Δεσμώτης Του Ονείρου

Πάντα είχα μια ειδική θέση στην καρδιά μου για τα comics από Έλληνες δημιουργούς. Αρχικά, χάρη στο Comicdom Con Athens και στους πάγκους του και τον χώρο με τα fanzines, κατάφερα να διαβάσω ιστορίες που πάντα μου φαίνονταν πιο προσωπικές από τις ξένες εκδόσεις. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι μπορώ να ταυτιστώ πιο εύκολα με τις συγκεκριμένες ιστορίες. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι η σκηνή των comics στη χώρα μας αναπτύσσεται ακόμα και διαμορφώνεται συνεχώς, οπότε κάθε προσπάθεια μοιάζει στα μάτια μου με ένα τολμηρό άλμα.

Το ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είναι προϊόν της συνεργασίας του Θοδωρή Παπαδόπουλου με τον Γιώργο Μερκούρη. Ο πρώτος έχει κάνει το ντεμπούτο του με το πολύ όμορφο, αλλά σύντομο, comic ΜΙΚΡΕΣ ΖΩΕΣ, από την εκδοτική 9η Διάσταση, ενώ ο δεύτερος εμφανίζεται για πρώτη φορά εδώ.

Η Έλλη είναι μια φοιτήτρια που επιστρέφει στην πατρίδα της, τη Δράμα. Αιτία της επιστροφής της, η δολοφονία της μητέρας του κολλητού της από τον πατέρα του. Ή τουλάχιστον, έτσι δείχνουν τα πράγματα. Αλλά είναι όντως αυτή η αλήθεια; Άθελα της, η Έλλη θα βοηθήσει στην επίλυση της υπόθεσης, μετά από ένα όραμα που βίωσε.

Ο τόμος χωρίζεται σε τρία μέρη, με το τρίτο να είναι ο επίλογος της ιστορίας, και τα δύο πρώτα να είναι, ουσιαστικά, σαν επεισόδια τηλεοπτικής σειράς. Η υπόθεση είναι ξεχωριστή, αλλά υπάρχουν ιστορίες που τρέχουν από το ένα στο άλλο και σχέσεις που εξελίσσονται. Έτσι, ο Παπαδόπουλος κατορθώνει να ισορροπήσει με επιτυχία μεταξύ της αυτονομίας των δύο ιστοριών, αλλά και να τις εντάξει στο πλαίσιο μιας συνεχιζόμενης αφήγησης. Ο επίλογος κλείνει ικανοποιητικά τον πρώτο τόμο, αλλά αφήνει και ανοιχτά ενδεχόμενα για το μέλλον.

Στους διαλόγους, τα πράγματα είναι πιο ανάμικτα. Υπάρχουν μερικές σελίδες που είναι παραφορτωμένες και ως αποτέλεσμα καθυστερεί η αφήγηση. Επιπλέον, η επίλυση του εκάστοτε μυστηρίου έρχεται σχετικά γρήγορα, γεγονός πιο έντονο στο πρώτο μέρος του comic, στο οποίο θα μπορούσαν να ενταχθούν και άλλα story beats αστυνομικών ιστοριών. Ίσως και να φταίει που η πρωταγωνίστρια βλέπει οράματα σχετικά με το έγκλημα, οπότε αυτόματα χάνεται ένα μέρος του σασπένς.

Στα του σχεδίου, η δουλειά του Μερκούρη είναι αξιοπρεπής, αν και προφανώς διαφαίνεται η απειρία του. Η γραμμή του είναι καθαρή, καταφέρνει να αποδίδει με επιτυχία συναισθήματα μέσω των χαρακτήρων και ορισμένες φορές στήνει τις σελίδες με έξυπνο τρόπο, κάνοντας όσο πιο ενδιαφέρουσα μπορεί την ανάγνωση. Κάποιες άλλες φορές, όμως, επιλέγει μια πιο συμβατική προσέγγιση, της οποίας δεν είμαι μεγάλος fan. Επιπλέον, υπάρχει και το θέμα των backgrounds, καθώς ο Μερκούρης προτιμά να είναι πιο αφαιρετικός, στο μεγαλύτερο μέρος του comic, και να μη δίνει μεγάλη σημασία στο φόντο. Παρ’ όλα αυτά, όταν το κάνει, το αποτέλεσμα στην σελίδα μοιάζει πολύ πιο ολοκληρωμένο.

Συνδυάζοντας στοιχεία από αστυνομικό και κοινωνικό δράμα, πασπαλισμένο με λίγες υπερφυσικές πινελιές, το ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είναι μια καλή αρχή, με μερικούς πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες και δομή που επιτρέπει την εξερεύνηση διαφόρων ειδών ιστοριών. Ο ρυθμός της ιστορίας θα μπορούσε να είναι πιο προσεκτικός, ενώ ο Μερκούρης έχει τις ικανότητες για κάτι εξαιρετικό στο μέλλον. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι μια καλή πρόγευση των δυνατοτήτων του.