Top 100 DC Comics

Crisis On Infinite Earths

Από πολλές απόψεις, το CRISIS ON INFINITE EARTHS είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα απλό comic. Στην πραγματικότητα, είναι κάτι μεγαλύτερο από ένα “καλό comic”, ή ένα “σπουδαίο comic”. Ενδεχομένως ακόμη και από ένα comic που αξίζει να μπει στην καρδιά του Top 10 των all-time best έργων στην ιστορία μιας εκδοτικής που μετράει περισσότερα από 80 χρόνια ιστορίας! Είναι μεγαλειώδες, σημαντικό, επιδραστικό, πανέμορφο, συναρπαστικό στην πλοκή του και εξακολουθεί να αποτελεί σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τη συγκεκριμένη εκδοτική, αλλά και για τα υπερηρωικά comics, εν γένει.

Ελάχιστα comics έχουν κατορθώσει να πετύχουν όσα πέτυχε το CRISIS. Κατ’ αρχάς, αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον των παλιών αναγνωστών των τίτλων της DC, αρκετοί από τους οποίους είχαν “αυτομολήσει” προς Marvel μεριά, ενώ κάμποσοι ακόμη είχαν εγκαταλείψει τα comics συνολικά, αδυνατώντας να βρουν σημεία έλξης και ταύτισης στους αγαπημένους τους χαρακτήρες, που έμοιαζαν να είναι “ξεχασμένοι” σε παλαιότερες εποχές. Παράλληλα, δημιούργησε νέους αναγνώστες για την εκδοτική, καθώς το κίνητρο του να “μπεις” σε ένα Universe που πλέον δεν θα το βάραιναν 50 χρόνια continuity (μεγάλο μέρος του οποίου ήταν, κακά τα ψέματα, δαιδαλώδες, μπερδεμένο, γεμάτο αντιφάσεις και αναφορές σε πράγματα που δεν μπορούσαν να σταθούν στη μοντέρνα αισθητική των 80s – ναι, κάτι τύποι σαν εμένα το λατρεύουν, αλλά εμείς δεν είμαστε το μέτρο!) ήταν σημαντικό και σε συνδυασμό με τη γοητεία ενός creative team δοκιμασμένου σε έναν απόλυτα επιτυχημένο ongoing τίτλο (από τους λίγους της DC εκείνη την εποχή), έκανε το ρίσκο της δοκιμής του CRISIS να μοιάζει μικρό.

Ως event, το CRISIS ON INFINITE EARTHS ήταν αυτό ακριβώς που έπρεπε να είναι. Συσπείρωσε τους παλιούς αναγνώστες και έφερε καινούργιους, που είτε ήταν περίεργοι να μάθουν “πού πάει το πράγμα”, ή εμπιστεύονταν τα Marvel-like skills των Wolfman και Perez. Ως “continuity cleanser”, ήταν εξίσου επιτυχημένο, καθώς (θεωρητικά) ξεφορτωνόταν έναν τεράστιο όγκο από άχρηστο και επιβαρυντικό continuity και έδινε τη δυνατότητα σε creative και editorial teams να ξεκινήσουν (σχεδόν) από το μηδέν, δημιουργώντας νέους κόσμους, νέες πραγματικότητες, νέα origins και νέες προσωπικότητες για τους χαρακτήρες του Universe, είτε αυτοί ήταν οι iconic πρωταγωνιστές, οι πασίγνωστοι villains, ή τα ισχυρά supporting casts. Το γεγονός ότι η διστακτικότητα των bigwigs της εκδοτικής έβαλε φραγμούς στην ελευθερία των editors/δημιουργών, όσον αφορά στο πόσο “blank slate” ήταν πλέον το sub-universe κάθε χαρακτήρα, δεν μειώνει σε τίποτα την επιτυχία του CRISIS να ανοίξει το δρόμο. Το γόνιμο έδαφος υπήρχε, άσχετα με το αν υπήρχαν διαφωνίες για το τι έπρεπε να σπείρει ο καθένας στη συνέχεια…

Ως comic, όμως, γιατί να αξίζει να μπει στην κορυφαία δεκάδα των comics της DC; Ποιά είναι αυτά τα στοιχεία που διαθέτει, τα οποία οδήγησαν τους 19 από τους 25 συντάκτες, που συμμετείχαν σε αυτό το αφιέρωμα, να το συμπεριλάβουν στις επιλογές τους, με τους περισσότερους να του δίνουν και πολύ υψηλό βαθμό; Πολύ απλά, ως υπερηρωικό comic, είναι τέλειο, και αποτελεί ιδανικό ανάγνωσμα, χωρίς καν να παίζει ρόλο αν και κατά πόσο γνωρίζει κανείς τα “ενδότερα” του Pre-Crisis DC Universe, ή ακόμη και αν είναι εξοικειωμένος με τους περισσότερους από τους χαρακτήρες. Ναι, αν είσαι fan της DC και “πιάνεις” όλες τις αναφορές και τα inside trivia, είναι κατά τι πιο ηδονικό. Αλλά ακόμη και ένας “παρθένος” στον κόσμο της εκδοτικής, μπορεί να το απολαύσει και να βυθιστεί στη μαγεία του.

