A Month In Covers

Σε τόσο μικρό χώρο, όσο η παρούσα στήλη, δε θα μπω στη διαδικασία ανάλυσης για το αν το comic είναι Τέχνη ξεχωριστή και μοναδική, αλλά το συγκεκριμένο αποδεικνύει το γιατί είναι και εξηγούμαι. Ενώνει με τρόπο που μόνο τα comics μπορούν, ιστορία, σχέδιο και στο συγκεκριμένο ακόμα και ήχο, με μία και μόνο εικόνα. Η ονοματοποιία του γέλιου μεταμορφώνεται σε τείχος ή τζάμι που σπάει – ή ό,τι άλλο θελήσει να δει ο θεατής – και ξαναγίνεται γέλιο που βασανίζει τον ήρωα και του δένει ακόμα και τα χέρια σαν χειροπέδες. Αυτή η η πληθώρα πληροφοριών με τόση αμεσότητα και σαφήνεια είναι μοναδική στο είδος.

Ο David Rubin σημειώνει σερί εμφάνιση μετά το ETHER του προηγούμενου μήνα, με ένα original graphic novel αυτή τη φορά. Πρόκειται για τη μεταφορά του πασίγνωστου μύθου του BEOWULF και ο σχεδιαστής εκμεταλλεύται τις δύο αντιμαχόμενες και κεντρικές φιγούρες της ιστορίας, τοποθετώντας τη μια πάνω στη άλλη. Αντί, όμως, να σχεδιάσει τον ήρωα συμπαγή και από πάνω να βάλει τις μολυβιές του τέρατος, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ο Grendel δεσπόζει άγριος και τρομερός.

Για μια σειρά σχετικά με τον κόσμο των παραμυθιών θα έλεγε κανείς ότι το εξώφυλλο είναι υπερβολικά αιματοβαμμένο. Όμως, είναι γεγονός ότι η μητέρα-σειρά του EVERAFTER, το FABLES, είχε πολλές στιγμές horror, έως και gore, όπως επίσης και τα παραμύθια τα ίδια. Ομοίως, το κορίτσι με τον λούτρινο μονόκερο βγαίνει αλώβητο και κυρίως ατάραχο, από ένα βαγόνι που έχει προηγηθεί μια τρομερή αγριότητα. Το βλέμμα προδίδει ότι το κορίτσι είναι και η αιτία του λουτρού αίματος. Για όσους κρατάνε σκορ, αυτή είναι η πέμπτη εμφάνιση της Tula Lotay.

Ευτυχώς που ο Shane Oakley είναι ένας ικανότατος σχεδιαστής, γιατί η αλήθεια είναι ότι είχα μπει στον πειρασμό να βάλω το συγκεκριμένο εξώφυλλο μόνο και μόνο για να γράψω αυτό τον τεράστιο τίτλο. Ένα εξώφυλλο που μυρίζει βρετανική gothic horror ατμόσφαιρα, λίγο old school, που καταφέρνει συν τοις άλλοις να χωρέσει όλο αυτόν τον τίτλο και να μη επισκιάζει τη συνολική εικόνα. Έντονες, κοφτές γραμμές και σκιές που μοιάζουν έτοιμες να τις κόψεις με ένα ψαλίδι και να φτιάξεις τη δικιά σου εικόνα.

Ο αγαπητός Julian Totino Tedesco, στην τέταρτη εμφάνισή του στη στήλη, αναλαμβάνει έναν ακόμη διαφορετικό τίτλο σε ύφος και στιλ και, παρόλο που το προσωπικό του στιλ δεν αλλάζει και πολύ, καταφέρνει πάντα να αποδώσει τη σωστή ατμόσφαιρα. Πορτοκαλί και μπλε άψογα συνδυασμένα και εναρμονισμένα με τις λιλά και κίτρινες λεπτομέρειες, σε ένα εξώφυλλο με pulpy αισθητική. Στο όμορφο logo, που ανήκει στην προηγούμενη σειρά με το ίδιο όνομα, προστίθεται ένας μεγεθυντικός φακός στο “e”, βάζοντας το μυστήριο στη νέα σειρά.

