Inhumans Vs X-Men #1

Η κατάσταση έχει φτάσει πλέον στο απροχώρητο και οι mutants έχουν μόνο δύο επιλογές: είτε να εγκαταλείψουν τη Γη, είτε να πεθάνουν από τα Terrigen Mists. Φυσικά, υπάρχει πάντα και ένα τρίτο ενδεχόμενο: να πολεμήσουν τους Inhumans για την επιβίωσή τους!

Φυλή εναντίον φυλής, ομάδα εναντίον ομάδας, ήρωες εναντίον ηρώων… Αυτές τις υποσχέσεις δίνει το INHUMANS VS X-MEN, χωρίς όμως να τις εκπληρώνει ακόμα. Έχοντας απογοητευτεί από το πρόσφατο DEATH OF X, δεν είχα και πολλές προσδοκίες για το sequel του, μπορώ να πω, όμως, ότι το πρώτο τεύχος μας παρουσιάζει μια ικανοποιητική αρχή για το event, προϊδεάζοντάς μας ευχάριστα για το τι θα ακολουθήσει. H Emma Frost και ο Magneto αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις των mutants και να επιτεθούν στους Inhumans. Κόντρα στις διαφωνίες του Beast, η… “μεταλλαγμένη αντίσταση” οργανώνεται και ακολουθούν αρκετά πισώπλατα χτυπήματα εναντίον των Inhumans, παρά την προσωρινή συνθήκη ειρήνης που έχει θεσπιστεί ανάμεσά τους. Το τεύχος κλείνει με τους X-Men να καταφτάνουν στο κατώφλι της Medusa, έτοιμοι για δράση!

Από τους X-Men, αυτοί που ξεχωρίζουν είναι ο Beast, αλλά και το δίδυμο Magneto και Emma. Οι δυο τελευταίοι είναι, ουσιαστικά, η κινητήρια δύναμη του event, οι δυο πιο αποφασισμένοι για πόλεμο. Και είναι λογικό, αν το καλοσκεφτούμε – η Emma πάντα έγερνε προς τη “σκοτεινή πλευρά”, ενώ ο Magneto είναι ένας από τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος. Όπως λέει και ο ίδιος, έχασε τα κοντινά του πρόσωπα από δολοφονικά αέρια χρόνια πριν και δεν είναι διατεθειμένος να το αφήσει να ξανασυμβεί! Ο Beast αναλαμβάνει τον ρόλο του ειρηνιστή. Έχει καλές προθέσεις και προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους να μην προβούν σε απερίσκεπτες πράξεις, χωρίς, όμως, να το πετυχαίνει τελικά. Από τον Beast απορρέει και το περισσότερο συναίσθημα του τεύχους, με τη σκηνή στην οποία επισκέπτεται τον, νεκρό πια, Cyclops, να είναι μια από τις πιο συγκινητικές.

Οι υπόλοιποι X-Men απλώς βρίσκονται εκεί και αναλώνονται σε λόγια, παρά σε πράξεις. Δεν μπορώ να πω ότι κάποιος είναι αντιπαθής, βαρετός, ή αφόρητος, εκτός από την Storm, η οποία είναι ιδιαίτερα εχθρική προς τον Beast. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι χαρακτήρες, παρά τα δεινά που έχουν περάσει, παραμένουν φίλοι. Το να επιτίθεται ο ένας στον άλλο, μόνο και μόνο για να σοκαριστεί ο αναγνώστης, είναι μια άστοχη κίνηση εκ μέρους της συγγραφικής ομάδας.

Όσον αφορά στους Inhumans, οι περισσότεροι παραμένουν αδιάφοροι. Προσωπικά, μου αρέσει αρκετά ο Black Bolt, ο οποίος όμως, σε αυτό το τεύχος, την πατάει σαν αρχάριος. Υπάρχει ένα μικρό plot twist που σχετίζεται με την πορεία του συγκεκριμένου χαρακτήρα στο IVX #1, το οποίο, όμως, είναι αρκετά προβλέψιμο, αν είστε λίγο καχύποπτοι εξαρχής. Πιο ενδιαφέρουσα φαίνεται να είναι η Medusa, την οποία θα χαρακτήριζα ως την Emma Frost των Inhumans. Παραμένει σκληρή και αμείλικτη, διοικώντας τους ανθρώπους της με σιδερένια πυγμή!

Το σχέδιο του Yu είναι πολύ λεπτομερές και αποδίδει ωραία τον σκοτεινό χαρακτήρα του τεύχους, ενώ τα χρώματα του Curiel δημιουργούν μια μουντή ατμόσφαιρα – μια ατμόσφαιρα πολέμου! Έχω αρκετή αγωνία για την απεικόνιση των σκηνών μάχης και ελπίζω ο Yu να ανταποκριθεί στις υψηλές προσδοκίες μου.

Με λίγα λόγια, τα θεμέλια χτίστηκαν – γερά θεμέλια, αν μη τι άλλο – και ήρθε η ώρα να ξετυλιχτεί ο μίτος. Ελπίζω να μην απογοητευτούμε στα επόμενα τεύχη, μέχρι τώρα, όμως, ο Soule και ο Lemire βρίσκονται σε αρκετά καλό δρόμο.