Από πλευράς ιστορίας, δεν του λείπει τίποτα! Η απειλή του Anti-Monitor, ο οποίος εξαφανίζει σιγά-σιγά τους κόσμους που αποτελούν το Universe της DC, είναι τεράστια και μοιάζει πραγματική (κάτι που πάντα παίζει ρόλο στο να “χαθείς” στην ανάγνωση ενός superhero comic), ενώ οι ήρωες είναι αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να την αντιμετωπίσουν, βιώνοντας παράλληλα απώλειες (Flash, Supergirl, Superboy) που είναι συχνές και πονάνε πολύ. (Κάποιες περισσότερο από άλλες. Αχ, Kara…)

Τα subplots ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο, αλλά με απόλυτα οργανικό τρόπο, τα cliffhangers σε αφήνουν με κομμένη την ανάσα, οι διάλογοι είναι “αυτοί ακριβώς που πρέπει να είναι”, ενώ, με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, όλες οι σκηνές αποδεικνύονται χρήσιμες για την εξέλιξη του plot (και την επίτευξη του στόχου) και όλοι οι χαρακτήρες φαίνονται να έχουν λόγο ύπαρξης στην ιστορία. (Σε αντίθεση με το “αντίπαλο δέος” της εποχής, το απλά τραγικό SECRET WARS της Marvel, στο οποίο το 90% των ηρώων και villains που έδωσαν το παρόν, ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, κομπάρσοι!)

Το φινάλε, σχεδόν αυτοαναφορικό και αναμφισβήτητα γλυκόπικρο, μας αναγκάζει και εμάς να αποχαιρετήσουμε τους κόσμους που χάνονται και να αφήσουμε πίσω μας το σύμπαν που αλλάζει ριζικά, ταυτόχρονα, όμως, μας προτρέπει να ανοίξουμε τα χέρια για να αγκαλιάσουμε το ανανεωμένο DC Universe και να εξερευνήσουμε το ανυπολόγιστο potential του.

Σχεδιαστικά, το CRISIS ON INFINITE EARTHS είναι ένα από τα πλέον όμορφα υπερηρωικά comics που έχουν εκδοθεί ποτέ. Ο George Perez, στην καλύτερη, ίσως, φάση της τεράστιας και σπουδαίας καριέρας του, κάνει “παπάδες”, παραδίδοντας (με τη βοήθεια του Jerry Ordway, στα μελάνια) ένα οργασμικό οπτικό αποτέλεσμα, όπου κάθε σκηνή, κάθε σελίδα και κάθε panel, χρειάζονται δύο, τρεις, ή περισσότερες θεάσεις, ώστε να είσαι βέβαιος πως δεν έχεις χάσει πράγματα! Εντυπωσιακά splash pages, επικά double page spreads, πανέμορφα στημένες σελίδες με απίστευτη ποικιλομορφία στο layout, υπέροχα σχεδιασμένα panels, άριστα σκιτσαρισμένες (και “on model”!) φιγούρες, πυκνά και γεμάτη λεπτομέρεια backgrounds, εκπληκτικά εξώφυλλα. Ο Perez ήταν superstar artist και πριν από το CRISIS, αλλά μετά από αυτό έγινε μύθος! Δικαίως θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερος superhero artists όλων των εποχών.

Το CRISIS ON INFINITE EARTHS είναι ένα πραγματικά μεγάλο comic και αυτό είναι κάτι που παραδέχονται ακόμη και αυτοί που δεν ενθουσιάστηκαν όταν το διάβασαν (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι). Για τον casual αναγνώστη, που αναζητεί μια δυνατή, επική υπερηρωική ιστορία, είναι μια από τις τρεις-τέσσερις πιο στάνταρ επιλογές. Για τον φανατικό superhero fan, είναι αυτό ακριβώς που έψαχνε σε όλη του τη ζωή – ένα μεγαλειώδες comic, με πλούσιο και πρωτοκλασάτο cast, σημαντικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα, και άψογο superhero artwork.

Για τους εραστές του DC Universe, είναι κομμάτι της ίδιας μας της ζωής. Είναι το Α και το Ω. Είναι αυτό που φέρνουμε στο νου, όταν καμιά φορά αισθανόμαστε πως αρχίζουμε να βαριόμαστε τα υπερηρωικά comics, για να θυμόμαστε πως το genre είναι πολύ μεγαλύτερο από τις όποιες δικές μας ανασφάλειες. Είναι τόσο σημαντικό, που αν δεν είχε δημιουργηθεί στο δικό μας σύμπαν, θα φροντίζαμε να βρούμε τρόπο για να ταξιδέψουμε σε κάποια άλλη Γη, όπου θα μπορούσαμε να το αναζητήσουμε και να το απολαύσουμε…