Mezolith Book 2

Το πόσο αγαπώ το MEZOLITH δεν είναι κάτι που θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη. Έχω γράψει διθυραμβικό review για τον πρώτο τόμο, έχω πάρει συνεντεύξεις από τους δημιουργούς και το έχω διαφημίσει με κάθε ευκαιρία. Τελευταία απόδειξη της αγάπης μου είναι η μετάφραση που έκανα για την ελληνική έκδοση του MEZOLITH από την Jemma Press, για την οποία είμαι περήφανη και χαρούμενη.

Αυτόν τον δεύτερο τόμο τον περίμενα με την αγωνία ενός μικρού παιδιού, εδώ και πολύ καιρό. Ήξερα ότι έχει ολοκληρωθεί, είχα δει κάποια πράγματα από το artwork και λάμβανα νέα για την αναζήτηση νέας εκδοτικής στέγης, στην οποία είχαν επιδοθεί οι δημιουργοί. Και επιτέλους ήρθε στα χέρια μου, σε μια υπέροχη hardcover έκδοση από την Archaia. Ταιριάζει στο παραμυθιακό ύφος των εκδόσεων της Archaia το MEZOLITH. Άλλωστε, η εταιρεία εκδίδει το JIM HENSON’S THE STORYTELLER, βασισμένο στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά, στην οποία σύμβουλος ήταν ο Ben Haggart, συγγραφέας του MEZOLITH.

Αν μπορώ να πω από την αρχή το ένα και μοναδικό παράπονο για την έκδοση είναι το μέγεθος. Είναι πιο μικρό από το original album, αλλά τι να γίνει; Όταν “μετακομίζεις” στις ΗΠΑ, τα πράγματα έχουν την τάση να αλλάζουν μέγεθος και προς τα δύο άκρα της μεζούρας. Το μικρότερο μέγεθος σαφώς και δε με αφήνει να απολαύσω το υπέροχο σχέδιο του Adam Brockbank σε όλο του το μεγαλείο, αλλά δε μειώνει σε τίποτα την αξία του comic.

Αν δεν έχετε διαβάσει τον πρώτο τόμο, σας προτείνω να το κάνετε ανεπιφύλακτα και να με συγχωρήσετε για την αναίδειά μου να σας προτείνω την ελληνική έκδοση. Εκεί θα βρείτε την ιστορία του Poika, ενός μικρού αγοριού που μεγαλώνει στη Μεσολιθική εποχή, στην περιοχή που αργότερα θα γινόταν ένα νησί, στην Αγγλία. Σε αυτόν τον δεύτερο τόμο, ο Poika μεγαλώνει. Δεν είναι ακόμα άνδρας, αλλά είναι σε καλό δρόμο. Και τι υπέροχος, φανταστικός, συμπονετικός και σοφός άνδρας που θα γίνει!

Όπως και στο προηγούμενο τόμο, η πορεία του comic χωρίζεται σε διαφορετικά κεφάλαια, με ξεχωριστές ιστορίες που ενώνονται με μια λεπτή γραμμή. Αν έβαζα ένα όνομα σε αυτή τη γραμμή θα ήταν “Απληστία”. Χωρίς να το λέει ξεκάθαρα, το MEZOLITH BOOK 2 ασχολείται με τη βαθιά αυτή αμαρτία και μας δείχνει πώς ο άνθρωπος είναι ικανός να φάει τις ίδιες του τις σάρκες από την απληστία του. Κυριολεκτικά. Η πρώτη ιστορία είναι ένα μεσολιθικό crossover ανάμεσα στο THE WALKING DEAD και το GAME OF THRONES, απηχώντας κάτι από τους white walkers. Και, όταν αυτό γίνεται με το ανατριχιαστικά λεπτομερές σχέδιο του Adam, τότε το αποτέλεσμα είναι τρομαχτικό.

Τρομαχτική είναι και η βουτιά που μας βάζει ο Ben Haggarty να κάνουμε στα βάθη της ύπαρξής μας. Τι και αν η ιστορία μας εκτυλίσσεται χιλιάδες χρόνια πριν; Τι και αν βλέπουμε ένα χορό για τα κορίτσια που είχαν την πρώτη τους περίοδο; Τι και αν φορούν δέρματα και ζουν σε σκηνές; Έχουμε τις ίδιες κακίες, την ίδια σκληρότητα, το ανικανοποίητο. Αλλά και μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία για το μέλλον, την ίδια θέληση για ζωή, την αγάπη για τις ιστορίες, την αγωνία για το θάνατο, τη λαχτάρα του έρωτα.

Σε αυτόν τον δεύτερο τόμο, οι δύο δημιουργοί μας ταξιδεύουν από το θάνατο στη ζωή, από το χειμώνα στην άνοιξη, από τα αστέρια στο γκρεμό. Και είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι. Ο πρωταγωνιστής σε αυτό τον τόμο ωρίμασε και μαζί του φαίνεται να ωρίμασαν και οι δύο καλλιτέχνες, ο ένας πλέκοντας αριστοτεχνικά μιαν ιστορία μεστή και ο άλλος αποτυπώνοντας με εκθαμβωτικό τρόπο μιαν εποχή μακρινή, μα και τόσο οικεία.

Είναι σπάνιο μα και τόσο ωραίο, όταν οι αγάπες σου δε σε προδίδουν. Και το MEZOLITH δε με πρόδωσε.