαφέρουσα περίπτωση υπερηρώων που δεν έχουν καμία απολύτως όρεξη να είναι υπερήρωες.

Ο Cliff Steele ήταν οδηγός αγώνων. Μετά από ένα φρικτό ατύχημα, σώθηκε μόνον ο εγκέφαλός του, ο οποίος πλέον “ζει” μέσα σε ένα ρομποτικό σώμα. O Larry Trainor και η Eleanor Poole έχουν ενωθεί σε ένα ερμαφρόδιτο πλάσμα, ονόματι Rebis, από το μυστηριώδες ον Negative Spirit. Η Crazy Jane έχει 64 διαφορετικές προσωπικότητες, κάθε μία από τις οποίες έχει και διαφορετικές υπερδυνάμεις. Υπό την ηγεσία του “Chief”, Niles Caulder, προστατεύουν τον κόσμο από απειλές, που είναι πολύ παράξενες για να τις χειριστούν οι συμβατικοί ήρωες ομάδων όπως η Justice League.

Οι απειλές αυτές είναι τουλάχιστον εντυπωσιακές. Από τους Scissormen, που μιλούν ασυνάρτητα και “κόβουν” ανθρώπους έξω από την πραγματικότητα, και τον επιβλητικό Candlemaker στο ένα άκρο, μέχρι τον άκρως απολαυστικό Mr. Nobody στο άλλο, ως τον αρχηγό της Brotherhood of Dada, μιας οργάνωσης που διαπράττει παράλογα εγκλήματα, με βασικό κίνητρο το χάος, οι εχθροί που αντιμετωπίζουν οι ήρωες του DOOM PATROL κινούνται ανάμεσα στο τρομακτικό και το αστείο, όπως άλλωστε και οι ιστορίες του τίτλου.

Από την μία, έχουμε αλλόκοτες, συχνά μακάβριες ιστορίες, με φιλοσοφικές προεκτάσεις, όπως η ιστορία της πόλης Orqwith, ενός φιλοσοφικού κατασκευάσματος (που ο Morrison εμπνεύστηκε από μια ιστορία του Jorge Luis Borges), που επιχειρεί να εισβάλλει στον πραγματικό κόσμο. Από την άλλη, τα comics του Jack Kirby, το X-FORCE του Rob Liefeld, αλλά και ο επαγγελματικός “αντίζηλος” του Morrison, Alan Moore, περνούν από τις σελίδες του DOOM PATROL, υπό τη μορφή έξυπνων παρωδιών.

Ως κομμάτι του ρεύματος της British Invasion, το οποίο, εξάλλου, άνθισε κατά κύριο λόγο στην DC, το DOOM PATROL διακατέχεται από έναν αρκετά πιο καλλιτεχνικό αέρα από τα συνηθισμένα υπερηρωικά comics και αντλεί έμπνευση από πιο ασυνήθιστες πηγές. Στις επιρροές του Morrison, συγκαταλέγονται βιβλία ψυχολογίας και φιλοσοφίας, μπόλικη fringe science και μεταφυσική, αλλά και σουρεαλιστικός κινηματογράφος. Όλο αυτό το μείγμα έχει ως αποτέλεσμα ιστορίες που συνδυάζουν απόκοσμες εικόνες, ενδιαφέροντες φιλοσοφικούς προβληματισμούς, αρκετό χιούμορ και την επιθετική punk γραφή του νεαρού τότε Grant Morrison.

Όλα αυτά μπορεί να δημιουργούν την εντύπωση ότι το DOOM PATROL βασίζεται μόνο σε εντυπωσιασμούς, για να κερδίσει τους αναγνώστες του, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι χαρακτήρες του comic, βασανισμένοι και χωρίς πολλές ελπίδες να ξαναγίνουν “φυσιολογικοί”, έχουν όλοι καλογραμμένα story arcs, που ξετυλίγονται κατά την διάρκεια του run του Morrison.

Εν τέλει, το DOOM PATROL είναι ένα comic που καταφέρνει να πειραματιστεί με πάνω από ένα ύφος. Κυνικό, αστείο και “καλλιτεχνικό” ταυτόχρονα, όχι απλά καταφέρνει να αφηγηθεί την ιστορία του, αλλά είναι ίσως και ο μόνος τρόπος να παρουσιάσει κανείς τους “πιο παράξενους ήρωες του κόσμου”.

Ένα περίεργο υπερηρωικό comic, ή μια weird ιστορία που τυχαίνει να περιλαμβάνει υπερήρωες, το DOOM PATROL είναι ένας τίτλος που σίγουρα καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον των αναγνωστών, εξαπολύοντας κατά πάνω τους, τη μία εξωφρενική ιδέα μετά την άλλη.