Top 100 DC Comics

4. Kingdom Come

Άσχετα με τα γούστα ή τις προτιμήσεις του καθενός, το KINGDOM COME αξίζει να διαβαστεί – και να διαβάζεται στον αιώνα τον άπαντα – καθώς, 20 χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι μια σπουδαία αναγνωστική εμπειρία.

04

Kingdom Come

1996WriterMark WaidArtistAlex RossDC Comics

Βασισμένο σε μια αρκετά εμπεριστατωμένη ιδέα του Alex Ross, ο οποίος πέρα απο την καταπληκτική δουλειά στην εικονογράφηση έγραψε και το πρώτο 40σέλιδο draft, και χάρη στην εμπειρία και στις συγγραφικές ικανότητες του Mark Waid, το KINGDOM COME δικαίως θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα comics που έχει κυκλοφορήσει η DC.

Δέκα χρόνια μετά την πρόωρη συνταξιοδότηση του Superman και την αποχώρησή του από τον ρόλο του προστάτη της γης, τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά για τον πλανήτη. Οι ήρωες, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κρυπτονιανού, είτε κρέμασαν τις στολές τους είτε εξαφανίστηκαν, ενώ άλλοι συνεχίζουν να προσπαθούν να βοηθήσουν, αλλά χωρίς πολλές δημόσιες εμφανίσεις και τυμπανοκρουσίες. Μια νέα γενιά ηρώων έχει αναλάβει την προστασία του πλανήτη. Μια γενιά χωρίς τον αξιακό και ηθικό κώδικα της παλιάς φρουράς. Μια γενιά που δε διστάζει να σκοτώσει ή να κάνει επίδειξη της δύναμης της, αδιαφορώντας για τους αθώους που μπορεί να βρεθούν στην μέση. Πόσο όμως απέχουν από τους εχθρούς τους;

Από εδώ ξεπηδούν και τα βασικά ερωτήματα που διαπερνούν τις σελίδες του KINGDOM COMΕ, το οποίο εστιάζει στη φύση των superheroes και στο κατά πόσο το super μπορεί να κάνει τον hero. Είναι οι δυνάμεις ή κάτι άλλο που κάνει κάποιους να ξεχωρίζουν και να αναλαμβάνουν το έργo της προστασίας των υπολοίπων; Και όποιος έχει υπερδυνάμεις μπορεί να γίνει ήρωας; Και τελικά η κοινωνία χρειάζεται ήρωες; Και αν υποθέσουμε πως όντως τους χρειάζεται, μπορούν οι ήρωες να είναι παντός καιρού ή καθώς αλλάζουν οι κοινωνίες πρέπει να αλλάζουν και οι ήρωες, προσπαθώντας να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα;

Μετά από μια καταστροφή, η οποία οφείλεται στην απερισκεψία μερικών νέων υπεράνθρωπων, ο Superman αποφασίζει να επιστρέψει. Αλλά ο μεγαλύτερος ήρωας του πλανήτη δυσκολεύεται να βρει τον ρόλο του. Κάτι έχει σπάσει μέσα του. Τις ίδιες όμως δυσκολίες αντιμετωπίζουν και όλοι σχεδόν οι πρωταγωνιστές του KINGDOM COME. Η Wonder Woman, μάλλον ο πιο δυναμικός χαρακτήρας του comic,  λόγω του διωγμού της από το Τάγμα των Αμαζόνων, έχει αποφασίσει πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα κι έχει αγκαλιάσει πλήρως την πολεμική της παράδοση. Από την άλλη, ο Batman, αν κι έχει δεχθεί πολλά πλήγματα, μοιάζει να παραμένει πιστός στις αξίες του, απλά με αρκετά αυξημένο το φλέγμα του και τον κυνισμό του.

