Iron Fist Season 1

Πρώτα είχαμε τον Daredevil, μετά την Jessica Jones, έπειτα τον Luke Cage και τώρα, μερικούς μήνες πριν την κυκλοφορία των DEFENDERS, έχουμε το τηλεοπτικό ντεμπούτο του Iron Fist, του τελευταίου μέλους της ομάδας. Σε αντίθεση, όμως, με τις προαναφερθείσες σειρές, η πρώτη σεζόν του Αθάνατου Όπλου της K’un-Lun είναι αρκετά πιο προβληματική.

Ο κόσμος νόμιζε ότι ο Danny Rand, γιος του δισεκατομμυριούχου Wendell Rand, πέθανε με την οικογένεια του πριν από 15 χρόνια, σε ένα αεροπορικό δυστύχημα. Φτάνουμε στο σήμερα και ο Danny επιστρέφει στη Νέα Υόρκη, έτοιμος να πάρει ό,τι είναι δικό του (συγκεκριμένα, την εταιρεία που φέρει το όνομα του). Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν πιστεύει ότι είναι αυτός που ισχυρίζεται ότι είναι, καθώς εκτός την πεποίθηση ότι δε γίνεται να επιβίωσε του ατυχήματος, μιλάει για μυστικιστικά μοναστήρια που υπάρχουν σε άλλες διαστάσεις, όπου και έμαθε πολεμικές τέχνες τα τελευταία 15 χρόνια. Αυτοί που έχουν να χάσουν τα περισσότερα από μια πιθανή επιστροφή ενός Rand είναι η οικογένεια των Meachums, οι οποίοι έχουν τα ηνία της εταιρείας μετά τον θάνατο των Rands.

Αλλά ο Danny λέει την αλήθεια. Τον έσωσαν δύο μοναχοί, οι οποίοι τον πήγαν στην K’un-Lun, μία πόλη που εμφανίζεται στη γήινη διάσταση κάθε 15 χρόνια περίπου, και εκεί, εκτός από πολεμικές τέχνες, έμαθε να ελέγχει το chi του και κατάφερε να αποκτήσει την μυθική ικανότητα του Iron Fist και να γίνει ο προστάτης της K’un-Lun.

Η ερμηνεία του Finn Jones είναι η πιο αδύναμη των Defenders. Δε φταίει τόσο ο ίδιος, όσο το υλικό που του παρέχεται. Ο Danny της σειράς δεν φέρνει τόσο σε έναν άνθρωπο που έχει μάθει άριστα πλήθος πολεμικών τεχνών και ξέρει να ελέγχει τα συναισθήματα του, όπως θα έπρεπε, ούτε σε έναν προβληματισμένο νέο που ψάχνει την αληθινή του θέση στον κόσμο, όπως ήθελαν οι συγγραφείς, αλλά σε ένα ανώριμο παιδί που ξεχνάει συνεχώς την εκπαίδευσή του και δεν έχει καταφέρει να τιθασεύσει τα συναισθήματα του μετά από χρόνια σκληρής προπόνησης. Στο “πακέτο” της ερμηνείας του Jones συμπεριλαμβάνονται και τα stunts στις σκηνές μάχης, τα οποία δεν ανήκουν στα ατού του. Τόσο ο λίγος χρόνος που του έδωσαν να προετοιμαστεί όσο και η απόφαση να μην του δώσουν στολή ή έστω μάσκα (ώστε να αναλάμβαναν κασκαντέρ) δε βοηθούν την κατάσταση.

Δεν υπάρχει κάποιος ηθοποιός που να πηγαίνει σε άλλο επίπεδο τον ρόλο του, ωστόσο ο πατέρας και γιος Meachum κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. O David Wenham (Harold Meachum) είναι αρκετά συμπαθής, παρόλο που είναι ξεκάθαρο ότι κρύβει υπερβολικά πολλά μυστικά και μηχανορραφεί συνεχώς, ενώ ο Tom Pelphrey ως Ward Meachum θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και MVP της σειράς. Στα πρώτα επεισόδια ακουμπάει τα όρια του κλισέ mustache-twirling villain, όσο προχωράει όμως η ιστορία και περνά από διάφορες φάσεις, εξελίσσεται σε έναν από τους πιο καλογραμμένους χαρακτήρες με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη. Και αυτό είναι περίεργο, καθώς είναι ο Ward αυτός που έχει μια ευρύτερη ιστορία στην διάρκεια της σεζόν και όχι ο πρωταγωνιστής Danny.

