Iron Fist #1

Ο Iron Fist περνάει έναν δύσκολο μήνα, με την σειρά του στο Netflix να λαμβάνει χειρότερες κριτικές και από το DAWN OF JUSTICE – αν και συνεχώς ακούω από τους φίλους μου που την έχουν δει, ότι είναι πιο ποιοτική από όσο ισχυρίζονται οι κριτικοί. Όπως συμβαίνει συχνά με τη βιομηχανία των comics, κάθε φορά που μια νέα ταινία, ή σειρά, κάνει το ντεμπούτο της, κυκλοφορεί και μια αντίστοιχη σειρά comics, με την εταιρία να θέλει να καπηλευτεί την επιτυχία– εχμ, να θέλει να “αναλύσει καλύτερα τους ήρωες στο νέο κοινό”.

Στο IRON FIST #1, βλέπουμε έναν απελπισμένο Danny Rand, όχι λόγω των κριτικών του Rotten Tomatoes, αλλά επειδή οι δυνάμεις του φαίνονται να εξασθενούν. Έχοντας χάσει τον δρόμο του, ο Danny προσπαθεί να βρει έναν αντάξιο αντίπαλο, ταξιδεύοντας σε όλον τον κόσμο και συμμετέχοντας σε παράνομους αγώνες πάλης, κερδίζοντας, όμως, με ευκολία κάθε αντίπαλο. Τη στιγμή όπου κάθε ελπίδα φαίνεται να έχει χαθεί, μια μυστηριώδης παρουσία τον επισκέπτεται και τον προσκαλεί σε ένα απομακρυσμένο νησί, ώστε να βρει, επιτέλους, την πρόκληση που αναζητούσε τόσο καιρό.

Η ιστορία του πρώτου τεύχους κινήθηκε με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Οι εξελίξεις της πλοκής ήταν πολύ λίγες και το comic φάνταζε περισσότερο με σύντομο πρόλογο της βασικής ιστορίας που θα ακολουθήσει. Απ’ ό,τι φαίνεται, η σειρά δεν θα επικεντρωθεί σε έναν αισιόδοξο Iron Fist, αλλά σε έναν κουρασμένο, θλιμμένο και σκοτεινό Danny Rand, ο οποίος προσπαθεί να αποκτήσει ξανά τη χαμένη δόξα του. Αν και είναι νωρίς να κρίνουμε, το γενικό concept είναι σχετικά ενδιαφέρον, παρότι όχι ιδιαίτερα πρωτότυπο.

Όσον αφορά στο σχέδιο, δεν είμαι και από τους μεγαλύτερους fans του συγκεκριμένοι στιλ. Ο τρόπος με τον οποίο αποτυπώνονται οι λεπτομέρειες, οι σκιές, οι εκφράσεις των χαρακτήρων… όλα αυτά με ξένισαν κάπως. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι αξίζουν πολλά εύσημα στον Mike Perkins, για την απεικόνιση των σκηνών μάχης, οι οποίες, ομολογουμένως, ήταν καταπληκτικές και ανέβαζαν κατά πολύ την ποιότητα του comic. Εκτός, όμως, από τις σκηνές δράσης, οπτικά άρτια ήταν και η τελευταία σελίδα του comic, στην οποία βλέπουμε τον Danny να κοιτάζει το μακρινό νησί από τη βάρκα του. Η επιλογή των φωτεινών χρωμάτων για το τελευταίο panel, αποπνέει μια αίσθηση γαλήνης, χωρίς, όμως, να δημιουργείται αντίθεση με τον πιο σκοτεινό χαρακτήρα του τεύχους.

Εν κατακλείδι, το IRON FIST #1 ήταν αρκετά ενδιαφέρον. Θα κρατήσω, όμως, μικρό καλάθι, όχι επειδή υπάρχουν πολλά κεράσια, αλλά γιατί έχουμε δει πολλές σειρές της Marvel να ξεκινούν σχετικά δυναμικά και μετά να σημειώνουν μεγαλύτερη πτώση σε ποιότητα και από αυτήν των ταινιών MATRIX. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα τρομερά, αλλά η αρχή ήταν ικανοποιητική, οπότε θα δώσω μια ευκαιρία στο δεύτερο τεύχος. Αν και εσείς είστε fans του ήρωα, προτείνω να κάνετε το ίδιο!