Top 100 DC Comics

The Sandman

Τις ξέρετε αυτές τις εμπειρίες που άλλαξαν τη ζωή σας. Κάποιες δε τις θυμόμαστε. Τα πρώτα μας λόγια, τα πρώτα μας βήματα. Κάποιες θα τις θυμόμαστε για πάντα. Η πρώτη μέρα στο σχολείο, το πρώτο φιλί, το πρώτο μεθύσι. Σε αυτές τις τελευταίες, σε αυτές που πάντα θα θυμάμαι, που με άλλαξαν για πάντα, ανήκει και η πρώτη φορά που διάβασα το THE SANDMAN. Διάβαζα comics από μικρή και μεγάλο μέρος από το χαρτζιλίκι μου πήγαινε εκεί. Μέχρι που μια ημέρα, είπα την απλή φράση στον υπάλληλο του κομιξάδικου που σύχναζα – και πολύ καλού μου φίλου μέχρι σήμερα. Του είπα “θα ήθελα να διαβάσω κάτι διαφορετικό”. Χωρίς να διστάσει, έπιασε από το ράφι τον πρώτο τόμο του THE SANDMAN. Δεν είχα ιδέα πόσο διαφορετικό ήταν αυτό που με περίμενε.

Λίγα πράγματα με έχουν κάνει να νιώσω όπως νιώθω για το THE SANDMAN και τον δημιουργό του, Neil Gaiman. Η αγωνία μου να μαζέψω τα χρήματα για τον επόμενο τόμο ήταν απερίγραπτη. Και ο θαυμασμός μου για τη σύλληψη, τη φαντασία, το κείμενο του Neil Gaiman παραμένει αμείωτος μέχρι σήμερα. Εξέφρασα την αγάπη μου και στο Top 50 Writers του Comicdom, όπου ο Neil έφτασε στη 2^η θέση και δε θα σας κουράσω άλλο εδώ.

Αν έπρεπε να πω σε μία φράση τι είναι το THE SANDMAN, θα έλεγα ότι είναι οι περιπέτειες του Dream, ενός από τους Endless, του άρχοντα των ονείρων. Και ίσως κάποιος ανόητος θα πίστευε ότι θα είχε να κάνει με μια απλή ιστορία. Άντε, το πολύ-πολύ να έχει λίγο παραπάνω σουρεαλιστικές, ονειρικές εικόνες. Πόσο, μα πόσο λάθος!

Έχω διαβάσει άπειρα βιβλία, έχω καταπιεί ακόμα περισσότερα comics, έχω δει αμέτρητες ταινίες, έχω πάει σε πολλές θεατρικές και αφηγηματικές παραστάσεις. Κάποια από όλα αυτά τα έχω ξεχάσει εντελώς. Κάποια θα ήθελα πολύ να τα ξεχάσω. Από κάποια θυμάμαι ένα-δύο πράγματα που μου άρεσαν. Αλλά υπάρχει και μια εκλεκτή ομάδα, στην οποία ανήκουν όλα αυτά που έχουν σφηνωθεί στο κεφάλι μου και δε λένε να βγουν. Αυτά που θυμάμαι από την αρχή μέχρι το τέλος τους, με κάθε λεπτομέρεια. Το THE SANDMAN είναι από αυτά.

Η ιστορία ξεκινάει με τον Morpheus να είναι αιχμάλωτος, δεμένος με μάγια. Και περιμένει. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να απελευθερωθεί. Έχει χρόνο. Είναι ο άρχοντας των ονείρων, ένας θεός πιο παλιός και από το σύμπαν, η ενσάρκωση της ιδέας του ονείρου. Όταν τελικά απελευθερώνεται, ψάχνει να βρει τα αντικείμενα μέσα στα οποία έχει βάλει τη δύναμή του. Σε αυτό το ταξίδι θα χρειαστεί τη βοήθεια του John Constantine, του J’onn της Justice League και θα φτάσει στην ίδια την Κόλαση.

