Loose Ends #1

Μία περίεργη αρχή για το συγκεκριμένο comic, με πολλά πράγματα να συμβαίνουν ταυτόχρονα. Flashbacks, αλκοόλ, προδοσία και πιστολίδι.

Ένας αχταρμάς από γεγονότα, τα οποία ξεκινάνε στο πάρκινγκ ενός μαγαζιού πάνω σε μία αμερικάνικη λεωφόρο. Ένα από τα κύρια πρόσωπά μας, ονόματι Sonny, κάθεται στο βρώμικο αυτοκίνητό του και ξαφνικά χτυπάει ο τηλεφωνικός θάλαμος δίπλα του. Κλείνει μία μυστηριώδη δουλειά – υποθέτω πως θα μάθουμε στην πορεία της ιστορίας τί ακριβώς δουλειά είναι – και μία σερβιτόρα τον πλησιάζει.

Παραγγέλνει ατελείωτες μπύρες και μεταφερόμαστε στο παρελθόν. Όχι πολύ παλιά, αλλά μάλλον είναι η αρχή αυτής της ιστορίας. Δεν κατάλαβα και πολλά σε αυτό το κομμάτι, γιατί έπεσε λίγο απότομα, πάνω-κάτω στη μέση του τεύχους, και τελείωσε το ίδιο απότομα. Τέλος πάντων, πίσω στο παρόν, το μαγαζί δεν έχει πολύ δουλειά, μόνο δύο ρεμάλια, κλασικές φάτσες σε τέτοια καταγώγια, που παρενοχλούν τις δύο σερβιτόρες και παίζουν μπιλιάρδο, πίνοντας μπύρες.

Η Kim και ο Sonny γνωρίζονται, μοιράζονται πολλές αναμνήσεις. Ούτε να τον σκέφτεται όμως δεν θέλει, πόσο μάλλον να τον βλέπει. Στη συνέχεια, σε αυτή τη σε λίγο χαοτική βραδιά, ο Sonny έχει γίνει τύφλα και τα ρεμάλια έχουν κλειστεί στο μπάνιο με τη σερβιτόρα – που το όνομά της ακόμα δεν έχουμε ακούσει. Στην προσπάθεια του Sonny να γίνει ήρωας, πέφτει όχι μόνο ξύλο αλλά και σφαίρες, οι οποίες, όμως, δεν σημαδεύουν εκεί που πρέπει και από λάθος η βραδιά γίνεται τραγική. Οι δυο τους φεύγουν κατευθείαν από τον τόπο του εγκλήματος.

Κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία, ενός comic που κινείται μέσα στη ζάλη, το οποίο φαίνεται και μέσα από το σχέδιο. Τα flashbacks και η μέθη μεταφέρονται πολύ ενδιαφέροντα στο χαρτί, με αλλεπάλληλα φίλτρα το ένα πάνω στο άλλο, κάτι που δίνει και μία αίσθηση επιμελημένης προχειρότητας, η οποία ταιριάζει κάπως στην ιστορία. Συνολικά, δεν είναι άσχημο το artwork, με τον σχεδιαστή να φτιάχνει ορισμένες πολύ ωραίες εικόνες με αρκετή λεπτομέρεια.

Αυτά γενικά για το LOOSE ENDS, που θα έχει στο σύνολο του τέσσερα τεύχη και είναι το “παιδί” του Jason Latour, ο οποίος μας λέει στο τέλος του τεύχους πως είχε ξεκινήσει από το 2006 αυτή την ιστορία, αλλά δεν φτούρησε. Δέκα χρόνια μετά, λοιπόν, το καταφέρνει! Άντε να δούμε πως θα συνεχίσει, γιατί η αρχή δεν ήταν τόσο εντυπωσιακή.