Riverdale S01E01

Θα μπορούσα να ξεκινήσω το review με διάφορους περιγραφικούς τίτλους, όπως “Not your father’s Archie” και “Twin Peaks 90210”, ή να δανειστώ τον χαρακτηρισμό της Veronica Lodge για τον Archie Andrews και να το χαρακτηρίσω “The Justin Gingerlake Show”. Με αυτόν τον τρόπο, θα πιάσω μεν το γενικό θέμα, αλλά όχι όσο θα ήθελα. Γιατί η τηλεοπτική μεταφορά των Archie Comics με τη νέα σειρά RIVERDALE, είναι σίγουρα διαφορετική από όσο θα περίμεναν όλοι όσοι έχουν διαβάσει έστω και ένα τεύχος των συγκεκριμένων comics στη ζωή τους, αλλά είναι και πολλά περισσότερα.

Θα ξεκινήσω, λοιπόν, λέγοντας ότι η νέα τηλεοπτική σειρά δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τα comics, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τον τόνο της. Βέβαια, υπάρχουν τα κλασικά ARCHIE COMICS και υπάρχουν και τα πιο πρόσφατα, όπως το AFTERLIFE WITH ARCHIE. Αν και στη νέα τηλεοπτική σειρά δεν κάνουν την εμφάνισή τους απέθαντοι (όχι προς το παρόν, τουλάχιστον), τα κοινά της με τον συγκεκριμένο τίτλο είναι περισσότερα. Ξεχάστε τους χαρούμενους έφηβους που γνωρίζατε, τη φωτεινή και φιλική πόλη του Riverdale και τις περιπέτειες που εξαντλούνταν στο πώς ο Archie Andrews θα βρει λεφτά, πώς θα αποφασίσει με ποια θα βγει ραντεβού και πώς θα μπει στο μάτι του Reggie Mantle. Οι πρωταγωνιστές της τηλεοπτικής σειράς έχουν σοβαρά προβλήματα: απόντες ή καταπιεστικοί γονείς, μυστικά, αβέβαιο μέλλον, ψυχολογικά προβλήματα και ένας μυστηριώδης φόνος.

Ο εν λόγω φόνος είναι και αυτός που ανοίγει το πρώτο επεισόδιο του RIVERDALE, θέτοντας τον τόνο για ό,τι ακολουθεί. Μέσα από την αφήγηση ενός υπόπτως απόντα Jughead, μαθαίνουμε για τα δίδυμα αδέρφια Jason και Cheryl Blossom, την εκδρομή τους στο ποτάμι και την επιστροφή μόνο της αδερφής. Το φάντασμα του Jason ίπταται πάνω από τα κεφάλια των πρωταγωνιστών, καθ’ όλη τη διάρκεια του επεισοδίου, έως το τελευταίο λεπτό, που οι δημιουργοί μας επιτρέπουν να γευτούμε μία ακόμη μοναδική σταγόνα από το μυστήριο που περιβάλλει τη μικρή πόλη.

Ο φόνος, όμως, είναι μόνο η αρχή. Η πόλη του Riverdale μοιάζει συνεχώς να καλύπτεται από ένα μεγάλο και σκοτεινό σύννεφο. Οι γονείς των πρωταγωνιστών είναι γνωστοί μεταξύ τους, αλλά φαίνεται να κρύβουν πολλά μυστικά. Ο πατέρας της Veronica, μάλιστα, βρίσκεται ήδη στη φυλακή για υπεξαίρεση! Αντίστοιχα, η μητέρα της Betty Cooper (η οποία, για πρώτη φορά, συνειδητοποίησα ότι ονομάζεται Alice! Alice Cooper, get it?) είναι καταπιεστική και παράλογη. Και η κόρη της είναι αρκετά νευρωτική, σε σημείο που να αυτοτραυματίζεται. Και ο Archie; Διχασμένος ανάμεσα σε διαφορετικές καριέρες και διαφορετικά κορίτσια, αντιμετωπίζει τη θέση του με περισσότερο ρεαλισμό. Αλλά τουλάχιστον είναι παιδαράς και όχι τόσο ατσούμπαλος όσο στα comics.