Δεν είναι μόνο το characterization χαρακτήρων όπως ο Danny, η Joy (σε μια άλλη ζωή, ο συγκεκριμένος ρόλος θα χαρακτηριζόταν ως περίπλοκος, ισορροπώντας ανάμεσα στο καλό και στο κακό – τώρα είναι απλά ασταθής, με κίνητρα που δε βγάζουν νόημα) και η Claire, αλλά και ο ρυθμός της σειράς, αδυναμία που χαρακτηρίζει και τις άλλες σειρές σε διάφορα σημεία. Απλά στις υπόλοιπες σειρές τα πρώτα επεισόδια ξεκινούν δυναμικά, με σκηνές που μένουν αξέχαστες, θανάτους και εξαιρετικούς χαρακτήρες. Στα πρώτα επεισόδια του IRON FIST βλέπουμε την προσπάθεια του Danny να πείσει τους Meachums ότι είναι πράγματι ο παιδικός τους φίλος. Ας πούμε ότι δεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό. Γενικότερα, το γράψιμο είναι πολύ κατώτερο των προσδοκιών (χαρακτήρες φέρονται αλλοπρόσαλλα, λένε πράγματα που δεν θα έπρεπε να ειπωθούν ή αντίστοιχα αποκρύπτουν πράγματα χωρίς να υπάρχει λόγος).

Όπως ήδη ανέφερα νωρίτερα, οι σκηνές μάχης, οι οποίες είναι πολύ σημαντικό κομμάτι του χαρακτήρα, είναι απλά απαράδεκτες στο μεγαλύτερο τους μέρος. Η έλλειψη ικανοτήτων από μεριάς του πρωταγωνιστή δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Λίγο η λήψη των μαχών, λίγο το ανέμπνευστο choreography, λίγο το μεταβαλλόμενο επίπεδο δύναμης του Danny, που άλλοτε βγάζει τους αντιπάλους του νοκ-άουτ με ελάχιστα χτυπήματα και άλλοτε δυσκολεύεται με απλούς thugs που δεν γίνεται να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με τον ικανότερο πολεμιστή της K’un-Lun (περισσότερες φορές συμβαίνει το δεύτερο, παρά το πρώτο) σχηματίζουν μια συνολικά αρνητική εικόνα.

Υπάρχει, όμως, και ένα βασικό πρόβλημα που εντοπίζεται στο DNA της σειράς. Προσπαθεί να μοιάσει στις προηγούμενες σειρές των Defenders. Αυτό που ξεχνούν οι παραγωγοί είναι ότι ο Iron Fist και η μυθολογία του δεν είναι σαν της Jessica Jones και των υπολοίπων. Για παράδειγμα, θέλω να δω στο DAREDEVIL δικαστικό δράμα και συνωμοσίες μεταξύ του Kingpin και των υπολοίπων μαφιόζων. Δεν θέλω όμως να δω το IRON FIST να αναλώνει το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν στο ποιος θα ελέγχει την εταιρεία του Danny ή την κύρια πλοκή του Hand να συνδέεται τόσο άμεσα, αλλά και τόσο απλοϊκά, με το δράμα που δημιουργείται γύρω από την εταιρεία.

Θέλω να δω εντυπωσιακές kung-fu μάχες, θέλω να δω την K’un-Lun, τους χαρακτήρες από εκεί και γενικότερα το μυστικιστικό στοιχείο πιο έντονο. Από τη μία, είναι λογικό, αφού το budget είναι ο κύριος παράγοντας που εμποδίζει να τα δείξουν όλα αυτά. Από την άλλη, δεν βλέπω τον λόγο να μας δείξουν τον Lei-Kung μόνο για ένα επεισόδιο ή να ενταχθεί στην ιστορία ένας συγκεκριμένος κάτοικος της μυθικής πόλης τόσο απότομα και τόσο αργά στην πλοκή.

Και ακόμα και αν δεν μπορούν να μας δώσουν μια σειρά με τον Iron Fist όπως θα έπρεπε, θα μπορούσαν απλά να πάρουν το παράδειγμα του LUKE CAGE, το οποίο απότισε φόρο τιμής στο blaxploitation είδος και ταυτόχρονα προσπάθησε να το εκσυγχρονίσει. Σαν ήρωας, άλλωστε, ο Danny Rand ήταν εμπνευσμένος από τις ταινίες kung fu , οι οποίες μεσουρανούσαν τη δεκαετία του ’70. Αντίστοιχα, η σειρά θα μπορούσε να δανειστεί στοιχεία και κλισέ του είδους. Υπάρχουν διάφορες σκηνές, όπως το τουρνουά του 6ου επεισοδίου και η μάχη με τον drunken master του 8ου, οι οποίες είναι κοντά σε αυτό που περιγράφω.

Πρόκειται για το πρώτο ατόπημα της Marvel στον street-level σύμπαν που χτίζει; Ξεκάθαρα ναι. Πρόκειται για ένα τηλεοπτικό προϊόν με μπόλικα ψεγάδια, σε τομείς βασικούς, αλλά με ορισμένα θετικά σημεία, όπως το casting και ορισμένες σκηνές και εισαγωγή χαρακτήρων, οι οποίες πρέπει να αποτελέσουν τον θεμέλιο λίθο μιας πιθανής δεύτερης σεζόν, πιο επικεντρωμένης σε μυστικιστικά στοιχεία και χαρακτήρες από την ιστορία του Iron Fist (ήδη έχουν τεθεί οι βάσεις για μια τέτοια κατεύθυνση). Ή ίσως εκείνο που να χρειάζεται ο Danny, για να λάμψει και να αναδειχτεί ως χαρακτήρας, είναι απλά ένας συγκεκριμένος Hero for Hire να τον συντροφεύει.