Ένα αρκετά διαφορετικό από τα συνηθισμένα εξώφυλλα, όπως ακριβώς περιμένουμε πάντα από την εξαιρετική ανθολογία ISLAND. O Michael Lee MacDonald είναι σίγουρα κλωνοποίηση του Brandon Graham, επιμελητή της ανθολογίας, δύο γεγονότα καθόλου τυχαία, όπως και ότι είναι έτεροι επηρρεασμένοι από τον μεγάλο Moebius. Το έργο θυμίζει εσωτερική σελίδα μιας ιστορίας και έχει ύφος κωμικό, από το παγωτό που γουρλώνει τα μάτια πριν το γλείψουν μέχρι το αγαπημένο ανθρωπάκι που κατουρά, σφυρίζοντας το λογότυπο της σειράς.

Μια εικόνα από το παρελθόν, όπου ο μικρός Moon Knight, με το χαρακτηριστικό εβραϊκό kippah στο κεφάλι, μεγαλώνει με τον Ιουδαϊσμό, καθώς ο πατέρας του ήταν ένας σεβαστός ραβίνος. Ο Αιγύπτιος θεός Khonshu, με το μοντέρνο κοστούμι και το κεφάλι πουλιού, που στέκεται πάνω από το παιδί, μοιάζει σαν να το διδάσκει, σαν να τον προσηλυτίζει στην δικιά του θρησκεία και, φυσικά, στην κάθοδο στην τρέλα των πολλαπλών προσωπικοτήτων. Ένα κομμμάτι της θρυμματισμένης προσωπικότητας του ήρωα θα ανήκει, ευλόγως, και στην παιδική ηλικία του.

Ο νεός Inhuman Mosaic δεν έχει πια φυσικό σώμα και μπορεί να μπαίνει μέσα σε άλλα σώματα και να τα ελέγχει ολοκληρωτικά, μαζί με τις μνήμες, αλλά και τις δυνάμεις. Στο εξώφυλλο βλέπουμε να έχει καταλάβει το σώμα του Spider-Man και, κρίνοντας από την έκφρασή του, το απολαμβάνει στο έπακρο. Το logo μωσαϊκό της σειράς εμπλουτίζεται, όπως ταιριάζει, με μερικούς ιστούς αράχνης. Εκρηκτικό και δυναμικό, ένα πραγματικό “στα μούτρα σου” εξώφυλλο, με υπέροχη κίνηση και ωραίο background.

Δεν έχω παρακολουθήσει το τηλεοπτικό animation OVER THE GARDEN WALL, αλλά ξέρω ότι η Ιλάειρα Μισιρλιάδη σας το συνιστά ανεπιφύλακτα! Το συγκεκριμένο εξώφυλλο βγάζει μια ανάμνηση από παλιά ρωσικά παραμύθια με τα απαραίτητα στοιχεία: δάσος, κορίτσι από χωριό και σκοτεινιά. Συμπληρώνουμε με διάκοσμο από σχήματα που θυμίζουν εκείνα τα παλιομοδίτικα μάλλινα με τους ρόμβους (argyle sweater, για όσους ασχολούνται με τη μόδα) και ολοκληρώνουμε, στήνοντας όλα αυτά τα στοιχεία με τεχνοτροπία που να θυμίζει αγιογραφία.

Πέμπτη εμφάνιση σημειώνει και ο David Aja αυτό το μήνα, μετά την Tula Lotay παραπάνω, και φυσικά με ένα ακόμα τεύχος της σειράς SCARLET WITCH. Η γνωστή τριάδα χρωμάτων κόκκινου, μαύρου και άσπρου δημιουργεί και πάλι την μεγαλύτερη δυνατή εντύπωση, κάτι που φυσικά δεν είναι τυχαίο, καθώς πρόκειται για τα τρία πιο συχνά απαντώμενα χρώματα στα εξώφυλλα των comics. Αποπνέει κάτι από αφίσα ταινίας τρόμου των 70s και αντικατοπτρίζει το δικό μας πρόσωπο όταν βλέπουμε τα εξώφυλλα του κυρίου Aja. Όχι τρόμου, καλέ, αλλά αυτού που χάνεις την ανάσα σου!

Bonus: Όλα τα εξώφυλλα της σειράς μαζεμένα σε ένα κολάζ.