Teen Titans #6

Teen Titans #6

Η αλήθεια είναι το πρώτο story arc της νέας προσπάθειας της DC, να επαναφέρει τον τίτλο στο παλαιό του status quo (καθώς έχει πάρει την κατιούσα την τελευταία δεκαετία), δεν με ενθουσίασε πολύ, αν και είχε αρκετές καλές στιγμές, με το τελικό αποτέλεσμα όμως να παραμένει μέτριο.

Το τεύχος #6 συνεχίζει στο ίδιο τέμπο, χωρίς να καταφέρει να ανάψει τη φλόγα ενθουσιασμού που αναμένω ως αιώνιος fan των “μικρών τιτάνων” (ο άλλος τίτλος, των “ενήλικων τιτάνων”, είναι υψηλά στην λίστα του ενδιαφέροντος μου), αλλά διατηρώντας όλα τα καλά στοιχεία των πρώτων τευχών. Η χημεία και οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων βρίσκονται στο επίκεντρο, καθώς πλέκεται το μυστήριο του monster of the week που εμφανίζεται στο τέλος του τεύχους, ενώ, παράλληλα, ο (ομοφυλόφιλος πλέον) Aqualad λαμβάνει το βάπτισμα του πυρός στο DC REBIRTH.

Στους δυνατούς, μη κρυφούς άσσους του τεύχους, βρίσκεται, για μία ακόμη φορά, το “πολυφουρτουνιασμένο”, μέχρι πρόσφατα, artwork. Τα ηνία κατέχει ο Khoi Pham, ο οποίος δένει και απογειώνει με εξαιρετική ένταση τα διάφορα παράλληλα plot points του τεύχους, με τον χρωματικό συνδυασμό να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα ενός ιδιαίτερα καλαίσθητου αποτελέσματος.

Γενικά, το τεύχος έχει αρκετά σημεία που αποζητούν βελτίωση, τόσο στην πλοκή – καθώς το pacing παραμένει ένα μελανό σημείο του τίτλου – όσο και στο σχέδιο, αλλά η σειρά φαίνεται να βρίσκεται σε ένα ανηφορικό μονοπάτι, από το οποίο μακάρι να μην υπάρχει γυρισμός.