Royal City #1

Τι ακριβώς είναι το ROYAL CITY;

Το ROYAL CITY είναι η επιστροφή του Jeff Lemire στις γκρίζες και καταθλιπτικές ανθρωποκεντρικές ιστορίες, σαν αυτές που τον έφεραν τον προσκήνιο της βιομηχανίας των comics πριν καμιά δεκαετία. Μετά από ένα πέρασμα από το fantasy genre και τα superhero mainstream, τα οποία υποβίβασαν την αξία του καλλιτέχνη στα μάτια αρκετών fans, ο συγγραφέας θεώρησε ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στο είδος το οποίο τον ανέδειξε, πιθανώς για να επαναφέρει την χαμένη του φήμη.

Το ROYAL CITY κινείται γύρω από την ιστορία μιας προβληματικής οικογένειας που κατοικεί στην ομώνυμη πόλη. Οι σχέσεις μεταξύ των μελών διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην λειτουργία της πόλης, καθώς ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει τον θάνατo ενός εκ των παιδιών της οικογένειας και τον τρόπο που επιδρά αυτός ο θάνατος στις σχέσεις της υπόλοιπης οικογένειας. H επιδείνωση της υγείας του πατέρα θα λειτουργήσει σαν καταλύτης για την επιστροφή του ασώτου υιού και της συγκέντρωση ολόκληρης της οικογένειας.

Ο συγγραφέας διατηρεί έναν αρμονικό τρόπο, με τον οποίο εξελίσσεται την υπόθεση του τεύχους, το οποίο, όπως και τα περισσότερα καινούργια πρώτα τεύχη αυτής της εποχής, έχει τη δομή ενός πιλότου μιας τηλεοπτικής σειράς. Μας συστήνει ένα πλήθος τυχαίων και μη χαρακτήρων, από τις πρώτες σελίδες του τεύχους, στη συνέχεια ακολουθεί το σετάρισμα, το οποίο και οδηγεί στην κορύφωση της πλοκής στο φινάλε του τεύχους, και ολοκληρώνει το cliffhanger, που πιθανώς θα ανοίξει το επόμενο τεύχος.

Όμως, αρκετά χάιδεψα τα αυτιά του Jeff Lemire (σε αυτό το review τουλάχιστον – σε όλα τα υπόλοιπα οι αρνητικές γνώμες διαδέχονται η μία την άλλη). Η ιστορία είναι βουτηγμένη στη μιζέρια. Μόλις έκλεισα το τεύχος, έβαλα να ακούσω λίγο Μποφίλιου, έτσι για να ευθυμήσω λίγο ο άνθρωπος. Το ROYAL CITY αποτελεί μια κλασική mid-life ιστορία μιας μεσοαστικής οικογένειας, σαν αυτές που έχουμε δει εκατοντάδες φορές στην μεγάλη οθόνη από τη βιομηχανία του Hollywood.

Όλοι οι χαρακτήρες αποτελούν στερεότυπα του μεγάλου ονείρου της Αμερικής. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές βρίσκεται ένας διάσημος άσωτος υιός, που επιστρέφει στην οικία των γονέων του, μια εργασιομανής κόρη-σύζυγος, που θυσιάζει τον γάμο και την οικογένειά της για χάρη της καριέρας της, ένας ακαμάτης και αλκοολικός γιός, μαύρο πρόβατο της οικογένειας, και μια συμπονετική μάνα, που ονειρεύεται το παιδί της να έχει το ρόλο ηγέτη στη μικρή κοινωνία στην οποία ζει και στα όρια της οποίας μόνο ονειρεύεται.

Το comic είναι μια δουλειά στην οποία o Jeff Lemire κατέχει διπλό ρόλο, καθώς πέρα από τα συγγραφικά ηνία αναλαμβάνει και το artwork του τεύχους. Το οπτικό αποτέλεσμα είναι κλασικό δείγμα του ιδιαίτερου καρτουνίστικου ύφους του σχεδιαστή, με τις γκρίζες αποχρώσεις και τα ζωηρά εκφραστικά μεγάλα μάτια των χαρακτήρων να ντύνουν με μπόλικη μελαγχολία και κατάθλιψη κάθε πλάνο. Δε μπορεί να υπάρξει αντικειμενικότητα στο συγκεκριμένο σχεδιαστικό στιλ. Σε όσους αρέσει το σχέδιο του Lemire θα ικανοποιηθούν από το αποτέλεσμα, όμως, όσοι είχαν αμφιβολίες για δυνατότητές του, θα εξακολουθήσουν να τις έχουν.

Η αλήθεια είναι ότι ο Jeff Lemire δεν ρισκάρει με το ROYAL CITY. Ο δημιουργός, όπως και σε πολλά από τα indie έργα του που προηγήθηκαν, φαίνεται να γράφει μια ακόμα ιστορία σαν το ESSEX COUNTΥ. Οι πρωταγωνιστές και το concept αλλάζουν κάθε φορά, αλλά το ύφος κάθε σειράς του είναι ακριβώς το ίδιο. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια υπό την πένα του πολυάσχολου Lemire.