The Walking Dead S07E09

Ήρθε, λοιπόν, η περίοδος των mid-season πρεμιερών. Μετά το καθιερωμένο διάλειμμα της εορταστικής – με την ευρεία εννοία – περιόδου, οι αγαπημένες (αλλά και οι μη αγαπημένες) μας σειρές, επιστρέφουν μία-μία στη μικρή οθόνη, ως μια απαραίτητη συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα. (Να και μια χρονιά που δεν είναι κλισέ η παραπάνω φράση! Τι ψοφόκρυο είναι αυτό φέτος;)

Το WALKING DEAD, όπως κάθε diva που σέβεται τον εαυτό της, είναι μια από τις τελευταίες σειρές που κάνουν το comeback. Για μένα, σηματοδοτεί – ουσιαστικά – την επανέναρξη της σεζόν, αφού, κατά τη διάρκεια αυτού του διαλείμματος, πήρα την απόφαση να σταματήσω (προσωρινά ή μόνιμα, θα δείξει) σχεδόν όλες τις υπόλοιπες σειρές βασισμένες σε comics (βασικά, το Arrowverse συν το SUPERGIRL), λόγω έλλειψης χρόνου. Θα δικαιώσει, άραγε, το WALKING DEAD την παραμονή του;

Σε τέτοιες περιπτώσεις, το σημαντικό είναι να θυμηθούμε που είχαμε μείνει και να προσπαθήσουμε να μπούμε στο ίδιο mood. Το πρώτο μισό της σεζόν είχε ως σκοπό να μας δείξει, με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι η παρέα του Rick βρήκε το μάστορά της, στο πρόσωπο του Negan και των Saviors. Οι τελευταίοι, με συνεχή τρομοκρατία και αρκετές super βίαιες δολοφονίες, έδειξαν ότι δεν αστειεύονται. Επίσης, γνωρίσαμε, ή μάθαμε καλύτερα, τις άλλες δύο κοινότητες, το Hilltop και το Kingdom, καθώς και τους ηγέτες τους, Gregory και Ezekiel.

Παρ’ όλες τις δυσκολίες, το τέλος του προηγούμενου επεισοδίου, βρήκε τους ήρωές μας να λένε “enough is enough” και να αποφασίζουν πως δεν αντέχουν άλλο τον ζυγό του Negan. Βέβαια, επειδή το μάθημα τους έχει γίνει πάθημα (και την υπεροψία τους τη γκρέμισε με το ρόπαλό του ο Negan), καταλαβαίνουν ότι μόνοι τους δεν έχουν καμία τύχη, απέναντι σε έναν τόσο ισχυρό αντίπαλο, και πως η μόνη λύση είναι να σχηματίσουν συμμαχίες με τις άλλες κοινότητες, ώστε να ενώσουν δυνάμεις, αθροίζοντας πόρους. Κι εδώ έγκειται το μεγαλύτερο πρόβλημα του επεισοδίου, το οποίο αναλώνεται σε μακρές συζητήσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών, όπου άλλοι γνωρίζονται για πρώτη φορά, ενώ άλλοι ξανασυναντώνται. Βέβαια, όλη αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη, για να δημιουργηθεί το σκηνικό του δεύτερου μισού του έβδομου κύκλου.

Προφανώς, δεν είναι όλοι πρόθυμοι να τα βάλουν με έναν στρατό αδίστακτων δολοφόνων. Η σειρά εδώ κάνει κάτι ενδιαφέρον. Δείχνει τη διαφοροποίηση των ηγεσιών του Hilltop και του Kingdom, που είναι συγκρατημένες και αρνούνται τη διαμάχη, σε σχέση με ένα μέρος των κατοίκων τους, που είναι έτοιμοι για μια σύγκρουση. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μέντιουμ, για να καταλάβει ότι, μέχρι το τέλος της σεζόν, όλοι θα έχουν ενωθεί στον πόλεμο ενάντια στους saviors. Τί θα χρειαστεί για να γίνει αυτό; Συνήθως, μια τραγωδία αρκεί, για να αλλάξουν πολλές γνώμες.

Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω το επεισόδιο με μία λέξη, θα έλεγα πως είναι μέτριο. Ο ρυθμός, στο μεγαλύτερο μέρος, είναι αργόσυρτος, ενώ συμβαίνουν αρκετά γεγονότα που μοιάζουν μη ρεαλιστικά (ουσιαστικά, όλη η συνάντηση με το κοπάδι των walkers, στο τελευταίο μέρος του επεισοδίου). Το καλό είναι πως μεγάλο μέρος του set-up για το κλείσιμο του κύκλου, έχει βγει από τη μέση, οπότε μπορούμε να περιμένουμε καλύτερη συνέχεια.