Vampirella #1

Η Vampirella αποτελεί, αδιαμφισβήτητα, έναν από τους σημαντικότερους  χαρακτήρες των αμερικανικών comics, εκτός των δύο μεγάλων εκδοτικών, DC και Marvel. Η μεγαλύτερη επιτυχία της, κατά την άποψή μου, είναι ότι κατάφερε να ξεφύγει από την ταύτιση τόσο με την εποχή της πρώτης της έκδοσης (τα “διαστημικά” late sixties), όσο και από τις αρχικές της εκδόσεις (τα ασπρόμαυρα περιοδικά της Warren). Η προσωπική μου επαφή με την ηρωίδα (με την καλή έννοια) είναι αρκετά εκτεταμένη. Έχω διαβάσει ένα μεγάλο μέρος των περιπετειών της πρώτης της περιόδου της Warren, όπου και λάτρεψα το σχέδιο του καταπληκτικού José González, καθώς και κάμποσα τεύχη της Harris. Την τρίτη εποχή της ηρωίδας, μέσω της Dynamite, δεν την έχω παρακολουθήσει ιδιαίτερα. Η επαφή μου περιορίζεται στο να αγοράζω σκόρπια τεύχη, όταν βρω κάποιο όμορφο εξώφυλλο (πράγμα καθόλου σπάνιο στην περίπτωση της Vampirella).

Βέβαια, η Dynamite την έχει δει Marvel και έτσι το συγκεκριμένο volume είναι ήδη το τέταρτο (από το 2010)! Η ιστορία συνεχίζει ακριβώς από εκεί που σταμάτησε το τεύχος #0 της σειράς (που δεν είναι απαραίτητο, αλλά θα σας συμβούλευα να το διαβάσετε, πριν πιάσετε το πρώτο τεύχος). Η Vampirella, αφού απελευθερώθηκε από τον τάφο, όπου ήταν θαμμένη στα έγκατα της Γης, προσπαθεί να προσαρμοστεί στον νέο κόσμο όπου βρίσκεται. Και ο κόσμος αυτός είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που θυμάται! Μοιάζει να βρίσκεται στο πολύ μακρινό μέλλον και θυμίζει αρκετά φουτουριστικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως το THE FIFTH ELEMENT. Σε ποιό έτος βρίσκεται και ποιά γεγονότα οδήγησαν τον κόσμο στην κατάσταση που βρίσκεται; Αυτά είναι κάποια, μόνο, από τα ερωτήματα στα οποία ψάχνει να βρει απάντηση η Vampi.

Και αν η ιστορία σας φαίνεται πολύ διαφορετική απ’ ό,τι έχετε συνηθίσει στο παρελθόν, που να δείτε το σχέδιο! Εκεί έχουμε ακόμη μεγαλύτερη διαφοροποίηση. Ο Jimmy Broxton είναι σαφώς επηρεασμένος από τα ευρωπαϊκά comics επιστημονικής φαντασίας, με τον Moebius και το INCAL να μοιάζουν ως οι πιο προφανείς επιρροές. Σίγουρα, είναι κάτι πολύ διαφορετικό και πολύ φοβάμαι πως θα ξενίσει πάρα πολλούς πιστούς αναγνώστες της Vampirella. Δεν σας κρύβω ότι κι εγώ, στο πρώτο ξεφύλλισμα, είχα αρνητική αντίδραση, αλλά διαβάζοντας την ιστορία άρχισα να το συνηθίζω και να εκτιμώ αυτό το στιλ. Ένα είναι βέβαιο. Το artwork ταιριάζει γάντι με το ύφος της ιστορίας και αυτό είναι – ίσως – το πιο σημαντικό.

Η συνολική εικόνα που μου έσωσε το πρώτο τεύχος του νέου volume της VAMPIRELLA, ήταν πολύ θετική. Σαφέστατα, ξεφεύγει πολύ από ό,τι έχουμε συνηθίσει ως “τυπικό Vampirella comic”, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Τα έντονα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας μου αρέσουν πολύ, μια και είναι, ούτως ή άλλως, το αγαπημένο μου είδος, όμως μπορεί να ξενίσουν κάποιους fans της δημοφιλούς ηρωίδας. Το σίγουρο είναι ότι, πλέον, αναμένω, με αρκετή αγωνία, το πως θα εξελιχθεί η ιστορία.