Η Μητρόπολη Του Χρυσού: Ο Σκλάβος

Είναι από τις λίγες φορές που συχτιρίζω την ελληνική παραγωγή comics. Και αυτό γιατί ξέρω ότι αν η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ήταν αμερικάνικη σειρά, τον επόμενο μήνα θα είχα άλλο ένα τεύχος στα χέρια μου. Τώρα, θα πρέπει να κάνω υπομονή και να περιμένω. Από αυτό και μόνο, μπορεί κανείς να καταλάβει πόσο μου άρεσε αυτό το τεύχος.

Στον κόσμο που έπλασε η Αγγελική Σαλαμαλίκη, ένας πόλεμος κρατά εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ένας πόλεμος ανάμεσα στους Κανίβαλους και στους Αλχημιστές. Οι Κανίβαλοι το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να σκοτώνουν, ενώ οι Αλχημιστές είναι αυτοί που παράγουν χρυσό. Και αυτό που θα καθορίσει το αποτέλεσμα, είναι τα Γουίβερν, πλάσματα με απίστευτες δυνάμεις, που μπορούν να ελεγχθούν με το χρυσό.

Η Αγγελική Σαλαμαλίκη έκανε μία απίστευτη δουλειά, σε ένα τόσο μικρό τεύχος. Δεν αναλώθηκε σε άχρηστα expositions και κατάφερε να δώσει τον κόσμο που έχει πλάσει πολύ γρήγορα. Το ίδιο γρήγορα μας έδωσε και τους δύο χαρακτήρες που φαίνεται ότι θα μονοπωλήσουν τη σειρά. Μέσα από τη δράση, “τάισε” τις πληροφορίες που ήθελε στο κοινό. Δεν χάσαμε τίποτα από όσα έπρεπε και έμειναν αρκετά κενά, ώστε να θέλουμε να διαβάσουμε κι άλλο.

Ο σκλάβος του τίτλου είναι ένα από τα πανίσχυρα Γουίβερνς και μου είναι ήδη συμπαθής. Θέλω να δω περισσότερα και σε αυτά περιλαμβάνονται και πολλές σκηνές δράσεις. Το γεγονός ότι είναι ένα σέξι αγόρι, με φτερά, τατουάζ και κολλητό δερμάτινο παντελόνι, δεν έχει καμία σχέση με τη συμπάθειά μου. Καμία! Το ίδιο συμπαθής είναι και ο στρατηγός Ίγκορ και υποψιάζομαι ότι οι δυο τους θα κάνουν μια καλή ομάδα. Για την ακρίβεια, είναι ήδη μια καλή ομάδα. Για να δούμε πού το πάει η ιστορία.

Το ότι η Σαλαμαλίκη ξέρει καλά να στήνει την ιστορία της, δεν είναι δα και καμία μεγάλη έκπληξη. Το ξέραμε όλοι όσοι διαβάζαμε το επικό – από άποψη μεγέθους, διάρκειας και δουλειάς – MONSIEUR CHARLATAN και όσοι το απολαμβάνουμε και τυπωμένο πλέον. Αυτό που, σε καμία περίπτωση, δεν περίμενα, είναι η ευκολία με την οποία μεταπηδά από το ένα είδος στο άλλο. Από τη noir ιστορία των 30s, σε έναν κόσμο επικής φαντασίας. Και δεν περίμενα ότι θα τα κάνει και τα δύο το ίδιο καλά.

Το άλλο νέο που δεν περιμένατε να μάθετε από εμένα, είναι ότι το σχέδιο της Αγγελικής είναι απλά εξαιρετικό. Και εδώ της δίνεται η ευκαιρία να κάνει επίδειξη για το πόσα μπορεί να κάνει. Και μπορεί να κάνει πολλά. Ειδικότερα, σκηνές δράσεις – φανταστικές, δυναμικές σκηνές δράσης! Δεν κάνει εκπτώσεις για το πόσο “badass” μπορεί να είναι ο πρωταγωνιστής της και του δίνει τα καλύτερα splash pages.

Με λίγα λόγια, αν σας αρέσουν έστω και λίγο οι ιστορίες με επική φαντασία, διαβάστε αυτό το comic και ελάτε να κλάψουμε μαζί που δεν έχουμε και την υπόλοιπη ιστορία. Χτες.