Justice League / Power Rangers #1

Batarangs εναντίον Dragon Daggers! Batmobile εναντίων Zords! Μετά τη σύμπραξη των Batman και Teenage Mutant Ninja Turtles και την επίσκεψη του Green Lantern στο σύμπαν του STAR TREK, ένα ακόμα crossover, αυτή τη φορά από τις DC και Boom! Studios, κάνει ποδαρικό για το 2017 και ενώνει δύο μεγάλα franchises, παραδίδοντας στους αναγνώστες και στους fans ακριβώς ό,τι υπόσχεται, και δυστυχώς τίποτα παραπάνω.

Το πρώτο αυτό oversized τεύχος (έχει κάποιες σελίδες παραπάνω από το καθιερωμένο 20σέλιδο) ξεκινά με ένα flash forward στο άμεσο μέλλον, με τους πρωταγωνιστές να βρίσκονται μπροστά από τα ερείπια μια πόλης. Αυτή η πόλη είναι η Angel Grove, η έδρα των Power Rangers. Από εκεί μεταπηδάμε στο παρόν, όπου διαδραματίζεται η υπόλοιπη ιστορία του τεύχους (και, κατ’ επέκταση, της υπόλοιπης σειράς) και περιγράφονται τα πρωθύστερα γεγονότα που θα οδηγήσουν στη συνάντηση των δύο υπερομάδων και θα μετατρέψουν το Angel Grove σε ένα απέραντο λάκκο.

Με το φινάλε ήδη προδομένο από τις πρώτες σελίδες, η πλοκή που ήδη έπαιζε με τη φωτιά, λόγω του ήδη χιλιοπαιγμένου premise (με τις ομάδες και τα μέρη να διαφέρουν κάθε φορά), βαδίζει σε ακόμα πιο επικίνδυνα και κλισέ μονοπάτια. Και, δυστυχώς, το τεύχος δε φαίνεται να προσπαθεί ή να θέλει να τα αποφύγει. Οι ήρωες συναντιούνται και αμέσως εμπλέκονται στη γνωστή παρεξήγηση, που ακολουθεί αυτές τις πρώτες συναντήσεις μεταξύ υπερηρωών. Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να καλύψει αυτή την συνάντηση με κάποιο έξυπνο τρόπο, αλλά αφήνει τα γεγονότα να ακολουθήσουν τη γνωστή, πλην αποτυχημένη συνταγή.

Η αντιπαράθεση αυτή απλώνεται καθ’ όλο το δεύτερο μισό του τεύχους, το οποίο έχει πιο αργό pacing από ότι το πρώτο μισό. Βέβαια, δεν εμφανίζεται όλο το cast της Kustice League, παρά μονάχα ο Batman, ο οποίος είναι αυτός που έρχεται σε άμεση επαφή μαζί τους, με τη πλάστιγγα της μάχης μάλιστα να γέρνει προς το μέρος του. Δεν ξέρω αν η σειρά είναι off-canon και για τα δύο σύμπαντα, το οποίο θα δικαιολογούσε κάποια λάθη στο continuity (ιδίως όσο αφορά το franchise των Power Rangers), αλλά ο συγγραφέας δεν εκμεταλεύεται το έδαφος που έχει για να αναπτυχθεί.

Σε αντίθεση με την τρέχουσα σειρά MIGHTY MORPHING POWER RANGERS, η οποία απευθύνεται στους παλιούς, ενήλικους πλέον fans της σειράς και περιγράφει μια ιστορία ενηλικίωσης, προσπαθώντας να προκαλέσει την νοσταλγία των αναγνωστών, με πιο ώριμο σενάριο,  ο Tom Taylor που αναλαμβάνει τα συγγραφικά ηνία αυτού του mini series βρίσκεται ένα βήμα πιο πίσω και απευθύνει τη σειρά σε ένα πιο μικρό ηλικιακά target group. Δε φαίνεται να καταλαβαίνει καλά τις δυνατότητες που μπορούν να του προσφέρουν οι χαρακτήρες του. Έτσι, πολλές από τις επιλογές των ηρώων φαίνονται απότομες και βεβιασμένες, με τον συγγραφέα να μην εξηγεί αρκετές από τις πράξεις τους.

O Stephen Byrne κατέχει τα ηνία του artwork έχοντας διπλό ρόλο, καθώς αναλαμβάνει τόσο το σχέδιο όσο και τα χρώματα του τεύχους. Αλλά η αλήθεια εδώ είναι ότι στο δεύτερο κομμάτι είναι πιο δυνατός, καθώς καταφέρνει να αποδώσει άψογα και αρκετά ρεαλιστικά τα χρώματα που πρέπει να συνοδεύουν τους Power Rangers και να τα συνδυάσει με τις πιο μουντές και σκοτεινές αποχρώσεις του σύμπαντος του Batman. Και το σχέδιο, φυσικά, με τις καθαρές γραμμές και τις ελαφρώς καρτουνίστικες επιδράσεις, προσφέρει πολλά στο να ενωθούν τα δύο αυτά σύμπαντα. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα με τον σχεδιαστή (και το οποίο παρατηρώ εκνευριστικά συχνά στα αμερικανικά comics) βρίσκεται στο γεγονός ότι αποτυγχάνει να αποδώσει τα ασιατικά χαρακτηριστικά της Trini/Yellow Ranger, η οποία φαίνεται να κατέχει λευκά χαρακτηριστικά.

Για όλους αυτούς που ήταν fans των σειρών, όταν έπαιζαν back to back σε ANT1 και STAR, ο τίτλος προσφέρει όλα αυτά που θα μπορούσαν να ονειρευτούν και προοικονομεί ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες γλυκές αμαρτίες. Ποιος δε θα ήθελε εξάλλου να δει τον Superman να παίζει ξύλο με το Megazord (OΚ, οι editors του Comicdom!); Αλλά προφανώς, το τεύχος δεν προσφέρεται για τους fans που αναμένουν κάτι λιγότερο ανιαρό. Στο επίκεντρο είναι η συνάντηση των δύο υπερομάδων και το comic προσπαθεί να κερδίσει όσα μπορεί από τον ενθουσιασμό της συνάντησης αυτής. Για όσους περιμένουν να διαβάσουν κάτι αντίστοιχο με το MIGHTY MORPHING POWER RANGERS, μάλλον θα βρουν το αποτέλεσμα απογοητευτικό.