Οι τρεις τους εκφράζουν τρεις διαφορετικές αντιλήψεις πάνω στην άσκηση της εξουσίας και στον ρόλο των ηρώων. Από τη μία, ο Superman, έχοντας μια κάπως παλιομοδίτικη και απόλυτη άποψη περί ηθικής, προσπαθεί να επιβάλλει μέσα από σκληρά μέσα τον αξιακό του κώδικα στη νέα γενιά. Η Wonder Woman, αν και μάλλον δεν τάσσεται καθαρά ενάντια στα μέσα που χρησιμοποιούν οι νέοι υπεράνθρωποι, αντιδρά στην άναρχη δομή τους και στον τρόπο δράσης τους. Τέλος, ο Batman εκπροσωπεί παραδόξως μια πιο φιλελεύθερη αντίληψη, κατακρίνοντας τις μεθόδους του Superman, ενώ συγχρόνως λειτουργεί κι ως το πρότυπο για μια ολόκληρη νέα γενιά, η οποία προσπαθεί να παντρέψει τις συνήθειες του νέου κόσμου με τον παλιό. Παράλληλα, από εδώ παρελαύνει και χρησιμοποιείται με μαεστρία σχεδόν όλο το roster της DC, ποτίζοντας το αποτέλεσμα με ισχυρές δόσεις νοσταλγίας. Και, φυσικά, η επιλογή του Captain Marvel να έχει το ρόλο που έχει στην εξέλιξη της ιστορίας σίγουρα δε μπορεί να θεωρηθεί τυχαία.

Το 1996, όταν κυκλοφόρησε το KINGDOM COME, η βιομηχανία των comics περνούσε μια κρίση, καθώς από τη μία είχε εγκαταλείψει την ανεμελιά και την αθωότητα της Golden και της Silver Age, ενώ από την άλλη το grim and gritty ύφος που εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του 1980 έμοιαζε να φτάνει σε τέλμα. Παράλληλα, η αισθητική των comics, που προσπαθούσε να “πιάσει” τη νέα γενιά αναγνωστών, κατέληγε σε αναπαραστάσεις και ιδέες που σήμερα μπορεί να προκαλούν γέλιο, αλλά τότε ουσιαστικά ήταν το standard. Μέσα σε αυτό το κλίμα, το KINGDOM COME περιέγραψε τη διαφορά δύο κόσμων που βρίσκονταν σε σύγκρουση. Από τη μία, η κλασική χαρούμενη παράδοση των comics, με όλες τις μονόπλευρες αναγνώσεις της πάνω στη φύση του καλού και του κακού και, από την άλλη, η σκοτεινή προσέγγιση της νέας γενιάς δημιουργών, η οποία από ένα σημείο και μετά μάλλον κάπου είχε χάσει το μέτρο. Προσπαθώντας να δώσουν λύση, οι δημιουργοί κατέληξαν να δώσουν το στίγμα των comics στην αυγή των 00s. Απέναντι στη σύγκρουση πρότειναν την ισορροπία, η οποία μέχρι και σήμερα φαίνεται να είναι ο στόχος, ειδικά αν κρίνουμε από το πρόσφατο REBIRTH της DC. Οι ήρωες του KINGDOM COME αγγίζουν το απόλυτο σκοτάδι, για να καταλήξουν, όμως, πιο κοντά στο φως, ενώ η λύση τελικά έρχεται από την πλευρά των ανθρώπων και όχι απο την πλευρά των υπερανθρώπων.

Οι Waid και Ross κατάφεραν να παραδώσουν ένα αριστούργημα, στο οποίο, από όπου κι αν το πιάσεις, δύσκολα βρίσκεις ρωγμές. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι δεν έχει αδυναμίες. Αλλά, βάζοντάς το μέσα στο πλαίσιο της εποχής του, το KINGDOM COME στέκεται επάξια ως ένα από τα καλύτερα comics της εταιρείας. Οι δύο δημιουργοί δεν κατάφεραν και μάλλον δύσκολα θα καταφέρουν να το ξεπεράσουν ποτέ. Αλλά αυτό είναι απολύτως λογικό. Ελάχιστοι δημιουργοί θα καταφέρουν να το ξεπεράσουν.

Το KINGDOM COME δεν είναι ένα ακόμη Elseworlds της DC. Είναι μια από τις σπουδαιότερες ιστορίες του είδους. Είναι μια ιστορία πτώσης και αναγέννησης. Μια ιστορία που προκαλεί τον αναγνώστη να σκεφτεί πάνω στη φύση της ηθικής και των ηρώων. Είναι μια ιστορία βαθιά ανθρώπινη, που εστιάζει στους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν, αλλά παράλληλα παίρνει διαστάσεις έπους. Είναι ένα comic που όλοι οι φίλοι του είδους θα πρέπει να έχουν διαβάσει.