Είναι τόσο απίστευτα και μαγικά βασική αυτή η ιστορία, τόσο χιλιοειπωμένη. Όχι; Ο ήρωας που ψάχνει κάτι, πολύ συχνά μια τριάδα ή επτάδα; Πρέπει να περάσει δοκιμασίες για να αποκτήσει αυτό που λαχταρά; Έλα τώρα, την έχουμε ακούσει ξανά και ξανά. Ίσως εννοείς ότι δεν την έχουμε ξανακούσει όπως την είπε ο Gaiman. Συμφωνώ. Άλλωστε αυτή είναι η μεγαλοφυΐα του THE SANDMAN. Όλες τις ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτή τη σειρά τις έχουμε ξανακούσει, όλες έχουν αυτό το οικείο που μας τυλίγει σα ζεστή κουβέρτα μέσα στο κρύο. Και την ίδια ώρα, είναι τόσο διαφορετικές, τόσο αλλοπρόσαλλες και διαστρεβλωμένες, που θες να πετάξεις την κουβέρτα από πάνω σου, γιατί νιώθεις κάτι να περπατάει κάτω από αυτή. Αν βουτήξεις μέσα στον κόσμο του THE SANDMAN, θα τον νιώσεις να μπαίνει στο πετσί σου. Και δε θα σου αρέσει αυτός ο κόσμος. Αλλά δε θα θες να φύγεις ποτέ.

Θα έφτανε να είχε φτιάξει αυτόν τον κόσμο, να έχει συλλάβει αυτή την ιδέα και αυτό θα ήταν αρκετό για να κάνει τον Gaiman έναν εξαιρετικό συγγραφέα. Αλλά, επειδή αυτό το αγόρι είναι πολλά παραπάνω, είπε να μας χαρίσει και μερικούς από τους πιο φανταστικούς χαρακτήρες στο χώρο των comics, αλλά και της Tέχνης.

Ο ίδιος ο Morpheus είναι ένας απίστευτα τραγικός χαρακτήρας. Αν περιμένετε έναν ολίγον τι τρελό τύπο που να μοιάζει με ringmaster τσίρκου, ξεχάστε το. Ο Dream είναι ένας αυστηρός αφέντης, αδυσώπητος, υπεροπτικός και σκληρός με όλους γύρω του. Οι γυναίκες που τον αγάπησαν έχουν υποφέρει (η μούσα Καλλιόπη είναι ανάμεσά τους), είναι αποξενωμένος από το γιο του (τον Ορφέα) και συμπεριφέρεται σαν executive bastard στους υποτακτικούς του. Παίρνει τη δουλειά του υπερβολικά στα σοβαρά και ώρες-ώρες μοιάζει σαν να έχει Asperger’s με την αδυναμία του να δείξει συναισθήματα, να καταλάβει πώς νιώθουν οι άνθρωποι και με την απίστευτη φοβία του για αλλαγή. Η προσπάθειά του να αλλάξει όσο κακό έχει κάνει είναι αυτό με το οποίο καταπιάνεται μεγάλο μέρος του comic.

Από την άλλη, η μεγάλη του αδερφή, η Death, είναι το πιο γ@μ@το άτομο! Αυτός είναι και ο λόγος που ανέβηκε πιο ψηλά στο Top 100 Characters του Comicdom από τον πρωταγωνιστή αδερφό της. Αν υπάρχει στα αλήθεια ο Grim Reaper, ας δώσουν οι Endless να είναι σαν τη Death. Γιατί αν είναι όλοι να πεθάνουμε, τουλάχιστον ας γνωρίσουμε αυτό το φανταστικό, κεφάτο, αισιόδοξο κορίτσι. H Death “έχει το σώμα ενός μοντέλου, τα ρούχα ενός ποιητή και το χαμόγελό του καλύτερού σου φίλου”. Αντίθετα με τον αδερφό της, η Death έχει εμπάθεια, κατανοεί όλα τα πλάσματα. Ίσως γιατί ζει μια μέρα σαν άνθρωπος κάθε 100 χρόνια.

Και τα υπόλοιπα αδέρφια έχουν το ενδιαφέρον τους. Ο Destruction και η εξαφάνισή του κινητοποιούν την ιστορία μία ακόμη φορά. Η Delirium (κάποτε Delight) είναι ένα punk κορίτσι σε μια μόνιμη κατάσταση… ντελίριου. Ο/Η Desire με την απίστευτα σκληρή καρδιά του και η δίδυμη αδερφή του, η Despair. Πιο βαρετός – αλλά για καλό λόγο – είναι ο Destiny.