Ο παιδαράς Archie δεν είναι και ο μόνος χαρακτήρας που άλλαξε για τη νέα τηλεοπτική σειρά. Πιστοί στο πνεύμα της εποχής, οι δημιουργοί άλλαξαν σε κάποιους χρώμα και σε άλλους σεξουαλικό προσανατολισμό, έτσι για να νιώσουν περισσότερο inclusive, politically correct, ή όπως, τέλος πάντων, λένε τον τιμητικό τίτλο που σου δίνουν όταν αλλάζεις (αποκλειστικά και μόνο) το λευκό χρώμα μιας επιδερμίδας ή τις (θεός φυλάξοι) straight διαθέσεις ενός χαρακτήρα. Η σημαντικότερη τέτοια αλλαγή, όμως, έχει να κάνει με την ηλικία ενός χαρακτήρα και το hotness level της, που ξεπερνά και αυτό του Archie! Δεν θα την αποκαλύψω, γιατί η έκφραση στο πρόσωπό μου, όταν το συνειδητοποίησα, ήταν αμίμητη, αλλά θα πω απλά ότι αυτή η αλλαγή προσθέτει μια ακόμη γωνία στο ερωτικό τρίγωνο των Archie, Veronica και Betty!

Όλες αυτές οι αλλαγές είχαν ως αποτέλεσμα να παρακολουθήσω μια teen drama σειρά μυστηρίου, που θα μπορούσε να ονομάζεται κάπως αλλιώς και σε αυτή να μην πρωταγωνιστεί η παρέα του Riverdale, αλλά μια οποιαδήποτε ομάδα ωραίων εφήβων και γοητευτικών γονιών (ο Luke Perry και η Madchen Amick είναι γονείς!). Και δεν θα μου έδιναν την αφορμή για να γκρινιάξω για τους χαρακτήρες και την πόλη που έχουν αλλάξει τόσο πολύ, ώστε να μην τους γνωρίζουμε.

Χωρίς αυτούς τους χαρακτήρες, όμως, θα έλειπε η καλύτερη σκηνή του πρώτου αυτού επεισοδίου: η στιγμή που ο Archie, καθισμένος σε ραντεβού με τη Betty, βλέπει για πρώτη φορά τη Veronica. Το δυνατό γέλιο που μου προκάλεσε δεν θα μπορούσε να συνοδέψει μια σκηνή με χαρακτήρες που γνώρισα πριν πέντε λεπτά. Με την ίδια λογική, θα ήταν ευκολότερο να βοηθήσω έναν άγνωστο χαρακτήρα με το ποια από τις δύο κοπέλες να διαλέξει (αν και, πάλι, η Veronica αποτελεί το διαχρονικό φαβορί). Επίσης, δεν θα θυμόμουν καν τα ελάχιστα περάσματα του Jughead – σοβαρά, τι τρέχει με αυτόν τον τύπο;

Από τη μία, λοιπόν, το RIVERDALE αποτελεί μια ακόμη teen drama σειρά μυστηρίου (με όλα τα κλισέ που περιλαμβάνει η κατηγοριοποίηση και ακόμη περισσότερα) και θυμίζει, έως έναν βαθμό, το τρισμέγιστο PRETTY LITTLE LIARS, που πλησιάζει στο τέλος του, ή το TWIN PEAKS που επανέρχεται – μείον, βέβαια, το μεταφυσικό στοιχείο. Από την άλλη, όμως, περιέχει ήδη καθιερωμένους χαρακτήρες που έχουν γίνει σχεδόν αγνώριστοι. Είναι σκοτεινό, είναι γνωστό, είναι αλλαγμένο, είναι παραπλανητικό. Και για αυτούς ακριβώς τους λόγους, δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε, ή αν είναι αναγκαία μια τέτοια σειρά στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα τηλεθέασής μου.

Έχω αποφασίσει, όμως, ήδη από τα πρώτα λεπτά του επεισοδίου, ότι θα αναβάλλω την απόφασή μου όσο μπορώ, ώστε να συνεχίσω να το παρακολουθώ. Και αυτό, στα δικά μου μάτια, είναι μια μικρή νίκη του RIVERDALE, μέχρι την επόμενη.