Kingpin #1

Περισσότερο από τους ήρωες, νομίζω ότι οι villains είναι αυτοί που πολλές φορές μας ωθούν να διαβάσουμε μια ιστορία. Παραδοσιακά, είναι πιο σύνθετοι χαρακτήρες και στα χέρια των κατάλληλων δημιουργών μπορούν να κουβαλήσουν μόνοι τους έναν τίτλο. Άλλωστε, όσο ενδιαφέροντες και να είναι ως “κακοί”, έχει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον να τους βλέπουμε να μην είναι στατικοί, αλλά να εξελίσσονται και να προσπαθούν (ή έστω να δίνουν αυτή την εντύπωση) να γυρίσουν σελίδα στις ζωές τους.

Στο KINGPIN #1, βλέπουμε τον Wilson Fisk να προσεγγίζει μια ξεπεσμένη δημοσιογράφο, την Sarah Dewey, με σκοπό να γράψει την βιογραφία του, η οποία θα φέρει στο φως της δημοσιότητας όλη την αλήθεια για τις εγκληματικές του δραστηριότητες, για να λυτρωθεί από το παρελθόν του και να κάνει μια νέα αρχή. Η αληθινή πρωταγωνίστρια του πρώτου τεύχους είναι η Sarah, η οποία εισέρχεται απότομα στον κόσμο του Fisk, και βλέπουμε από τη δική της οπτική τον μεγιστάνα του εγκλήματος.

Ο Matthew Rosenberg επικεντρώνεται στην σχέση μεταξύ Wilson και Sarah. Κανείς τους δεν είναι τέλειος, και οι δύο έχουν προσωπικούς δαίμονες να αντιμετωπίσουν, αλλά προσπαθούν (;) ενεργά να αλλάξουν την κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά, όσο και αν προσπαθεί να παρουσιαστεί ως μετανιωμένος, η παρουσία του Fisk στο πλευρό της Sarah θυμίζει τον διάβολο, που είναι χαρισματικός, σου ψιθυρίζει στο αυτί και σε προτρέπει να υποκύψεις στα χειρότερά σου ένστικτα. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα μεταξύ των δύο χαρακτήρων και πώς θα επηρεάσει (θετικά ή αρνητικά) ο ένας τον άλλο.

Στον τομέα του σχεδίου, o Ben Torres, για να το πούμε απλά, κάνει παπάδες. Το σενάριο του Rosenberg απαιτεί πιο σκοτεινό ύφος, το οποίο θα αντανακλά τον κόσμο και τους ήρωες της ιστορίας, και ο Torres αποδεικνύεται ο κατάλληλος, καθώς το artwork του αποτελεί ένα κράμα Frank Miller, Eduardo Risso και (ίσως) John Romita Jr., αφήνοντας στην πορεία το δικό του στίγμα. Μαζί με τον Jordan Boyd, ο οποίος επιλέγει σκοτεινά και πιο μουντά χρώματα, δημιουργούν έναν κόσμο με σκληρές γραμμές, μέσα στις σκιές, γεμάτο από επιβλητικές, αλλά και “κουρασμένες” φιγούρες.

Το KINGPIN #1 είναι ένα δυνατό δράμα, με έντονα νουάρ στοιχεία, τα οποία εντοπίζονται τόσο στο γράψιμο, όσο και στο σχέδιο, που θα εξερευνήσει την ψυχοσύνθεση ενός από τους μεγαλύτερους κακούς της Marvel, του οποίου η φήμη έχει ενισχυθεί κατά πολύ τον τελευταίο καιρό, χάρη στην εξαιρετική ερμηνεία του Vincent D’Onofrio, στη σειρά DAREDEVIL. Σε σχέση με άλλους χαρακτήρες της εταιρίας, οι οποίοι έχουν υιοθετήσει πολλά στοιχεία των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών εκδοχών τους, ο Kingpin εδώ δεν είναι ο ευέξαπτος, κάπως ανασφαλής εγκληματίας, που βρίσκεται στην αυγή της βασιλείας του, αλλά ο αποφασιστικός, κατασταλαγμένος Wilson Fisk, που έχει αποφασίσει, φαινομενικά, να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο.

Η ραχοκοκαλιά της αφήγησης βρίσκεται στο αν ο Kingpin θα καταφέρει να αλλάξει, αν θέλει πράγματι να αλλάξει, ή αν πρόκειται για ένα ακόμη πολύπλοκο τέχνασμα, και αν η Sarah θα ενταχθεί στον κόσμο του, χωρίς να επηρεαστεί από αυτόν. Η γωνία του σύμπαντος της Marvel που είναι πιο ρεαλιστική, επικεντρωμένη σε street level ήρωες, μαφιόζους και αστυνομικές ιστορίες, είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και ποιοτικές, και το KINGPIN επιβεβαιώνει αυτή μου την πεποίθηση, καθώς έχει τα φόντα να γίνει μία από τις πιο κλασικές ιστορίες των τελευταίων χρόνων.